vergaan
het huilen staat mij nader dan het lachen
kan zelfs niet meer glimlachen
want we, ze zullen ze pakken
die linkse, die rechtse en ook die
van het midden met een eigen mening
in het onderwijs, voor de klas
over het politieke verleden, heden en toekomst
van ons Koninkrijk der Nederlanden
gebed in een Europese Unie, Federatie
want vadertje…
je overal daar zijn waar jij wilt
terwijl het goud van onze herinnering
ons de hemel in kleuren kammen laat
die steeds de wolken voorbij schuiven
met de ons door jou gegeven verhalen
wij weten dat jij geen dag tekort leefde
dat jij met kalm gemoed de reis begon
naar de eeuwigheid van de overkant
waarvan jij langzaam al dromen ging
toen vadertje…
Herinneringen van een dichter die niet wou leren,
een dichter die van Vadertje Tijd een lesje krijgt.
Ik dommel weg in een landschap van mijn verleden,
ver weg van mijn toekomst, zelfs van mijn heden.
Niemand die me hier zoekt, die me hier wil storen,
ze laten me achter met al wat ik ben of wie ik was.…
Alleen Vadertje Tijd lacht ...
en de tijd schrijft een gedicht.
Over een kind dat thuis is gekomen,
in een hart zijn intrek heeft genomen.
Laat de zee maar, en laat de wind.
Ik ben weer heel eventjes dat kind.…
maar later kwam mijn man, vriend het huis niet in
ik leerde vadertje beter kennen en zeker zijn geneugden
“Hij kan ook schaken”, de deur ging open en ze speelden
ze schaakten, rookten, dronken en nog een nieuw potje
toch werd ik zijn lievelingszoon, omdat ik hem filmde
“Vader van de acht” op super 8, een bijna heuse speelfilm
voor z’n 65ste…
89
Bezig met laden