Alle inzendingen over zeeschelp

ik kúste jij ademt en ik adem op de windevaart van zeeschelpen dat alles overspreidt op wiekjes als "zeer bemind"…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

als ik nu een schelp zet op elk oor hoor ik dan de hele dag een golf die golft als een zeeschelp of een oor dat hunkert naar de zee…

zo veel wat we niet zagen in het lege landschap zo veel wat we niet hoorden met zeeschelpen in onze oren langs de kant lag het onaangeroerde verlangen…

De zeeschelp in mijn hand is vandaag op het strand door de zee neergelegd. Haar zwijgen zegt dat de wereld vergaat en niets bestaat dan alleen de zee. Alle wel en wee is maar vloed en ebbe. Ik wil niets meer hebben en leg de schelp weer neer bij de zee.…

In haar ene hand het Drakenmedaillon, in de andere de Zeeschelpen. Een ongekozen lot voor haar, boordevol levensvragen. Beschermd onder onschuldige en zuivere dekens. Duizenden heksenogen kijken tegen de ingewijde maagd op, terwijl ze de Opsafortis in het geheim onder haar hoede neemt.…

ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik me diep ingedolven en leunend aan haar als het verdronken wier, als tooi om haar borsten, zeedierwelpen, en in haar oksels, wiergrotten, en dan ook hier -- haar dijen zijn uiteengeweken zeeschelpen…

stappen en mistranden het knielen voor de duisternis in mij ze verdwijnen wanneer de horizon duinen dichterbij brengt nog dichter dan een witte oever aan de dood ontleend de wind, een vogel, het schuimen van verzen het begrijpen van licht waarin ik jouw woorden vind en dat wat zich voortbeweegt hou van me want uit een zeeschelp…

wanneer koude alles lijkt te erven de voorzijde van het geleende landschap zich keert naar verlatenheid en zelfs de allerkleinste steen hongerig knaagt aan een gebarsten zeeschelp door een geliefde achtergelaten vogels angstvallig het vliegen vermijden zich laven aan sneeuw en ieder overlevend woord van lijden schep dan mijn…