Alle inzendingen over vogezen

Een kannibaal uit de Vogezen Die wilde geen xenofoob wezen Hij hield erg van Frans Maar kreeg hij de kans Dan ging ie ook lekker chinezen…

(Het dorpje Rouvres-la-Chétive ligt in de Vogezen, niet ver van een afslag van de A 31. Het heeft een hotel - logis de France - en een zagerij.) In het doodstille dorp dreunt rapmuziek. De stamgast trommelt mee, melancholiek. Ergens geblaf. Of wordt daarginds gezaagd? Alles sterft weg. Elk tempo wordt vertraagd.…

vandaag in sneltreinvaart de tour voorbij zien komen we stonden langs de weg bij Darney in de Vogezen en ja hoor na het passeren van de reclame karavaan waarbij onze vangkunst nog op de proef werd gesteld kwam eindelijk het langgerekte peloton voorbij suizen c'est tout zeiden de mensen aan de schaduwzijde van de weg…

vier vetgedrukte regels in het ochtendblad kruipen gelijk onder de huid ‘Drama in de Vogezen’ vijf jarige levenloos aangetroffen de aangeboden kat, die hij meisjes uit de buurt beloofde, een list deed het verhaal de ronde in het dorp fietsend op zoek, naar goed gelovigen een gemakkelijke prooi het kleine meisje honderd meter van huis…

het oog schat men haar benen even lang, links en rechts als haar armen eveneens wordt beweerd dat haar borsten loodrecht op de horizon staan, wat onnatuurlijk is, gezien de zwaartekracht de jubel van tenen en het kriebelen van vleugels in plaats van haren op de rug hij weet dat niet en denkt aan lammer- gieren op de thermiek in de Vogezen…

Na beulen sleuren eenentwintig dagen Drie weken afzien klimmen dan weer dalen Wacht er - elke seconde telt - een prijs Al ben je uitgemergeld, uitgewoond In maillot vert of blanc of maillot jaune Wat moet dat moet, want gaten dichten loont Een sprint aantrekken, langs ravijnen scheren Je leven zelfs met doodsverachting wagen En 's avonds…

Ik hoor in de Vogezen voorlopig enkel zwijgen. Job neemt het woord: Waarom ben ik niet gestikt voor iemand mij zag? Ik was uit de moederschoot zo naar de groeve gebracht. Natzweiler – Struthof: scholieren, dagjesmensen en de galg oogt nieuw in dit godvergeten oord waar het onweer hangen blijft.…

als rook opgaand in het avondgrauw zij schroeft zich vast in het verleden en ik spiraal naar lucht - buiten ligt de akker braak en woekeren papavers gelaten wacht zij tot de trage wurger haar te na komt en met de beker in de hand steekt zij hem de loef af het dorpskoor zingt: de steppe zal bloeien lachen en juichen - hoog in de Vogezen…

Parijs dronk ik keurig een cappucino op Place de la Concorde, waar de dames om mij heen mij voor een filmster hielden, maar hun niveau zou ik nooit terugzien enkel in mijn dromen minzame gezichten in Venetië dronk ik een Heineken en in Rimini witte wijn, terwijl Fellini aanschoof en Lola van The Kinks mij per vergissing versierde in de Vogezen…