Alle inzendingen over visserman

Een visserman te Schellingwoude Zei:"Kom, vrouw, niet van dat benauwde! Het IJsselmeer ligt aan je voeten, Daar moeten wij nu toch voor boeten Want 'k wil wel graag mijn vangst behouden!"…

Op de kade aan de haven staat een oude visserman weemoedig te staren naar de eindeloos deinende zee in gedachten vaart hij mee op de golven meters hoog om zijn laatste reis te varen tot de hemelboog.…

enkele zwartbonte koeien in de uiterwaarden staan gedrieën naast elkaar door nieuwsgierigheid gedreven naar de visserman te kijken - al kauwende - koppen iets opgeheven een golfje op het vlakke water kondigt een zeiljacht aan een vlag slap neergehangen op de steven gaap, wrijf in mijn ogen; dit is het goede leven…

Toch, morgen is weer een nieuwe dag, waarvan je als vis verwachten mag, dat die visserman er zal zijn, met weer een aasje aan de lijn. Om wellicht te vangen wat hij liet gaan, want een volle pan, daar denkt hij aan! Wijnand Keesmaat, 2010…

De bungelende visserman Daar zat hij op de plecht van zijn boot, een fles drank binnen handbereik, met z'n stok aan de andere kant hij had toch weer zo'n hoge nood Hij dacht niemand weet van mijn verbruik, maar ondertussen was het opgelopen,…

Langs de lichte kromming van mijn hengel glijdt zonder rust mijn blik de lijnen af verwacht een wonder, wellicht een engel het snoer trilt en de wind blaast straf Ook Jezus was een vissersman een voet op het water, een hand in het zand dat het vaak mislukken kan wist Hij van het verlaten strand Waar ter wereld Hij ook viste op schepsels…

na vijf jaar nu vaart een visserman voorbij hij draagt schoenen rond zijn nek en in zijn handen houdt hij slechts Latijn een grote paraplu verbergt de zon voor even, evenals de regen valt ze evengoed langszij het water schittert zijn kristallen glans als de pas geronnen terugblik op zijn ogenblauwe lach deze vijfde sterfdag bloeit…

(papa, + 09-03-2006) mijn visserman, mijn roots je schoeit de voet van dit bestaan meegenomen langs de waterloop van waar we ooit ons welzijn voerden drijvend, tot jouw aanschijn zonlicht kaatste over knikkend riet de kievit ziet nog steeds hoe klare lucht naamloos boven alles blonk nu weet ik dat jouw naamroep klonk op hemelsblauwe…

van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen, laaiende lichten de nacht versjteren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren met meeuwen en de visserman…

Ooit veracht, bejaagd, vermeden door vlerken, valk en visserman staat zij, met gestrekte nek, gegoten in het leven aan de kant. Gebroken licht vervormt geen blik wanneer trefzeker prooi geprikt, de kop omhoog en golvend slikt weer terug tot stand en stil en blauw.…

de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen vogels met een scalpel de nacht opereren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren met meeuwen en de visserman…

De haan tolt rondom vekelmanen 't Zijn krissen van é climanès De mèlcoeur van de ha em es Is mo barak der hectoranen Toch is er maar één met een messie Da's visserman ofwel piscator Zee bee komt van ulanbaator Reizend in haar lege flessie Een vrouw zich noemende een schrijver M/v croquant als een man Daar snap ik echt geen splinter…

We geven er allen aan toe, ja wij allen Tussen de lapzwansen, simpele zielen Krioelen wij hier als gezegd met z'n allen Geen mens geen visserman kindeke jezus Is opgestaan tegen dat veerlichte beest Der licht blakend laaiende nondichtersgeest Uitgezonderd een heldere geest Doch die der dichters, die dochter der muze - Te lang sinds mensheugenis…

Geen visserman verloor goddank het leven, De ~Dorus Rijkers~ bracht ze veilig aan de kant.…