Alle inzendingen over wankel balans

De verslavende blauwe diepte rukt in rap tempo op Om dit mooie, liefdevolle, zuiver gelukkige leven Wederom even nog beter te voelen Het één bestaat niet zonder het andere Ik besta niet echt zonder m’n andere Ik Door m’n gepassioneerd hysterisch verlangen En volledige ontspanning, mezelf, hier en nu Uiteindelijk weer in balans…

Balans is leven in voor en tegen, totdat ook dat is uitgeblust....…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

hier om deze vreemde hoek schuilt het afscheid de klauwen ver gekend breed gespreid, hier ligt de sprong voor- of achterwaarts te wachten op de mens en zijn vergissing een momentum van de eenzaamheid of wat warmte in de kleinste hoek ben je mens geweest, het antwoord en de vraag een groteske rondedans hij weet het niet, nog niet een herkansing…

Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Vensters maken buiten en binnen Als zwart het wit verstaat Twee geliefden verhouden zich tot elkaar Als het glas waardoor je kijkt Hetzelfde lijkt Als ze beminnen Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Een kind dat er opgroeit en…

Er is iets aan de hand met mijn gevoel en mijn verstand het is niet in balans dat denk ik dan althans het evenwicht tussen die twee is niet oké soms draait het mee met alle winden hoe moet ik dan het midden vinden mijn gevoel zegt ja het is iets waar ik voor ga maar mijn verstand zegt nee dat is geen goed idee zelf kom ik er niet uit dus…

naar hen wier balans slechts zal doorslaan naar verdriet gaan mijn gedachten…

De werkelijkheid zie ik door mijn raam mensen lopen voorbij de tuin driftig gesnoeid lantarenpalen stijl overeind een grauwe ochtend in maart Twijfel over het zichtbare want wie is die man achter dat raam zijn bestaan nooit verklaard dromend over de balans van wat hij won of verloor.…

De balans, gaan van zwart en grijs naar wit. Balans is mijn vriend, die ik ben, die het verdiend.…

In groeiende balans met bloeiende krachten. Vergane gedachten ontstane levenskans.…

de avond nu prevelt over de akkers zwart licht schijnt nu door de vensters onze gedachten zijn lang in de dagen die nu korter zijn nergens hoeven wij te zijn we zijn gelukkig in de warmte van onze kamer in trance gedreven voelen we de kleuren van onze innerlijke wereld we zoeken de kracht van binnen in de balans van geven en nemen…

sneller gaand dan stap voor stap over die smalle streep van de balans.…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

Soms wordt ik gek van mijn denken En dan ineens is er die stilte En in die stilte zie ik het in Ik mag positief en negatief zijn Als ik het maar in balans houd…

De geur van gras en water dat kabbelt door riet omgeven. Waar later zwanen sierlijk neer strijken. En mensen langs de waterkant kijken naar schepen die voorbij varen, terwijl aan de andere kant van hen het verkeer voorbij raast. Rennen of stil staan in het leven waarin menigeen zich haast. Natuurlijk evenwicht is als yin en yang. Iets…

Soms een stapje terug Een pas op de plaats Of wellicht twee Om de tijd te nemen rustig in balans te komen Een herstelpunt op een kruising waar je straks zorgvuldig en bezield de koers weer vindt Op een nieuwe weg…

balancerend in het leven op een leidraad, oh zo broos jongleer ik pijn liefde en gemis dan weer vrolijk dan weer boos zwemmend in een zee vol tranen al is er niemand die dat ziet zeg ik steevast dat het goed gaat ook al sterf ik van verdriet niet wetend waar te beginnen niemand zegt mij waarnaartoe put ik mijn kracht uit de liefde ook…

Lachend of huilend Laat het los, geef alles een kans Voorzichtig een stapje naar jouw balans…

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

Vaak zijn ijzig koude landen rijk, en de gloeiend hete landen wat armer. maar er komt een eind aan dat ongelijk want de wereld wordt steeds warmer!…

mijn ziel geniet… van bomen en struiken die beschermen een vijvergebied weerspiegelingen verschijnen door het licht van de zon echt om rillingen van te krijgen betoverend mooi, die kleuren zo stil op het water ze beroeren een zelden gebeuren waarachtig, ik sta op… en ik zing en ik dans ik voel mij zo zalig perfect met de natuur in… balans…

als ik het even niet meer zie klim ik op een laddertje stof de zwarte wolken af die rondgaan in mijn hoofd ik ontdek nieuwe zachtheid vind bloemen onder 't stof veertjes van troost stuur ik naar wat oud verdriet al heb ik hoogtevrees ik klim die ladder op .…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Een mens verdraagt zijn mede Vanuit het perspectief van nu en verleden Dit is een gevoelige balans Ga je over de grens dan loop je de kans Dat je voorgoed wordt gemeden.…

De balans In mijn leven Is ver Te zoeken Misschien Ligt het Dichterbij Misschien Kan ik Beter even Niet zoeken Maar naast Mij kijken Wat er is…

Ga stap voor stap over smalle balans van mijn woorden en gedachten langs stromen van intuïtie en zekerheid of door het duister van niet weten steeds mijn overtuiging volgend aan mijn principe altijd trouw niet star maar zelfverzekerd voorwaarts door mijn eigen wereld en daar omheen genietend alle dagen van het leven in de bescherming van…

Ik wankel en val de dag in brokken snor als een poes en niet veel later nadert van verre een gretige kater.…

De schade viel dit jaar weer reuze mee Wat lichaamsdelen in de lucht gevlogen Branden, arrestaties, blinde ogen Een charge hier en daar van de ME En er is maar 1 dode te betreuren Dus wat loopt iedereen nou toch te zeuren?…

Die leuke yogaleraar brengt me in evenwicht en uit balans…

nu juist in balans het moment van de waarheid de kracht van de acht…