Alle inzendingen over vitrage

De witte vitrage bolt lichtjes op door de zucht van een zwoele ademtocht. Een zonnestraal lukt het om over je gezicht te kruipen en je neus krult een beetje op door deze kriebelwarme inbreuk op je ochtendsluimer.…

De sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen Hij houdt de wereld buiten en sereen Breken wij onze jeugd af steen na steen Triest scharen zich de meubelen tesamen De vensterbank met stervende cyclamen Zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen Gelijmde briefjes waarop onze namen Leiden ons veilig door de uren heen Wij openen de kast met de…

De tranen zijn van morgendauw die glanzen vele kleuren ze zijn vitrage voor een raam dat niemand op kan beuren. Het uitzicht is een sneeuwlandschap met witte poederbomen die dromend tot een einder staan waar Lente uit moet komen.…

Op het pallet van een vol gewaaide decemberlucht, de vergrijsde zon gaat kopje onder, de maan luiert achter z’n vitrage het doet er weinig toe waar ik op doel met wie of wanneer ik deze dag zal delen of dat ik er morgen nog zal zijn, of ik de ontnuchterende morgen kan ontcijferen, verbaal dan wel naast een verwijderd beeld op…

achter de haag, en de struik zit de man bij een raam, dit laatste nog enkelvoudig van laag gevolgd door het voorhang de rookrijke vitrage, te lang vallend op het tapijt, die de vloer mogelijk behaagt hij is in zijn donker theater van de eeuwigheid in spe, wachtend daarop ruist iets gelijk aan tonen uit een zee dieper in de kamer…

Schaduwen, begraven onder het natte mos, woelen als tentakels tussen wortels, hongerig naar voedsel wat de laatste zomer bracht roerloos drapeert de mist zijn vitrage over de velden ganzen strekken hun poten in de vloeibare lucht, de ziel van het seizoen blijft achter, ingebed in veren van de overwinteraars, waarvan al velen zijn…

In een opkomende realiteit ontstaat een onbedwingbare mist, een aerogene vitrage, elke autonome druppel herbergt een regenbui, zijn richting berijdt, verbindt zich naar alle kanten in sommige gevallen traag en lui daarin raken we de richting kwijt en uit zich in emoties vol razernij verwond en ruimtelijk vermomd in een ongeremd gevoel,…

Roerloos drapeert de mist zijn vitrage over de velden ganzen strekken de poten in de vloeibare lucht, witte gedachten blijven achter in veren als ze zijn vertrokken in een houten lijst gevat , gelijst in een kwatrijn, de gekromde tijd verschuift, de wereld wankelt op z’n poten tot een zonnestraal hem vindt, een streepje licht…

Ga eerst naar huis, bezie het Uwe. Vindt ge daar dan geen gebreken, kunt ge vrij van het mijne spreken.…

nog bezeten Even maar verschaft het zonlicht vrij entree en zucht de wind door opgeschoven ramen Weerkaatst kristal geslepen glazen en karaffen op het glanzend gepolijst dressoir Dan klooit mijn tante in de keuken aan de distributieradio Billie Holiday haar stem streelt Langzaam zweeft haar schor doorleefde stem de zachte schaduw van vitrage…

Bladergoud van dekens markeren het verouderd bos wind in koperen regens, nevels beheersen de gedachten oktober spreidt z’n ziel in het eerste schrale licht, Schaduwen, nog begraven onder het natte mos, ze woelen als tentakels tussen wortels, hongerig naar voedsel wat de laatste zomer heeft gebracht, roerloos drapeert de mist zijn vitrage…

even bij de buren en zie het nu van dichterbij wil een keer niet naar binnen gluren wat ik normaliter doe als ik driemaal daags voorbij schrijd mijn hond draagt daaraan toe bij hij heeft zijn geregelde behoefte eigenlijk op vaste tij zodat ik noodgedwongen alle aanliggende huizen passeer en inhoud van het inpandige, zover niet achter vitrage…