Alle inzendingen over van gogh

De muur is hard ik ben verdrietig en alleen hier sta ik aan de andere kant van leven achter een glazen deur gevangen maar weerspiegelt niet trek me door deze spiegel heen is al wat ik verlang dat je wakker wordt en ziet: mijn beeld is het mooiste dat je me kunt geven…

In ons huis werd over ontrouw terloops soms iets gesist. De ruiten bleven onbedekt zodat iedereen zou zien hoe prettig bij elkaar we hoorden. De gordijnen waren tot diep in de plooien doorgebrand en er vielen gaten in toen mijn moeder ze tenslotte sloot. Een buurman moest begraven worden. Slechte stof, schold zij, mijn moeder en…

Het CBS heeft zich met zijn getallen De laatste maanden jammerlijk verteld En nu de cijfers worden bijgesteld Blijkt de inflatie aardig mee te vallen. Dus dat ik van mijn loon niks overhoud Berust alleen maar op een rekenfout.…

U kijkt straks op de buitenthermometer En krijgt het dan meteen weer Spaans benauwd En toch was het in Spanje welbeschouwd Op mijn vakantie nog een heel stuk heter. Maar ook al was de hitte ongewoon, Het landschap was in elk geval brandschoon.…

Vurige massa lichtjaren in de verte, verzengend dichtbij Golven van hitte nemen huizen in bezit. Heteluchtovens Kokende stenen bakplaten voor rossig vlees, pekel doordrenkt het Hijgende wezens snakken naar de koele lucht, maar haten de kou…

Voor M. De nieuwe Nicci French jij opgerakeld door dat verdriet en alles voelt weer als toen hetzelfde verhaal bijna net als toen je foto op je graf net als toen in de kerk…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

Duivelse machten verstoren wreed de heersende vrede van het koninkrijk Twee angstige wezens verdwaasd in strijd, opgelegde keuzen innerlijk verscheurd Knellende ketens liefde ontkracht, warmte ontnomen in haat en bedrog Oorlogswonden tekens van werk’lijkheid, ‘t onontkoombaar einde van een falend verbond…

Een wilde storm raast en blaast door woeste golven: en al wie tegen hem kraakt raakt op slag bedolven. Hout versplintert valt ten prooi aan waterzooi in ’t grote bad; laatste ding een rimpeling strijkt de plooien glad. Op bodem diep heel stil een enkele ril verraad het koude water: aan een enkeling herinnering gedachten zijn…

Geachte dierenvrienden, stop met balen Omdat prins William kennelijk een keer Gewapend met een soortement van speer Een rennend hert omver heeft moeten halen Want laat uw common sense de vrije loop: Zo'n beest heet toch niet zomaar "antiloop"?…

Een kind heeft een kind in haar hart maar het ademt niet meer De geboorte is gestorven in de leeftijd van 83 Grijs kasplantje speelde na 76 jaar weer met haar vriendinnetjes op de bleek van moeder Streelde haar eerste hondje kuste weer dat mooie vriendje En ze was oud en jong in één lichaam Maar het is voorbij Ze is nu dood Het…

De deur zwenkt het duister tegemoet, waar haar hond leven in de stilte brengt De schakelaar brengt ontbijtresten van de ochtend in het licht Haar gevoel haakt naar zelfmedelijden, de partner die ze wil het kind dat uit zal blijven Het antwoordapparaat ratelt relatieproblemen, zij drukt op stop en nestelt zich tevreden…

al vanaf zijn kinderjaren kon hij troebel kijken als door wazig glas om niet te laten blijken dat hij verloren was te groot voor hemzelf zoals de wereld leek zonder kleur of iets vlogen de dagen bleek om en verder niets een machtige oceaan met hem als vis erin opgesloten in zijn vangst enkel verlangen naar begin verdronk z’n grootste…

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

Ik kan mijn ogen niet van je afhouden en maak er stiekem een foto mee..... Je afbeelding zit op mijn netvlies: Een lief meisje van 43 jaar jong, nog knapper als op haar 18e.... Ze straalt het leven uit! Hoe komt dat? Waarom dan? Door wat? Door wie? Ikke? We hebben het steeds ontkend. We hebben het weggedrukt. We hebben het verzwegen…

ik heb bemind in gebroken regen bloedend hart vol goud en pijn stekend zilver aan mijn degen veranderde hoop in zure wijn valse lach en valse blikken geladen met een portie vuur laat het wezen nu maar stikken want de klok slaat slechts een uur ik heb geen spijt van al mijn pogen tot een sprankje liefdeswerk maar die dagen zijn voorgoed…

voel een vlaag verhalen in het woud met zo’n diepe, donkere geur omringd met beelden van een oud verleden land en het is alsof knoestige stammen mee knikken in het zo wuivende gras hoor een hand- vol stemmen in de lucht emoties vormen als geblazen glas vlammen de eeuwen aan de horizon tijdgeesten zwerven aan het begin van een…

Wij zijn haast door de stroomreserves heen En worden straks wellicht zelfs afgesneden En dit dan blijkbaar enkel om de reden Dat in ons land de zon voortdurend scheen. En toch is volgens mij de beste bron Van onze energie nog steeds de zon.…

Een Arabier werd er op aangekeken Dat hij hier was gedropt als terrorist En dat men zich daarin niet had vergist Is onlangs in het zwembad wel gebleken. Want daar heeft hij zo goed als poedelnaakt Met veel geweld een bommetje gemaakt.…

Ik wil graag met je delen het ruisen van de wind. Ik wil graag met je delen de zon die onder gaat. Ik wil graag van je weten hoe fijn of jij dat vindt. Ik wil graag van je weten hoe jij in het leven staat. Samen delen is zo bijzonder de volle maan gedeeld door twee. Samen delen is zo bijzonder een ieder neemt zijn helft mee. Samen delen…

Je bent de kracht van mijn stem, De kern van wat ik bedoel, De melodie in mijn ritme, Het hart van mijn gevoel. De zachtheid van mijn kus, De verschijning van mijn lach, De verleiding naar mijn passie, Het pluspunt van de dag, Het krulletje tussen mijn streepjes, De harmonie in mijn weg, De lust van mijn hartstocht, De klank in wat ik…

In mist en achter een waas gezicht schemeren slaapschaduwen waar blauwe wilgen de wacht houden langs de oever van de avond. Langzaam rolt een dromerige stilte haar deken over het bedroefde woud. Tezamen met een koele wind rilt ze in de nevel van het dal. Een zwarte vogel tuurt in de diepte van de nacht, verscherpt zijn blik. Een eenzame…

Geslagen merktekens van ’n onvrij voorgeslacht, erfenis van angsten in mijn ziel gebrand Diepe waters verken ik door stroming meegesleurd, op golven berijd ik mijn grillige levenszee Patronen geweven van draden van onmacht, in de stof van mijn leven strijk ik de kreukels glad…

Het leven is als een puzzel, je krijgt er steeds stukjes bij. Niet altijd past het in elkaar maar vaak genoeg pas jij bij mij. Jij bent de schakel tussen alles, het past nu maar op één manier. Misschien dat dit gedeelte afkomt, dat doet mij dan veel plezier. Maar ook dit is maar een stukje van het hele grote geheel. Samen puzzelen we nu…

De lach op jouw gezicht is de inspiratie voor mijn gedicht. De lijnen in je gelaat vertrekken. Sommige krimpen, sommige strekken. Je gezicht wordt al rapper steeds en steeds knapper. Je mondhoeken trekken in een krul, je lach is spontaan en o zo gul. Zelfs je ogen, die lachen mee, mooi diepbruin van kleur, alletwee. Door smalle spleetjes lachen…

Grijpende schaduwen vangen de dageraad schuiven langs aarde schilderen muren grijs Tastende vormen omhelzen elkaar, in gemeenschap maken zij het stille schemer Groeiend naar het duister dat ooit weer sterven zal, als het diffuse licht haar zacht de dood inleidt…

Laatst vroeg mij een hoogzwangere mevrouw Dat als zij plots haar autootje moest stallen Om van een nieuwe baby te bevallen Waar zij dat dan het best proberen zou Nu kende ik de buurt daar, dus ik zeg: Neem de A10, da's een ontsluitingsweg!…

Als ik naar haar kijk tracht zij iets te verbergen. Haar stof is te kort.…

op snelweg, ergens in zuid zwerven donkere uitlaatgassen lawaaien door groene velden zomaar de natuur misbruikt klinkt uit het niets, als opge- schrikt een verblindend zingen vleugel aan vleugel in schitterend samenspel waarna angstig geluid de stilte induikt…