Alle inzendingen over vlinders

de atalanta showt zijn kleurenpracht en steekt mij de ogen uit…

Door 't licht kom ik aangedwerreld In dovende nazomer-wereld, Luchtig gelijk een veer, En daal als een sprookje neer, En wenk als een fabel op Met mijn gespriete kop. Als 't woord in een arme dichter, Kom ik al voller en lichter: 'n Spraakloos, een roerend nietsje, Een vlammetje, beeldje, een ietsje, Dat monkelt en oogelt groot, Ruimtelings…

Wanneer is magie ontstaan waar komt magie vandaan hoe kwamen die vlinders tot stand Hoe kwam mijn hart in brand Gevoel van warmte overspoelde mij Jij maakte mij ongelofelijk blij Niet alleen woorden maar ook daden Daardoor kruisten onze paden Toen liepen we hand in hand Zo kwam de magie tot stand…

Waar de kilte huist in zinder wacht ‘n tere Zwarte Vlinder tot hij, uit zijn cocon bevrijd, kan gaan zweven naar de stilte die vervloeit in d’ eeuwigheid en het Koolwitje buigt trillend haar vleugels in verslagen als door de wind gedragen zijn schaduw haar ontstijgt…

Je vlinder vloog te hoog, Te hoog om vast te houden Te hoog om te vangen, En te bewaren, Dicht bij me Je handen pasten niet in de mijne, Andere lijnen, Andere vorm, Kon niet thuisbrengen waarom, Maar dat telde Je ogen zien er anders uit, Je ogen zijn niet bij mij, Door te kijken in je ogen, Word ik niet automatisch blij Ik kan je…

Ergens van binnen in mijn buikje Zit een heel klein vlinderluikje Het is een soort van liefdesdeur Prachtig en zacht roze van kleur Vlinders wonen er met miljoenen Fladderen rond dansen en zoenen Bekijken elkaar, kleuren vol pracht Voeden liefde en passie in de nacht Houden hun mooie vleugels in conditie Dat gaat vanzelfsprekend - het is…

ik heb vandaag mijn eerste ijsbloemvlinder gezien als feniks de warmte ontstegen hij zat in lichtrood ontwaken op de grens tussen dood en nog iets van dit leven maken uit kristallen groeiden zijn vleugels schoksgewijs in het adembenemend koude verblijf door een opgaande zon kleurde ijs in het brekende licht tot een feeëriek gezicht…

De gedachte van een vlinder Duurt vaak niet meer dan een dag Ze leven echt niet meer of minder Als je dat misschien toch dacht Ik hoop dat mijn gedachten Langer blijven hangen dan dat Want de herinnering aan jou moet blijven Als ik vlieg van blad naar blad Met mijn uitgespreide vleugels Vlieg ik van tak op tak Plotseling breekt een tak…

Als ik ben weggevlogen, en mijn vlinderleven is eens af, haal dan kracht uit al die kusjes, die ik jou als vlinder gaf.…

vroege vlinder zomaar op mijn hand gevlogen tovert warempel een jonge lente, ontluikt vanbinnen het prille besef van broos geluk in huppelpas en zonder jas ren ik naar buiten waar mijn vrije kind weer toeft in zomerse tijdloze dagen, speels nog onbevangen aan de einder wieken ganzen naar verre oorden, ruist langs nevelig avondrood…

Zo snel vervlogen amper de tijd om even te kijken pijlsnel voorbij jij Zo snel weggevlogen was je nog maar hier pijlsnel voorbij jij Jouw kleuren onbeschrijfelijk mooi verdringen hier nog steeds de grijze lucht Maar ze verdwijnen Als een vuurvlinder Pijlsnel voorbij jij was je nog maar hier…

Z'n buik zat vol vlinders. Hij liep er slechts één. 't Was een blauwtje. 'Ik moet je niet,' liet ze hem weten. Dit heeft 'm bijzonder gespeten. Hij voelde zich naar door het missen van haar, want de man was zo kaal als de neten.…

ik vlinderde om mijn dans heen, met een vluchtigheid een vlugheid die hoort bij de snelheid van 't licht terwijl een wachtende af- en aanwezigheid werd gelijk aan waar 't licht mij bracht en terwijl de afwezigheid zich inlijfde met verlangen zo wortelde de aanwezigheid zich in dromen en het licht wentelde zich in lange slierten lange, zwierende…

Buiten vriest het waait het maar in mij in mijn buik in mijn hoofd is het lente zomer, een vlinderpretpark allemaal door jou het allergekste ik ben hetzelfde in jou in jouw buik in jouw hoofd twee mensen in elkaar op kilometers afstand wij zijn ons er eentje…

als haar bekken kantelt dan vlucht de vlinder van onder haar oksel dan wringt zij zich los uit een harnas van was en breekt zij uit een schaal van schrik zij knielt en het zweet in haar liezen verdampt altijd dichter, dichter sluipt ze naar mij of van mij weg want ik kiem in haar gladde greep zij plukt de bloesem van de amandeltak ik bijt…

de vlinder bestiert zijn bestaan met afstand, hij blijft afwezig van contact dat hem vleugellam zijn levensdoel verliezen laat zoekt hij de simpele waarheid te vinden in de ruimte, hij is een fladderende astronaut in zijn heelal van vrijheid onaangeraakt en onbedorven vindt hij in volle kleurenpracht de kracht tot sterven te komen in…

tergt tot ik met de eenhoorn de nachtmerrie verleid zal ik elders verdwalen in het nergens van ooit bloeit de enige doorn in het oog van mijn tijd als het de droom zal inhalen van mijn eeuwig nooit en ik zwerf, ik zwerf doorheen het schrijden van de stervende tijd met een reikende hand tot ik met mijn lichaam sterf zal ik met de vlinders…

blinkend schoon zijn Een nacht waarin ik vast zal slapen En mijn REM-slaap zich onverstoorbaar herhaalt Totdat ik langzaam wakker word Een dag waarin ik alles wat ik gisteren geloofde Voorzichtig aan de kant schuif Totdat ik trek krijg en mijn glazen mooi zie staan Een nacht waarin ik droom wat ik weer zal vergeten En over een vlinder…

het fladderen door het leven lijkt voor jou voorbij nog kunnen je vleugels alles geven is honing heel dichtbij maar hun kleuren bleken breken in de zomerzon de tippen zijn gespleten een koude nacht zal jou ongemerkt doen overgaan je vleugels nog gevouwen je lijf blijft stilletjes staan wiegend op de ochtendwind die in jou zijn…

we hebben de witjes gezien op gele velden een zomers palet vol speelse helden in naamloos fladderen vrijwel niet te volgen in het kleine doelloos vlagen van een warme wind die al die duizenden moeiteloos kan dragen daar waar thermiek de kop opsteekt krijgen zij eindelijk de hoogte die hen doet verdwijnen in het ijle wolkenwit…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

een één, wat nieuw en ongewennig ook dag vol verwondering van weer een jaar erbij bloedt het nog soldaten in het berechte land? het antwoord zijn kruisen met kogelgaten versierd de mens is gebleven als vriend of vijand maar nooit te gast een twee lonkt doch nimmer zo grauw als vandaag onvermoed een zacht einde neemt de wanhoop een…

diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs Hart vol vlinders…

Waarom ben ik gekomen ben ik naar je toe gegaan terwijl je voor altijd ligt te dromen bleek je lichtje nog steeds aan 'k heb de dood op schoot genomen haar gekoesterd en gewiegd vliegensvlug was zij verdwenen zie hoe schone schijn bedriegt links van mij zat 'n vlinder met de kleuren oranje zwart mooi te pronken als geen ander draag…

nog laat vliegt zij in het lonkend licht en belandt na wat rondjes duizelig op de vensterbank ik draag haar met zachte hand naar buiten waar vlinderlief haar weg hervindt weer fladderend in het zwoele duister…

Mijn arme zwaar ondervoede vlinders Sterven langzaam aan de hongersdood Hun vleugels zwakjes kleuren verbleekt Gevangen gedoemd tot water en brood Hun leven lijkt op een bedevaartsoord Als stervenden zoekend naar restjes hoop Kneuzen gefladder tegen beter weten in In een luchtkasteel klaar voor de sloop Kleuren doorlopen van de zoute tranen…

ik wist de verte dichterbij te halen zon te laten stralen op het stille strand we liepen hand in hand de wolken voorbij voelden ons onmetelijk vrij nog spoelden schaduwen aan die door het kuivend wit van golven werden verzwolgen de duinrand liet verrast zijn vlinders gaan zij dwarrelden al spelend achter ons aan we voelden…

Walsend langs het glas, Druipend van verlangen, Amberijzig drijvend in je bedwelmende ogen, Om dan te verglijden Langs je zoetgevooisde tong, Tongstrelende amandellikjes Proeven zich een kronkelweg Langs mijn ruggengraat Naar de fladdervlinders In mijn buik, Nog een kusje..…

Geluk is niet een miljoen winnen in de loterij geluk is dat ene kleine vlindertje dat fladdert in de wei…

er kwam een vlinder door mijn open raam op ragfijne vleugels gracieus en zonder schroom knippende ogen blauw geschilderd op bruin satijn voelsprieten trilden gretig voorwaarts alsof hij me wilde warmen met een vlinderkus ik kon alleen maar fluisteren ik mis jou ook…