Alle inzendingen over woede

De straatprotesten blijven me bij, de weerwil -- de woede, de wond.…

Die Gordon met zijn zouteloze grappen Bevestigt zo het beeld van ‘de Chinees’, Clichés van rijst erbij en véél meer vlees, Hij zou eens pure sambal moeten happen. Als dan het puntje van zijn tong verbrandt Wordt het toch éven stil in Nederland……

na springvloed en storm de schuimbekkende zee nog vol woede…

Een wereld vol woede, Zoveel onrecht wordt ons aangedaan. Geef ruimte aan de woede. Ga maar een stapje opzij. Alleen aan God is de wraak. “Ik zal vergelden,” zegt hij.…

Woede en angst, tranen op mijn wang, wat proeft de waarheid toch wrang!…

Woede snijdt messcherp door mijn redelijkheid en raast vanaf de bodem van mijn ziel als kolkende lava omhoog, langs vroegere oevers van lijdzaamheid. De storm van mijn woede bij het zien van het immer doorgaand financiële graaien doet mijn vuisten gloeien en vervuld mijn hele wezen met een nooitgekende bitterheid.…

Ik spuug hem woede in 't gelaat Hij zegt Wat ben je mooi zo kwaad en wist mij uit…

Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn leven, Voor nu en voorgoed. Traan, verdriet, woede, kwaad...…

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

Eb en vloed, deining Wij: Liefde, Woede, Vriendschap Ons leven, zo kort…

IJsland levert het bewijs de wereld kookt van woede niets blijft zoals 't is…

woede raast door mijn bloed. vreemde gedachtes spoken door mijn hoofd. het mag niet...maar het moet. maar ik zou niets doen, heb ik beloofd. maar mag hij dan steeds zijn gang blijven gaan ? mag hij altijd maar andermans leven verwoesten ? mag hij maar steeds ons geluk in de weg staan ? ik heb beloofd niets te zullen doen.…

ik hoorde geluiden flarden van gesprekken waarin gebroken emoties felrood kleurden de hartslag van woede pulserend zichtbaar op gespannen gezichten een niet geregisseerde pauze gaf lucht bracht de opgefokte temperamenten tot bedaren waarbij gebalde vuisten ontspanden tot knuisten onzichtbaar hadden vrouwen zich opgesteld om niets…

woede is niet opportuun emotie compliceert een fijnmazig proces van denken en doordacht handelen stappen verpakt in voortschrijdend inzicht met rationeel verwachtingspatroon perspectief door karig woordgebruik expressieloos gelaat en gortdroge uitspraak advocaat op voorgrond en achterhand troeven achteloos op tafel gegooid haast nonchalant…

woede figureert speelt niet meer de hoofdrol wat blijft is onbegrip van het veld verwijderd verwezen naar de tribune eerst in een dip verlamd door onvermogen dan vechten tegen de bierkaai uitermate zinloos verbannen uit de koffiekamer alleen nog sociaal verkeer op straat conditie op peil houden op twee bijvelden tot einde contract de diepte…

het raam gaat er aan weg met dat bord de vazen vliegen door de lucht scherfgekraak onder de voeten kleurenposters scheurend afgerukt de wand beschreven: de groeten het zijn de díngen die pijn lijden plaatsvervangend voor schimmen uit een slecht verwerkt verleden de uppercut voor het lompe heden dat wreed grijnzend het dimmen van de woede…

Al wat mij lief is Heeft u verloochend Al wat mij lief is Heeft u gederangeerd In uw ijver Heeft u schoongemaakt Zonder aanziens Des persoons Al wat mij lief is Heeft desondanks Zijn nederlaag Onder ogen gezien Lees de eerste strofe Hoe u ook wil Niet hij Maar u bent het zicht verloren De simpele ziel De ware woorden Al wat…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

Als stormen komen, overdag, je staat in het volle leven, met gul en vriend'lijk warme lach, Wat zoveel plezier kan geven.....! Dan komt opeens daar dat bericht, je lieve kind, zo klein, is dood! Hij was jouw liefste levenslicht, plotseling, weg... de nood is groot! Er viel 'n bizar nare stilte in een mooi lijfje stil en klein. Nu is…

De woede is weg. De liefde is gekomen. Duizend woorden in je hoofd. De kamer is stil.…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…

Na een lange strijd Neemt Hij tot zich Een onschuldig kind En Waarom waarom! Kinderarbeid is verboden Zelfs in de hemel Mag ik hopen Verdomme Neemt Hij tot zich Neem mij Roep mij Laat mij eeuwig branden in jouw hel De hemel loop ik mis Terug het kleine kind Jouw stilte is diep Het spreken oppervlakkig ‘Rouwen vriend Volgens Kübler-Ross…

Zijn gedachten nog bij geluk Zijn emoties voor na de wedstrijd Zijn hartslag nog bij het verlies Wat begon met een diepe buiging Propte zich op tot een rode ballon Die hem zijn kwaadheid liet uiten De winnende tijden Veranderden in verloren jaren Die hem van binnen kapot maakten door de drank Gedachten bij zijn alles Maakten emoties…

Ze reden in auto's en boften beslist niet: het ging goed verkeerd, daar overal files ontploften. Ze werden gebermbombardeerd. De reden hiertoe bleek de haat gekoesterd door treinrijders, want voor hen had een autofanaat een spoorboekje zichtbaar verbrand.…

zag de woede van water in stuwende golven opgehitst door de wind zij rolden om het schuim vervloog bedaarden langzaam in vrije loop ik zong in ondertonen mee mijn vlagen begeleiden het jagen van de zee sloegen over in rol hoge tonen refreinden met sissen en slissen de coupletten weer vol het eeuwig lied over woede zonder…

Dat mijn ik bij tijd en wijle Verwoestte, of ik wilde of niet, Dan ging je weer liggen, En stopte ik je veilig weg In mijn onderbuik, Hoofd dat moe was Van het blussen van branden In de bovenkamer, enige woonkamer In dit onbehouden huis, Veertig jaar verder zijn we nu, En af en toe steek je de kop weer op, Begin je weer te woeden…

Voor de wolkenbreuk dansen de meeuwen sierlijk dan barst de lading.…

Woede en haat soms maken mensen je zo kwaad Leugens en onrecht Die dingen kunnen een mens gek maken Mensen liegen, mensen bedriegen Eer en respect is weg Beleefd zijn en eerbetoon waarom zijn mensen niet oprecht? Waar is de tijd gebleven dat mensen nog met eer leefden?…

Als stormen woeden in ons hart En we geen uitkomst meer zien Ons eenzaam voelen misschien Wanneer ons denken is verward? We mogen dan vertrouwen op God Steeds weer zal Hij ons behoeden Hoe erg de storm ook mag woeden Hij blijft bewogen met ons aller lot.…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…