Alle inzendingen over vreemdling

-O vreemdling met uw bruin gelaat, Vanwaar? -Van 't westen, van 't gebergte! -Die weg is zwaar! Wees welkom... ach, Wat is uw ros bestuifd, bezweet! -Maar o mijn land... Eer dat ik ú vergeet'! -O vreemdling met uw zacht gelaat, Waarheen? -De bergen over, naar de zee!…

’ - Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt. Ik durf niet zeggen dat zijn gast de mijne is. Ach! ik durf niet zèggen dat hij niet bestaat, misschien. Want hij bestaat in mij.…

Mij is in 't bloed Eén uwer ranken dringend en uitlopend, Die, als uw lente eenmaal mijn zijden opent, In duizend bloemen mij uitbreken doet - Een vreemdling stond in de tuin en groette.…

In 't leven slecht begrepen, Veracht, miskend, gehoond, En na de dood met lauwren Door 't nageslacht gekroond: Ziedaar hoe men de daden Van grote mannen loont. 0 laat ons liever de blikken Beschaamd ten gronde slaan, Wanneer wij zitten gebogen Over onze geschiedenisblaân; Of aan de voet van zijn standbeeld Met vriend of vreemdling staan…

spreek’ geen vreemdling, spreek’ geen nageslacht aldaar, met weemoed stilgestaan bij zuil en grafgesteente, dees strenge erinnring uit, der doden recht ten zoen: ‘Op Dante tot der dood stiefmoederlijk verbolgen, kwam bij zijns Dichters lijk Florence boete doen; — maar Bilderdijk ontsliep, en Neêrland bleef vervolgen.’…

De vreemdling echter, bleek van spijt, Vermoedt, waar 't aan mocht schelen, En waant, de trapper licht, uit nijd, Hem eens een pots wou spelen.…

Nooit in Vlaanderens rijke beemden Zwaai, vreemdling, gij de staf! Vlaandrens bodem duldt geen' vreemden, Duld geen' vreemden dan in 't graf! Mijn Vaderland! mijn Vaderland! Bemin mijn hart, beschut mijn hand! Mijn Vaderland! mijn Vaderland! Mijn dierbaar Vaderland!…

Der weduwe is haar steun terug geschonken; Zij ligt, bezwijmd, aan 's vreemdlings knie gezonken, Ter dood verbleekt. Zij stamelt hem haar dank, nog half bezweken. Die onmacht, veel welsprekender dan spreken, Is van 't verrast gevoel 't voldingendst teken, Zo rein als schoon. ‘Een groot Profeet is onder ons verschenen.…

En 't enkelvoud, vreemdling, van koeien is: koe. Maar de boef draagt wel boeien, de drenkling geen boe. En Vondel, je weet het, schreef prachtige reien, Maar niemand bestelt in een lunchroom ooit eien. En kinden is niets, noch ook winderen—wel lammeren, Wel: wortelen, geen eiekelen, noch borstelen of kammeren.…