inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.286):

ver weg van dat verwegge

Papa,kon ik je nu maar vastnemen
En heel dicht tegen me aandrukken
Zo dat je niet meer weg kan
Maar...
dat gaat niet.

Want je bent weg, ver weg.
ZO ver weg dat ik je niet kan zien of horen en zelfs niet... voelen.

Papa,kon ik je nu maar vastnemen.
En meenemen of meetrekken.
Verweg van dat verwegge.
Zodat je terug dicht,dicht bij mij bent.

Papa als ik je kon vastnemen liet ik je nooit meer gaan.
Dan bleef je voor altijd bij mij.
Ver weg van dat verwegge.

Schrijver: kayla, 21 juni 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 272

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
astrid
Datum:
9 juli 2010
Email:
astridvoermanhotmail.com
Mooi... vol van gevoel en emotie. Ver weg van dat verwegge vind ik heel mooi gevonden woorden die een gevoel van oneindig gemis oproepen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)