Alle inzendingen over ver weg doedelzakken

de doedelzak, met stijf gesloten lippen om zonder houvast aan de horizon weg te sterven, blijft een stukje onaangetast, na die windstilte volgt de leegte.…

Maar je woont hier behoorlijk ver vandaan, Even bezoeken zal dus niet gaan. We sturen kaartjes en we mailen, Zodat we onze gedachten kunnen delen. We kunnen niet bij elkaar zijn, hebben ons eigen gezin, En toch blijf ik aan je denken en weet niet waar ik aan begin.…

Je blik is zo wezenloos zo helemaal zonder pit, ik wil zo graag weten waar jij met je gedachten zit. Je kijkt zo treurig staart zo stil voor je heen, van alles blijf je afgezonderd en je bent het liefst alleen. Je hebt dringend hulp nodig en kan de strijd alleen niet aan. ik kan alleen maar toekijken en naast je blijven staan.…

Ver weg, dat is waar je nu bent, geeft niet, ik vind je een leuke vent. Ver weg, liefde zal de juiste weg in slaan, om een adembenemende route te begaan. Ver weg, doen de gevoelens alleen maar groeien, eerlijkheid en warmte zal hier uit voortvloeien. Ver weg, een grenzeloos bestaan, laat onze liefde zijn gang gaan.…

Jij bent te ver weg van mij Om je nog te voelen branden Eens waren wij dezelfde huid Als die dagen nog tellen.…

schaduwzijde Alles is bloot De huizen, slapend Een handje vol profeten Dronken (de waarheid naar hun lippen) Het licht van lantaarns moet nog eerst een jaar of duizend reizen wees niet ongerust voor iets je ziet ben je dood heb je je lichaam aan de aarde zoals straks aan het bed gegeven en goed je mag iets schrijven een woord voor ginder ver…

op zondag bij het eerste kraaien van de haan kleef jij woorden op mijn mond met versleten zinnen, voortrazend op witte benen ik kruip tot aan mijn waarheid waar je me vastbindt samen met de doden die de stamboom verpletteren tegen mijn borsten en mij de ongenade laten dragen als een heldin met een opgelegde plicht…

ergens moet iemand heb gedacht dat zij had gewacht op de pijn het onechte zijn ergens moet iemand toch weten dat ze wil vergeten hoeveel pijn is aangedaan ergens ver weg is er iets misgegaan ergens verder in haar leven is het haar geven zal ze echt bestaan ergens ver hier vandaan…

mijn laatste vers is van de site gehaald en ik ben het, die daar dus flink van baalt Het vrij vertaalde vers, dat mocht dus niet wel gek dat men ze her en der toch ziet.…

Knokige knieën, Rok, baret en doedelzak. Een Ierse moeder?…

in de verte hoor ik de doedelzak geluid dat stierf in mijn hart die huilend mijn hart in tweeën brak één helft ging met de muziek mee.…

Als ik hoog boven de bergen als een arend kon zweven zou ik de wolken de weg naar Schotland vragen Niet voor de hooglanden Niet voor de laaglanden Niet voor de whisky zal ik lager vliegen Maar als ik hoor doedelen dan zal ik zakken…

waarom voelt mijn hart zich steeds vaker zo slecht waarom kleurt mijn ziel zich in het rouwige zwart mijn hart opent deuren voor goedheid en vrede maar weinigen luisteren ze blijven maar zeuren daarom heeft mijn ziel een iets donkere kleur en daarom voelt mijn hart zich steeds vaker fragiel…

opwaaiende kilt onthult iets ongehoords een echt Schots klokkenspel ~~~~~ wat hoort echt bij de kilt door Schotten gewild een fraaie doedelzak…

vies kan doen en vuil en voos Nog erger dan Jules' deelderdoos vlak voor z'n tetter - ik word boos Want met zijn doedelzak gedraagt hij zich als lichtekooimatroos…

trommel nergens groene oase water en geitenkazen wel vaak fata morgana een bar in Barcelona waar wij ons subito laven verschonen en beschaven over de drukte verwonderen als het dan gaat donderen zoeken we veilig heen komen om in de droogte af te stomen nu hoor ik voor den drommel in de verte snerpen vaag gerommel zo te horen eentonige doedelzakken…

Liefde is soms nog ver weg, Geen enkel idee om het geluk te pakken, Het geluk te pakken daar hoog in de lucht, En alleen op het juiste moment, Kun je een greep doen, maar liefde is soms ver weg.…

Jij & ik, samen wij, waarom ben ik hier en jij zo ver weg van mij.…

Ver weg van dat verwegge.…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

De doedelzak, dat is alom bekend, die moet men altijd met de mond bespelen, men blaast, een blow-job dus, die men met velen beoefent in een Schotse doedelband. Wel, ik veronderstel dat u nu weet waarom zo’n band een pijpers-gilde heet.…

Maar ook doedelzak en virtuoze schittering geven mij dromen van eindeloze einders.…

Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

ver weg Maar dichtbij in mijn gedachten Ik hoef niet meer te wachten In mijn hart ben je echt.…

Voorbij te drijven, in kracht, zo sterk heel ver weg.…

stoned op een parking, ver weg, dwaalend in het rond. een auto, een gil, niets...…

Mijn hart bereikt verlangens, maar ik kom er niet bij, het vervaagt in zoete liefde, maar blijft onbereikbaar, zo ver weg.. Ik kan het verdriet voelen, dat zich langzaam mengt met de leegte van mijn ziel, en de liefde uit mijn hart, maar zo ver weg..…

De stilte is mijn fantasie van woorden en momenten van de dag die mij vraagt waarom ik lach en niet meer weet wie ik zoek met mijn gedachten…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…