Netgedichten

netgedicht (nr. 14.225):

voor iemand ver weg

Ook de dag toont nu
Haar schaduwzijde
Alles is bloot
De huizen, slapend
Een handje vol profeten
Dronken (de waarheid naar hun lippen)

Het licht van lantaarns
moet nog eerst
een jaar of duizend reizen
wees niet ongerust
voor iets je ziet
ben je dood
heb je je lichaam aan de aarde
zoals straks aan het bed gegeven

en goed je mag iets schrijven
een woord voor ginder ver
na jou
wat zou het zijn?
Liefde?
Hoe leg je aan een buitenaarder uit
Dat het meer is dan verzoening
Dat twee monden doet versmelten
Geen mens die het begrijpt
Wiskundig idioot
1+1=1

Als ik thuis kom weet ik
Dat alles wel vanzelf zwijgt
In slaap of sterven
Ook verlangen
In de sterren te schrijven
Iets meer na te laten dan
Zoen op een wang
Ons rusten kust de aarde
Ben ik soms bang