Alle inzendingen over zee

In 't land der dromen in het dromenland, het is als kindren badend in de zee, met het gekniel van lichtvrouw in gebee, de lichte armen hoog op de zee, want er is gezweef van bove', en van de kant ruist donkere muziek in om de vree der wereld, der zonneberuiste stee, en maakt het een verward doorzocht droomland.…

de zee vandaag in onbestemde nevel heeft zijn levendige vorm geruild voor een grijze verstikkende deken maar door de mistlaag hoor ik het gekeuvel van de golven een witte vogel krijst in de grauwe dag niets nieuws totdat de zee blauw wordt de lucht kleur bekent en spiegelt in het water…

Als passend kleed glijdt ze om haar minnaars heen en proeft hun lijven. Op het ritme van getij neemt ze vasteland in met geweld en strooit herinneringen tussen schelpen en koralen. Als adem van de regen, in wolken en in nevel beheerst ze zelf de meeuwen. Ongestraft als kleptomane steelt ze het einde van de dag en verzinkt het licht…

golven gevangen in het web van getijden bestuurd door de maan…

ondergaande zon avondwandeling aan zee wat een rust geeft dat…

Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

Ik zal sterven in eenzamen wateren Schreeuwen van pijn in de branding Uiteen getrokken worden door de stroming en een eenzaam en nutteloos bestaan hebben…

Achter ons de brand die over de wereld gaat, alle luiken open, in pluimen boven zee. Wij, naar de einder toe, onze ogen geduldig over het water, de kust verlangen die ons reikt. --------------------------------------------------------------- Uit: 'De trein loopt prachtig binnen', 2003.…

woest en onbesuisd trots en zelfvoldaan kolkend en spuwend kollesaal en indrukwekkend Het stijgt en daalt het komt en gaat het spoelt herrinneringen weg en onthult de toekomst…

Ik drijf op de golven van de zee onder een wolkenloze lucht waarin wat meeuwen op de vlucht; een windvlaag neemt ze mee Zoute druppels op mijn gezicht op mijn neus en op mijn wangen op mijn huid die is gevangen in de warmte van het zonlicht…

Een lichte bries vervoert een speelse oranje gloed over een onstuimige zee Schelpen rinkelen bij windgetij over het strand met de golven mee Een zwoele zomernacht drijft op de klanken der schone avondlucht Terwijl een schaduw snel verdwijnt en in de schemer vlucht…

Wanneer het ruisen van de zee mij stil omringt. Alle beelden van mijn toen, in haar oneindigheid verdrinkt, voel ik eeuwigheid stilstaan in de tijd, als een vergeten liefde die tot mij zingt.…

de zee lokt met haar ruige beweging wild ademend neemt ze mijn innerlijk tot zich laat me daar mezelf zijn kwetsbaar rilling bij de eerste aanraking laat ik mij golvend meeslepen in de woeste diepte…

Het is zo zwaar als steen De pijn is onverdragelijk Wij waren samen één Dus haal mijn hart maar uit die zee Begraaf het met je mee…

Mijn voeten voelen nog de gloed als het water is weggeëbd en de schelpjes blootgelegd uit rimpelend zand geschept. De duinen nog onvervuild voelen de wind waaien naar de landelijke polder weg van de glooiende golven. Boven het bruisende bruine schuimende sop schuift scheerlings een meeuw naar haar zeeluchten kajuit.…

Weinig nodig Ik strek me uit Over het zand Op de aarde Voel De aarde Onder mij Ik sluit Mijn ogen Ik hoor de branding Van de zee Om mijn lijf Voel ik De streling van de wind En de zon Die mij verwarmen Als een Tedere omhelzing Dicht bij De aarde Voel Ik mij Verbonden…

Laat mij dan hierop uitkristalliseren, om als een stevige eenheid de zee te trotseren. Mijn rots en ik zijn dan niet langer een prooi, maar statig rijzend en dankbaarder dan ooit…

De zee en de aarde en de lucht tonen hun grootheid in alle eenvoud. En ik bewonder in volledig besef van ondergeschiktheid.…

Golven komen af en aan Het strand raakt bedekt Plastic Blik Hout Touw Zeewier Olie Vogels worden vleugel lam Toeristen blijven liggen op hun rug Zij vliegen straks wel terug…

De zee kent vele grijze dromen. ----------------------------------- uit: 'Op het nachtslot', 1985.…

bonzend hard sloeg witte hand het land bloot raasde gulzig diep tot het hart en at en at land werd zee bergen eilanden tot wolken zeeën bevolkten witte schapenkopjes op kolkend gras…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

Zomer is voor mij de zee, die opgejut door westenwind haar branding naar mij lonken laat. Ik kan niet anders dan mezelf verliezen, drijvend op de toppen van golven vol plezier. Ik keur ze met mijn ogen. Geef mij aan de sterkste mee En schiet pijlsnel naar ’t strand. Surfplank van vlees en bloed.…

Lopend in de storm te luid voor woorden zodat alleen gedachten meegaan in de golven van de zee oprijzend en uiteenspattend telkens weer nieuw maar nooit aflatend in ritme der getijden de zee van mijn gedachten zo diep…

Mijn lippen tintelen ik proef de zilte lucht zand schuurt zout slaat mijn huid wit uit golven ruisen op de cadans van mijn hart overal altijd on uit wis baar…

Drager van vele lasten Verbinder tussen verre kusten Geborgenheid biedend aan vele vormen Verslindend en bedreigend door haar stormen Herinneringen vastgelegd, op bodem en in mensenharten Boeien geven richting elke dag opnieuw te starten De zee laat los en stroomt zichzelf is de spiegel van het hemelgewelf gelijk de mensen, kijkend in…

De zee, het enige leven dat strekt Van begin tot einde -Terwijl alle andre, voor kort gewekt, Gedwee en weerloos verdwijnen- Geeft in eeuwige breking De grote, zachte verzekering Dat, wanneer allen versterven, verstijven, Zij bevallig zal blijven.…

Op het strand, mijn gezicht naar de oceaan gekeerd, zong ik met vissers terwijl we zware netten binnenhaalden. In de haven, stond ik schouder aan schouder met werkers, containers met vreemde schrifttekens van roestige boten takelend. Op de rotsen, zocht ik met mijn zoons naar schaaldieren, we vulden plastic emmertjes met exotische…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

alleen maar zee zijn.…