Alle inzendingen over zorgen

laat je haren wapperen in de wind geef jouw tranen aan de golven waarin ze veilig kunnen schuilen rek je uit tot in de wolken om door de zon te worden gekust, tekent 'n regenboog een omgekeerde glimlach nemen vogels jouw zorgen mee om je voor altijd te verlossen…

Nooit zal men zich zorgen maken. Nooit zal men ontevreden zijn. Ooit zal men ontwaken. En stromen als een fontein. Men zal durven verlangen. Als het kwade dan ontdooit. Men zal kunnen schitteren. Maar niet nu. Ooit.…

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

Als je hart huilt Maar je ogen niet Als je lichaam pijn doet van verdriet De zere plekken verborgen Geen emotie tonen en geen zorgen Ben je dan flink al is het niet waar Of is het praten erover al te zwaar Schaamte dat je hebt geloofd Schaamte dat je toeliet Om alles wat was beloofd Eindigde in nog meer verdriet…

ik heb jouw bloemen niet zien bloeien was te zeer verblind door eigen kleurenpracht in mijn dagelijkse zorg of de ander die ook zag pas toen mijn weelde over en vergeten was kwam ik echte schoonheid tegen in jouw lach en liefdevolle weten voelde ik dat jij mijn blindheid zou vergeven…

Wij laten strakjes jullie zorg verdwijnen! Wij hebben nog wat luchtbellen verzonnen! Dus landgenoten, nou niet verder mauwen Op ons kunt u met groot vertrouwen bouwen!…

over koorden van woorden zweven gevoelens heen en weer verdriet en zorgen blijdschap en humor schoonheid en ernst vanuit de ondertoon van liefdevolle aandacht door de magie van warme zinnen halen ze elkaar letterlijk dichterbij maar de afstand blijft platonisch…

Men fluistert het in alle wandelgangen Zeg Femke Halsema waar zit je nou GroenLinks staat zonder jou zo in de kou Vervul nog één keer het partijverlangen Het vlamt niet meer...ze zijn de weg wat kwijt Zorg weer voor vuurwerk...’t is de hoogste tijd…

Het leven speelt zich af Om haar heen, in en op Urenlang kunnen turen Naar het kabbelende water Jochies die steentjes keilen Boten die haar bevaren Als men naar haar kijkt Verzonken in gedachten Vergeten zij even Hun zorgen en kwalen Scheidt zij Zuid van het vaste land Ook al behoren zij tot Rotterdam.…

Ik ben een heel opmerkelijke vent Mijn auto open laten vin'k gewoon Ik zwaai graag met mijn nieuwe telefoon En sta bekend als hardcore lok-agent Ik roep de misdaad graag over me af En zorg vervolgens voor een snelle straf…

Van Amsterdam naar Brussel in twee uur De Fyra zou dan eindelijk gaan zoeven Maar hij hangt aan elkaar met losse schroeven Onaf, vijf jaar te laat en veel te duur Dus Kamer, laat niet langer met je sollen En zorg maar dat de koppen wél gaan rollen…

hoe voelt het als de zon niet meer wil schijnen zal dat bloemen doen verwelken en andere zorgen niet verdwijnen hoe voelt het als golven niet meer willen rollen de maan langzaam wordt vermoord wij te veel met ons laten sollen hoe voelt het wanneer mensen er aan onderdoor gaan daar zij er geen heil meer in zien heb je daar wel eens bij…

Ingrediënten met zorg gemengd maar de resten fuseren als pioniers. Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

Daarom zorgen mensen voor elkaar. Daarom hebben mensen dieren lief. Met energie die motivatie is. Liefde motiveert mensen. Sterker dan doet haat.…

Geert Wilders blijkt een fan van Donald Duck En naar Kim Holland mag hij ook graag gluren Hij volgt op Twitter al hun avonturen Op een geheim account: 'Maar what the fuck In Duckstad kan ik al mijn zorgen kwijt En nergens vreemde eenden in de bijt!'…

Ik heb een frisse bezem door mijn kledingkast gehaald bewaard wat ik nodig heb dat is minder de helft dus 60% schoon gewassen gestreken en opgevouwen naar de vluchtelingen zo ook mijn schoenen van 40 paar naar zeven en zeker ook mijn mantels maar geen halve, hele, mooie kleding is me sowieso een zorg!…

gisteren nog speelde het kind uitgelaten met zijn vriendjes zijn vader en moeder in het zand langs de zee zonder de last en de zorgen van toekomst, de hoop van de overkant liefdevol werd hij toegedekt toen hij moe van het spelen in slaap viel na de overtocht sliep hij nog met zijn gezicht in het water werd hij niet meer wakker…

Het huis is opgeruimd nu mijn hoofd nog handen om een warm glas lichten uit, staren naar een vlam, ongemerkt mijn zorgen verbranden Maar mijn schedel behoudt diep verborgen iets zwaars dat geen licht ziet, verscholen een verlangen te leven en ervaren mijn schedel behoudt mijn zwaartepunt…

zag een glans een steentje bij mijn voeten en een nieuwe kans ik raapte haar ze straalde in het licht van raken de setting daargelaten haar facetten kon ik later met veel zorg weer helder maken ze straalt niet in mijn ring maar briljant uniek boven dat te lang gedragen ding…

Anders dan de zon Zorg je niet elke dag Voor licht in mijn leven Maar sta je soms Ook niet aan de hemel Achter de wolken Geef je je over En laat je me alleen In het donker Toch denk ik ook dan Ook dan aan jou En hoe jij Verwarmd door de zon Mij eenzaam Laat snakken Naar jou Schoonheid…

Als ik bid laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel bid ik met één oog open niet geheel volgens de kerkorden God weet dat het goed is knijpt een oogje dicht omdat mijn gesloten oog in eerbied op Hem en het geopende in zorg op de mensen is gericht…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

vredig mooi bied je jezelf aan jouw land en water strekken uit je lucht zo hemelsblauw niets of niemand zoals jou stukje schoonheid ongerept ik heb je lief, wil voor je zorgen blauwe planeet van morgen je moest eens weten hoeveel ik werkelijk van je hou……

In de ochtendzon op het bed voor het wijd open raam adem ik de wereld in en mijn adem de wereld in Ik voel geen liefde meer van hem, alleen zijn zorgen Praten wil hij niet. Het leven stroomt langs ons heen Hij is een goede man toch zal ik weggaan naar een nieuw huis leeg maar licht en ruim…

Nachten met vele zorgen…

Tranen: ze kunnen voor een stukje opluchting zorgen. Niemand maar ook niemand staat je dat in de weg. Tranen…

Ik maak me over Greta grote zorgen Hoelang zo’n kind dat hele circus trekt Oschoon haar boodschap wel de lading dekt Was in New York de stemming :’Goedemorgen Die kleine puber met haar kwaaie kop Gaat dat niet wat te ver over de top?’…

Zieken en zij die zorgen voor een ander tot op een morgen. De veerkracht van de zelf- en mantelzorg niet meer voldoet. En men voor consult naar de professional moet. De specialisten van het medisch systeem staan gaarne om het bed van de zieke heen.…

je sloot mijn ogen met je blik je handen hebben ook mijn lijf gestolen zeg me wie ik ben je omhelsde me met torens van jouw liefde de luiken dicht ik holde trappen af als het jou beliefde maar ik ik wil weer zien genieten van een ander verblind me niet zorg dat je verandert ik ben je speeltje niet ik niet…