Alle inzendingen over wetten

Je weet niet wat je weet; en wie je vooral niet vergeet is die geest die je hele leven je kompas zal zijn, en je vormt zonder een greintje pijn.…

als hekel punt, als het op je heeft gemunt verwarring in de hardste ziel, ieder in de slagschaduw van haar eigen natuur niet aan te ontkomen, het antwoord en de uitslag staat te voren vast, in de # van alle vragen, overklast in een reddingboei, waarin in onszelf verdrinken wordt het de eerste of de laatste getelde golf, zonder zelf te weten…

Ik ben klaar voor te herrijzen Ik heb geleden en gestreden Mijn leven was down en onder Ik kwam terecht in zonde Zo werd ik weer gemaakt Zeker mijn gevoel werd geraakt Weer op eigen benen gezet En ik was klaar met de wet Nu klaar voor het toen in nu Niet bang meer voor de klu Lopend door het vuur Hotellova getekend op de muur…

als we terug gaan aarzelend naar het begin en hoe het toen verder ging als we de oude,verraderlijke paden betreden en je zegt: weet je, weet je nog?…

Er was eens een leraar uit Meeren Die was dol op filosoferen  Hij sprak in zijn les Over Socrates Want van die Griek kon je heel veel leren…

puur observeren leven zonder oordelen natuurlijk inzicht geven en ontvangen (2) de uitwisseling het geven en ontvangen onvoorwaardelijk energiestromen continu circuleren levend en vitaal stille gedachte bundeling van energie denkbeeldige gift oorzaak en gevolg (karma) (3) bevestiging van de menselijke vrijheid de wet…

Zij weten het. ze kan springen als een leeuw, sluipen als een felle kater, zich uit een ei worstelen, bomen omvlechten, misschien zelfs laaien als een nieuwe liefde je zou haar kunnen neerhouwen met één poot, of haar fel terug sissen, laten diggelen met één oogopslag, of oprollen als een slang.…

van drenkeling voorbij de boeg Dragen het einde langzaam dichterbij ik dichter bij jou jij fluistert mij Krijg ook ik de tijd te zeggen wat vaak werd vergeten mag jij het hoofd neerleggen in voldoening van dit weten…

ik proef aan je tranen om wie je huilt ik zie aan je ogen waarom lees van mijn lippen troostende woorden het was al zo vaak andersom ik voel aan je hart om wie je weent ik merk aan je zuchten waardoor rust op mijn schouders maar even uit jij leende ze mij ook daarvoor…

Ik weet van de hoed en ik weet van de rand, van de steek onder water en de kikker op de kant. Ik weet van toeten en ik weet van blazen, van de kogel door de kerk en het gegooi met de glazen. Ik weet van alles, van alles niets. Wat ik heel graag wil weten is: Wat ze zoal eten op andere planeten en laten ze daar ook scheten?…

Heb jij eigenlijk Wel een idee Hoe je in m´n hoofd rondspookt Vastgeketend Onderdeel Van mijn gedachtestroom Weet je eigenlijk wel Dat ik gewoon, Altijd.. Ik hou van jou!…

Lieve Julio Het lijkt eeuwen terug Dat we samen hebben kunnen praten Ik wil je even laten weten dat het goed met ons gaat Het is zo lang geleden dat we hier met zijn vieren zaten We komen net terug van een weekje vakantie Ramon en Raquel hebben genoten Zon, zee, terrasjes en de vriendelijkheid Turkije was een pijl in de roos geschoten…

weet je ik val een beetje op je op je ogen op je stem op je grappen zo ad-rem weet je ik val een beetje op je op je trui op je jas op je wat slepende pas weet je ik val een beetje op je als je je haring hapt ik denk wel dat je het snapt en zo niet, heb ik pech, een beetje, maar weetje... ik val op je!…

weet alles maar eens van tevoren... ik zou 't zo weer over doen.…

Na twee jaar dood vroeg hij is opa botjes nu ik zei wel ja na twee jaar zal dat wel maar wist het niet of bijna niet aar- zelde alsof alsof ik beter kijk dan jij alsof ik beter weten zou dan jou geopenbaard.…

vergankelijk zijn gedachten aan vroegste jaren van mijn vast bestaan ook vermoed onstoffelijk zijn tot moeders baren is gedacht tot niets vergaan geen zin laat ik mij geven daar alles is vergeten - een vogel mist zijn vleugelslagen niet - geen woord geen zin noch aai noch koos het leven maakte mij gewetenloos…

Ik weet niet wat het is, maar ze grijpt me bij de keel, heeft mij in haar macht en drukt mij met de neus op feiten die niet zijn; Opent mij de ogen, dwingt mij te kijken naar jou zoals ik je nooit gezien heb. Zo barst ik uit 't harnas waarin ik zat gekluisterd, mij niet kon bewegen, amper nog kon ademhalen.…

natuurlijk houd ik van zalig zonnig weer en donkere dagen gaan mij ook niet echt voorbij sta er toch niet vaak bij stil probeer te genieten ondanks vele ups en downs want weet je elke dag die is van mij…

Weet niet meer Waar ik stop En jij begint Weet niet meer Waar ik praat En jij luistert Weet niet meer Waar ik kijk En jij ziet Weet niet meer Waar ik geef En jij neemt Weet niet meer Hoe ik moet leven Zonder jou…

je ogen, weten wat ik wil zeggen wat jij weet dat ik wil je adem fluistert en vertelt me dingen waarvan ik niet wist dat ik ze weet je raakt me aan niet zoals ik dacht maar waarvan ik niet verwachtte dat ik het hoopte als ik je zie weet ik niet meer wat ik hoop maar wat ik moet jou zien.…

Als ik het even niet meer weet heb jij dan het antwoord wil jij dan vertellen wat ik vergat of wat ik misschien niet heb gehoord ? Wil jij voor mij spreken als ik naar woorden zoeken moet de zinnen voor mij formuleren maak jij dan alles goed ?…

De dagen praten weer vandaag zo lang de stilte vastgehouden in een wedstrijd zwijgzaam is. In mijn buik lag jij te wachten. Languit gestrekt over vragen, zo zij onaangenaam blijven zouden. Door het woud aan twijfels heen bereikte ik het zeggen, mijn lief: ‘de antwoorden heb je al’.…

beetje bij beetje vervalen de dagen verkleuren mijn woorden verbleekt het gezicht verlies ik geheugen door veelvuldig schrapen vervliegt de herkenning in schemerend licht verzwak ik mijn geest door langdurig dwalen in wit zwarte dromen en beelden van toen herinner ik zinnen uit zwijgende talen weet ik te zeggen vergeet ik te doen…

Van blijdschap of verdriet, ik weet het niet. Je opent je ziel, Je hart begint te praten, vol met liefde, haat, zo gelaten. Is het nu van opluchting of verdriet Ik weet het niet. Je gaat me alles tonen. Liefde, pijn, verdriet. Hoe moet ik dat bekronen? Ik weet het niet.…

Ik weet nog hoe de mensen keken de oorlog was voorbij, de angst nog niet vergeten, maar diep van binnen blij en diep van binnen weten: dit nooit meer. We zijn vrij Vandaag is het als toen gebleven: daar staan ze, bang en blij, de mensen die nu leven met jou en mij erbij de doden niet vergeten bij 't feest om vrij te zijn.…

mijn schat mijn hartendief ik heb je lief ik doe je wat aan ik ben met jou begaan voorspel ik wil je wel…

Ik wil horen, weten en zien waarom de zon voor mij buigt, waarom de hemel lijkt te glanzen, waarom de bomen voor mij dansen. Een bloem die zich ontvouwt is de kennis tot de maan. En ik wil horen, weten en zien waarom de wij hier op aarde staan.…

Ik weet het niet..…

Weet je nog die ene avond samen, hand in hand slenterend langs het water genietend van de zonsondergang. Weet je nog die ene avond jouw lippen raakten de mijne de mijne raakten de jouwe dat eeuwigdurende hemelse gevoel. Weet je nog die ene avond waarschijnlijk niet want jij bent weg en ik bleef hier.…

Ze weten het niet dat ik 's avonds huil totdat mijn tranen op zijn en ik met rode ogen eindelijk in slaap sukkel Ze weten het niet dat mijn lach niet echt is en mijn blijde momenten overschaduwd worden door 'n gevoel van eenzaamheid Ze weten het niet dat ik vanbinnen pijn heb mijn hart huilt het is verscheurd gebroken en kapot…