Breekbaar van verlangen
Zacht glanzend en poreus
Door tederheid bevangen
Waterval vol van emoties
Helder gevuld tot de rand
Dromen zo oprecht mooi
Omgeven met zilverzand
Hart van tomeloze liefde
Vlinders met een roze jas
Kwetsbaar en zo weerloos
Jij hart van geblazen glas…
's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen,
en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand.
Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven,
vang het op met slechts één hand.
Want de andere hand hou ik gesloten,
die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand.…
In het museum
tussen duindoorn
en zilverzand
vult
mens in beeld
de ruimte
gaat immens leed
versteend en uitgehouwen
leven
daar
waar het zoute water
zijn lippen verzilt
en zout zich voegt bij zout
veegt de wind zijn tranen
uit de verstarring weg
en in golven
die vervagen
verlaat hem zijn strijd
aanschouwt hij
zacht glijdend leven…
zij zoeken zeldzaam lila
langs eeuwen schelpenstrand
het blauw gevuld met meeuwen
zo wit als zilverzand
een V-formatie vliegers
verjaagt de winterkou
met zuiderzonnewarmte
vanuit een hemels blauw
het bruisen van de golven
die breken op de kust
het ruisen van de harten
die ademen naar rust
waar komen al die spetters
die glinsteren…
jaagt in vlagen
een dorst die door alles heen draagt
op jouw adem, die het leven kust
stil van binnen
het zilte zout maakt geen lawaai
waar het leven drijft
in een zee van tijdstromen
van eb en vloed
ik hou me vast langs jouw oever
met vaste tred
ligt het ietwat ziltig op mijn tong
ter ontspanning
neem de lucht in me op
zweeft het zilverzand…
Naar alle zijden ligt nu als een tuin
Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden,
Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden,
Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin.…