inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 7.389):

Vangst

Langs de lichte kromming van mijn hengel
glijdt zonder rust mijn blik de lijnen af
verwacht een wonder, wellicht een engel
het snoer trilt en de wind blaast straf

Ook Jezus was een vissersman
een voet op het water, een hand in het zand
dat het vaak mislukken kan
wist Hij van het verlaten strand

Waar ter wereld Hij ook viste
op schepsels vol van pijn en smart
toen Hij aan het kruis zijn Vader miste
dompelde de aarde in dodelijk zwart

Waarom heeft U mij verlaten ?
de drie-éénheid alsnog verbroken ?
satanisch gelach uit duist’re gaten
het hellevuur werd reeds ontstoken

Het water rimpelt deze dag
snel haal ik op vol angst
een oneindige rust en Gods glimlach
is mijn wonderlijke vangst.

Schrijver: kees keizer, 31 mei 2005


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 712

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
hebus
Datum:
31 mei 2005
Email:
herman.buysgmail.com
dit klassiek ogend dicht vult zich met religie. je voelt onder het water de rimpelingen van een hogere wezen dat ieder mens, willen of niet, niet onberoerd kan laten. graag meegevist in je vijver, kees.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)