Alle inzendingen over tokkelen

Je vingers tokkelen een rechtvaardig ritme op de gespannen snaren van een voortschrijdende tijd om afstanden te overbruggen, blijven trouw aan gestreden sporen in een ongelijke strijd.…

mooie, onbekende eeuwigheid, waar paradijs en sterrenhemel samensmelten, ja, waar de kleine god plots een held wordt, de kleine god woont in stille woorden, zijn mantel blauw, zijn stem van zilver, de snaren van zijn tong, zacht en zuiver voor wie echt luisteren, fluisteren wil, hij spant zijn harp van helder kristal, zijn soepele vingers tokkelen…

Wij lagen tenminste niet tot na middernacht op onze smartphone te tokkelen. Ook juist. Als we maar begrijpen dat ze d’r zelf niet kunnen aan doen, die slaapkoppen van dertien, veertien.…

Hoor de regen slaat tegen de ruiten Van tikkel de tokkel de tak Hij trommelt op vensters en ruiten En tokkelt hierboven op dak Wat zullen de mussen nu koud zijn En bang zo in't donker alleen Ik zou vast een beetje benauwd zijn In zo'n nacht als de maan zelfs niet scheen.…

Laat mij wiegend wiegen op de melodie van tokkelende, druppelende, warme, vochtige regentranen glijdend van blad naar blad uiteenspattend op vruchtbare grond, verdampend tot nevelige blauwe slierten. Ik proef het mistige vocht op mijn lippen en laat een druppel vallen in mijn mond.…

Je piano streelt de gitaar, tedere tokkelingen doorfluisterend, verlokkelijk gesmeed tot een samenklank van gevoelens, hartstocht, verlangen, tot een symfonie die luistert, fluistert wat elke ziel vertellen wil Viool, trompet, pauken, hoorns of heldere fluit, Turina!…

Vingers tokkelen een rechtvaardig ritme op gespannen snaren in een dialoog die voortschrijdt om afstanden in ideologieën te overbruggen, blijft trouw aan jouw sporen in een ongelijke strijd, waaruit je nieuwe hoop kan sprokkelen. Opgedragen aan: Aung Sun Suu Kyi (Myanmar/Birma) Voorvechtster: Human rights en Vredesactiviste.…

zwarte krullen maken kringetjes en hij, nabij Zeus, legt zijn arm rondom ons en het licht ik verwonder me om zijn lippen hij houdt niet van tuinieren, glimlacht hij maar spelt de zilvergrijze lente in meer dan één synoniem voor een lieve dame ‘ik hou van mij’, zegt ze, viooltjes tokkelen in haar stem, voelen het leven wanneer een oase ademt…

Tranen vol wensen vullen de fontein met de lang verstreken treurige melodieën die het orkest in lente zachte symfonieën als liefdevolle compositie speelde en zo ieder deed verbleken Verlangen nam af toen het spel de tijd spoedig voorbij liet gaan over de tokkelende snaren ooit zorgvuldig beroerd in het verleden totdat liefdevolle…

Tokkelend, Pakkend, Brokkelend, Knakkend Draait de molen, spuwt en spat; 't Boontje keert zich, 't Boontje weert zich, Onder 't rad; 't Boontje voelt zich, 't Boontje woelt zich Moe en mat; Maar het wordt er, klein of grof, Dra tot gruis en stof. Luister! 'k Hoor daar buiten zingen.…