Netgedichten

netgedicht (nr. 73.485):

wekker

Hij is altijd een onvervalste
ochtendmens geweest.
Hij was zelfs al een ochtendbaby en peuter.
Klaar om zijn melktandjes
in een boterham met choco
de nieuwe dag in te zetten.

Zijn interne wekker staat al van kindsbeen af
op scherp en op vroeg.
Dat is zo zijn hele leven gebleven.
Tijdens de examens ging hij vroeg slapen
om weer om drie uur op de staan.

Het was maar één periode in zijn leven
dat die interne wekker een beetje sputterde.
Dat was tijdens zijn puberteit.
En zeker in het weekend, na een weekje verplicht
vroeg opstaan, raakte hij toch veel lastiger uit bed.

Puberstreken, vonden zijn ouders.
Hij kon het eigenlijk niet helpen.
Pubers hebben veel meer slaap nodig
en hebben ook echt een later bioritme.

Pubers worden zelf ook ouders en die
vergeten dan makkelijk hoe ze zelf ooit geweest zijn.
Wij lagen tenminste niet tot na middernacht
op onze smartphone te tokkelen.
Ook juist. Als we maar begrijpen
dat ze d’r zelf niet kunnen aan doen,
die slaapkoppen van dertien, veertien.