Alle inzendingen over vriendin

Gedempte stemmen die zij wilde doen herklinken dooierloos ei uit kristal verpopte vlinder gedroomde aanzet tot een nieuw begin in een aarzelende kus in een zin de lippen stijf gesloten verdooft het denken. lichtverval verdampt de trede tot de ruimte of vult zich met mist, daarin een gebroken stem, die zich niets meer kan herinneren…

Slechts veertig jaar, mocht je worden, je zoog het leven in, mijn lieve onvervangbare vriendin... Op de steen schijnen de laatste zonnestralen van de dag, en ik fluister zacht Dág lieve vriendin.…

het heelal met al haar sterren welke al mijn angsten overwon Zij is niet mijn fruit mijn zoetste en mijn zachtste perzik Zij is niet aanwezig voor ´t aanwezig zijn bij jou is wij, niet langer ik Zij is mijn leven Zij is mijn zijn een nieuwe kans een nieuw begin Zij is mijn maatje mijn allerliefste Zij is oprecht mijn allerbeste vriendin…

Ze was een vriendin van mij.…

Ik vind haar niet aardig. Maar dat begrijpt ze niet. 't Klinkt ongeloofwaardig, maar 'k ben haar favoriet. 'k Wil haar geen pijn doen. Maar hoe moet het dan? Hoe houd je je fatsoen? Wat als ik het niet kan? Hoe moet ik het haar zeggen? Doe ik haar geen verdriet? Hoe moet ik het uitleggen? Ik weet het niet.…

Dikwijls ver weg, maar altijd dichtbij. Er is hier wel niemand, maar jij bent bij mij. Je bent wel niet hier, Maar toch om mij heen. Al is er niemand bij je, je bent nooit alleen.…

Lief en leed, samen delen. Dat is wat ik doe met haar. Als het even niet wil lukken... Altijd staat zij voor me klaar. Samen uitgaan, lekker kletsen. Uit ons dak op haar muziek Keihard zingend in de auto! Ik hou van jou je bent UNIEK. (voor Mar.)…

Jouw geluk is nu even verdwenen maar weet strijden hoef je niet alleen. Pak mijn handen voel mijn kracht kijk me aan zie ook mijn lach. Ik zal er voor je zijn in moeilijke dagen als je me nodig hebt roep me dan. Ik zal je troosten naar je luisteren samen met jou zal ik ook huilen.…

Gisteren zag ik je weer een warm herkennen toen ik langs je liep en bijna aanraken kon. Hetzelfde haar en eender gekleed. Verstoord draaide je je om en keek naar mij; minachting wat ik in je ogen las, dat viel me koud. Temeer daar jij diegene was, op wie je leek. ----------------------- uit: Poëzie-leestafel…

Het is met jou als met mooie muziek die me ontroert me inspireert en onrustig maakt. Bij elke ontmoeting ben je 'n lief warm wezen met 'n groot hart in 'n mooi lichaam! en die muziek... je bent geen plaat die ik kan kopen, draaien of afzetten wanneer ik wil Gelukkig maar: want platen slijten, vergrijzen en verbleken en worden snel…

Laat mij het zonlicht zijn dat verwarmt, mag ik naast je staan verdriet helpen dragen. Laat mij de weg verlichten nu jij hopeloos strijdt wanhoop in je ogen lees. Laat mij de stille kracht zijn die met je mee vecht pijn verzachten als ik mijn arm om je heen leg. Laat me bij je zijn als het te veel wordt, zoveel jaren vriendschap schept…

haar hand op mij mijn hand op haar, de ander houdt een kaars de hemelbaar van duizenden gelovigen in één - en wij samen - onze tranen wassen stap voor stap tot het gewicht van een ster de aarde raakt en zacht als in mijn eerstgeboren uur geef ik me bloot daar, op de grond van oude tijden ligt geen grens meer, tussen leven en mijn…

vrije wereld in de mens emotieloos achterlatend versteend door gedachten zonder rijm vriend of vriendin wie bepaalt het verschil de beweging danst voort de gedachte de emotie een uitgang een uiting uit…

Zij is gekleed in kant en koele zijde. Ze zit rechtop en staalblauw is haar blik gericht op smalle marges onverstand. Maar god zij dank ook moeder van geheime zonen. Ik wil nooit zien hoe zij hun liefde geeft, voorleest, in parken en aan stranden speelt. Ze wijst me af en reduceert me tot slavin, ruikt mijn parfum maar wil mij niet bewonen…

Ik denk aan je dat doe ik veel de laatste tijd meer zelfs dan voorheen Je bent mijn beste vriendin mijn belangrijkste familie de zus die ik niet heb En ik smeek je verlaat me niet ik maak me zoveel zorgen ik hou zoveel van je Zonder jou is er geen wereld zonder jou is er geen mij jij bent mijn wederhelft je bent alles wat ik niet…

Het maakt me nieuwsgierig nu je wortelt in mijn dromen onderneem ik mijn vragen op vruchtbare aarde met meer inzicht dan ik aan antwoorden kan verzinnen maar in mijn ogen bewoon jij het wereldrijk van liefde met mooiere dromen dan die ik in mijn groentetuintje kan verwezenlijken ik zaai wortels jij zaait radijsjes voor mij ben jij…

verstenen Het zwart wint het van coloriet Vriendin, je ogen stralen niet…

Ze ziet onzichtbare dieren in een lucide droom verdwijnen in trouwe eenvoud bij het kopje koffie met de droge tarwekoek in de echo van de radio ik probeer reclame te maken voor haar uiterlijke schoonheid maar dat heeft zij niet nodig want ze is van binnen al zo mooi in essentie van ontwaken laat zij de wolken niet los viert…

Nu we samen Wankelend de vergetelheid en Vergankelijkheid ingaan en Dat na jarenlang ons dronken Te hebben gedraaid, derwisjen Waardig We door dode talen zijn gekropen Gezeten hebben aan het sterfbed van Spreuken en gezegden, vinden we In het gedicht alsnog een schuilplaats Terwijl de Dood het bord afspeurt Naar de toets met delete…

dat meisje dat zich een vriendin noemt echt geen ware vriendin voor je is…

Je moto gaat en komt zo vroeg in de morgenstond Waar ga je heen telkens weer mijn hart bonst en laat niet los Dat wervelend gevoel dat gemis dat alsmaar komt Wat wou ik je klein als zakformaat overal meenemen naar waar ik ga Pijn doet mijn lijf ik weet niet hoe dit nu hier verder moet Ik revolteer het was zo goed wij waren…

Anderen zeggen het leven staat niet stil dat blijft maar in mijn hoofd spoken omdat ik niet altijd kan dealen met de pijn zal ik steeds die naam reciteren mijn hart is niet stuk er is een scheur geslagen zo plotseling onderbroken totaal tegen mijn wil is er een rouwopleiding waar ik dat gat kan leren repareren misschien door niet…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

Ik voel iets voor je meer dan normaal meer dan anders ik zou het niet moeten doen meer om je geven dan normaal is jij bent mijn vriend en ik ben een vriendin gewoon een vriendin jij ziet me niet zo kan het niet zeggen ik weet wat je zal doen het zal niet zo moeten zijn maar het wil niet weg kan niet weg ga alsjeblieft…

Stilletjes kwam je in mijn leven Allengs meer en meer Samen al die jaren overleven Kwaad, goed, geluk en pijn Ik weet het niet meer, het heeft zo moeten zijn, Alles ging voorbij, maar jij was er altijd, jij bent gebleven…

Voor alles wat wij waren, wij bestonden voor elkaar wij stonden zij aan zij jij niet belangrijk beter dan ik maar gelijken wij bereikten een hoger doel: namelijk vriendschap, en zelfs kameraadschap met diep, innig gevoel!…

Als de zon het land te rusten kust en het nachtduister de avond begroet, ben ik mij wel heel pijnlijk bewust dat ik jou moet missen, voorgoed. Ik hoor je stem in de warrelwind, die kringelt rond mijn lege hoofd, dat nog wel duizend beelden vindt, donker, want jouw licht is gedoofd. Bracht ook duisternis in mijn hart en ijskoude tranen op…

Toen hij zijn vriendin een oor wilde aannaaien, verloor hij zijn gezicht…

Ik en mijn vriendin in de hemel. Pluimen dwarrelen rustig naar beneden.…

of zal ik zwijgen want wat heeft het voor zin, om nooit meer van haar te houden gewoon als vriendin.…