Alle inzendingen over zelfbeklag

Toch ging hij over op zelfbeklag, hoewel de situatie niet hopeloos was en hij nog lang had kunnen genieten van de regelmaat der dagen.…

Dan aan mijn legerstee zet hij zich neer, Het hoofd in de handen geleund, En nokkende preevlend zuchten teer, Hebben zijn lippen gekreund: ‘Gedreven van wereld-tot-wereldkust Door de ogen der dagende Dag, Ik voer met mij mede verdoving en rust In eindeloos zelfbeklag.…

vol zelfbeklag en weemoed.. als je luistert, kun je horen dat ik heimwee heb naar iets wat nooit zal komen ik heb gelachen en gehuild gedanst en stilgestaan ik leef m’n leven zoals alleen ik dat kan.. m’n verdriet heb ik weggestopt onder het motto 'voorbij is voorbij' en m’n vreugde… m’n vreugde, dat ben jij..…

Ik weet haar doodgewoon een overvolle tram in Amsterdam het Damrak waar mijn oma kwam met hoed, zo statig toen nog geen verkeer en nu ze is er weer in andere gedaante straalt ze door generaties van weleer behoedt zij zonder het te weten zonder naam, zonder te heten de reiziger naar wat ik weet niet, maar wel dat ze is die geboorte…