Tijd

Minuten gaan aan mij voorbij.
Mijn tijd woekert, zo het zij.
Spijt dat zij zo zinloos aan
mij voorbij kan gaan, verspeelt
zij iedere reden van bestaan.

In gedachten denk ik dat zij ook mild
kan zijn. Dat zij niet immer scheidt
met pijn. Ik wil op de wijzers van de
klok kunnen vertrouwen. Mijn tijd aan
hun wijsheid toevertrouwen.

Uren worden soms muren. Te hoog om over
te turen. De tijd trekt een wissel op
mijn bestaan. Ik zet hem stil voor het
twaalfde uur kan slaan.

Mijn hart zoekt ongeduldig naar wat rust.
Naar tijdloze liefde zonder lust. Ik weet
wel dat dit zo wezen moet. Het geluk haast
zich niet, omdat het zelden spoed.

De wijzers van mijn klok gaan oneindig
in het rond. Ik vrees de nacht voor de
ochtendstond. De tijd trekt ongenadig
aan mij voorbij. En wanneer ik hem stil
zet, ben jij weer bij mij.

Biografie van deze schrijver

Tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 142