Alle inzendingen

ik zag aan het reikhalzen van de hoofden dat jij binnen was gekomen voelde al snel de warmte die jou omringde die jij uitstraalde de buhne lichtte al op voordat jij haar betrad en de muziek had zijn eigen wijs al aan jou aangepast in een plezierig golvende lach die de zaal voorzichtig verkende zonder dissonanten tegen…

Na ommelandse reizen is geen evenwicht Hersteld. Ik herken de achtergrond weer In de spiegel. Maar aan de kapstok Hangt een verre jas. Het lila licht, Waarmee ik samenval, analyseert De tocht van keldervloer tot nok. Voor binnenhuisarchitectuur gezwicht, Zit ik op het gat in mijn tapijt, gelogeerd In de aap van het eigen huis. Staan er…

[ ] iets zacht openscheurt geen woord alleen een vouw in het niets licht of wat overblijft als het sterft jij – niet als naam maar als beweging in mijn binnenrand ik adem misschien misschien niet maar het trilt nog…

met een rugzak vol verhalen gevuld met wat was en wat jij leerde sta je aan op de drempel van vertrek klaar om opnieuw te beginnen wat achter je ligt vormde en verrijkte jou wakkerde je nieuwsgierigheid aan waar liggen mijn grenzen wat roept mij verder je draagt met moed in je hart het weten in je handen ik ga weer op pad de horizon…

Op het balkon kauwt de stad op lichtvervuiling, jouw scherm een trillend votiefkandelaar. We hangen in de cloud als onafgemaakte tabs— het wifi-zweet van de buurman druipt door beton. Je zegt “misschien” in een spraakbericht van glas, terwijl de maan zich laadt aan een kabeltje dat kronkelt als een navelstreng naar nergens.…

Drie kisten voor een paus zijn overbodig, Want waarom moet zo’n paus van top tot teen Verpakt zijn in drievoudig ‘thermopane’? Waar hep dat nou in hemelsnaam voor nodig? Bij leven al – neem dat maar aan van mij – Zit elke paus er best wel warmpjes bij.…

Nog stonden alle bomen zonder blad, de eiken en de iepen en de beuken, als grijze bossen op de grijze lucht zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen en leken op een rij van lege kooien, in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht toen daar een vogel langs vloog, donkerzwart, heel in de verte vloog hij traag en recht langs al die bomen, als van…

Voordat keizer Hendrik de vierde op blote voeten, het boetekleed aangetrokken, de sneeuw zou trotseren om de paus, Gregorius de zevende, drie dagen lang, op de rots te fêteren, zal hij zich toch wel hebben gekeerd tot wijzen of geleerden? ‘Hoe moet ik naar Canossa gaan!? Wat moet ik ermee aan om de ban te doorbreken?’ Het eerste…

Nog even, voor ik van u afscheid neem wil ik mijn voet tussen de deur gaan zetten à la columbo maak ik korte metten met die blasfeme tongen in het veem Wie kluivert papa dab in vogelvlugt wie is die heer van de goedheiligman die deelt in de mêlee van de malaise van woord tot prut verwelkte bouillabaisse der nitwits debuterend in een klucht…

Ik ben beschadigd En daar valt niet mee te leven Niet in het heden en verleden Daarom ben ik afgegleden Het is nu eenmaal mijn bestaan Wat mij is aangedaan Uitgegroeid tot de meest Beschadigde Nederlander op alle bezigheden in het bestaan Daarom is het mis gegaan…

In droombestaan, wil ik nabij jouw voeten zijn op natte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer voor jou die zachte dromer in subjectieve zinnen van een objectief boek uit de poel van jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep nu ik in stilte jouw naam roep voor jou die milde denker…

Een bronstig hert uit Ellemeet Zocht zeer luidruchtig naar een date Maar sip zei hij: ‘Wat ik ook brul, Het aantal dames blijft maar nul’ Tot eentje reageerde met: ‘Leuk dat u ook lysdectisch bnet!’…

We zingen, ze zingen in de kerken en op EO-tv "De aarde is vervuld van goedertierenheid van Goddelijk geduld en goddelijk beleid" maar daar merk ik in de wereld niets van God leeft zeker niet in Frankrijk met 299 seksuele kind-slachtoffers (van 2 tot 12 jr) daar is de ver van de aarde verwijderde wereld vervuld, vervuild van smerige, vieze…

De stad ademt traag onder lantaarnlicht, iemand vergeet zijn naam in het blauw van de ochtend. Er is een hand die zwaait, een mond die zwijgt, het raam staat op een kier voor wat niet gezegd wordt. In het gras liggen de schaduwen te wachten, een kind telt de wolken, een moeder haar zorgen. Ergens schrijft iemand een gedicht over verdwalen en…

Zijn intro was onwennig eerst en vreemd naar buiten tredend uit het onbekende eerlang gesloten klankrijk zijner ziel hij wist dat niemand zo zijn naam herkende toch voelde 'niemand' zich langer ontheemd Gedroeg het onderhavig personage zich in de pels als eloquente luis en waande het zich zonder patronage als spreker in de grot, die Odysseus…

Licht in jonge blad een merel zingt zonder haast bankje in de zon Stap binnen in dit stukje stad, waar bomen zachtjes blijven fluisteren, en bankjes verhalen bewaren van wie even bleef of verder droomde. Waar kinderen rennen in kringen van licht en gras, en de tijd traag beweegt, als een glimlach zonder haast. Een plek zonder groot gebaar…

Kind in de Maan Ver boven de wolken, heel dicht bij de maan, Woont een kind dat speelt met sterren voortaan. Hij danst op kraters, lacht in het licht, En zwaait naar de aarde, zijn favoriete gezicht. Met maankoekjes en melkwegmelk in zijn hand, Vliegt hij vrolijk rond in het maanland. Een huisje tussen sterren, zo klein en fijn, Waar dromen…

Vier slanke torenhoge paddenstoelen omsluiten een jeugdig sprookjesgebouw. Eetzalen vol milde schemer, bleek blauw, doen bijstand van het kleine volk voelen. Wenkende tafels en zachte stoelen mogen zich aanbieden, dankzij de trouw der luchtwezentjes, die hun wonderdauw neer laten om door spijs en drank te woelen. Slaapkamers bewaren…

je kunt vrede vinden in jezelf in je huis in de stilte van je dag Je kunt rust ervaren met wie je bent, met waar je leeft met wat je doet maar dat is niet genoeg want vrede in jou brengt nog geen vrede in de wereld om je heen en dáár daar kunnen en mogen we geen vrede mee hebben vrede vraagt actie van jou van mij van ieder…

De wind neuriet laag in de diepe grot, hij zingt -- zich minder eenzaam.…

voor mij is een streling altijd een gebaar van huid op haar...…

Kwetter, kwetter in de lucht, vliegen, fluiten in de vlucht. Tjilp, tjilp, merelvuur, korte piep, maar o zo puur. Mezen, mussen, vinken snel, zwellen knoppen, elzenpel.…

speels en toch elegant kwam je lach van de trap naar beneden waarbij een hand aan de leuning wegens lichte onbezonnenheid op joyeus niveau zonder risico's zij wisten van jouw openheid de wereld weer omvattend met een omhelzing van 24 karaat want zo geef jij ons de gouden glans waarin wij ons hartverwarmend koesteren…

ach de een houdt van blauw haar betrouwbare helderheid en haar waarheid een ander houdt van rood van de warmte en kracht en van liefde krijgen en geven velen zijn weg van oranje dat je vrolijkheid en veiligheid en pit laat beleven en er zijn die geel prefereren ze geeft het energieke licht van de zon en schenkt creativiteit sommige die…

Het woord is vaak onachtzaam uitgesproken, Misplaatst, of met een ander duister doel, Dat woord geeft toch een heel apart gevoel, Als het daar tijdelijk aan heeft ontbroken. Het woord dat op mijn oma’s grafsteen staat, Dat is het enige waar het om gaat.…

Gij blauwgekaakte wolken daar, halfwit, omtrent uw boorden, die gruwzaam in de hemel moêrt, en grimt in ‘t gramme noorden: hoe lange speelt gij, koud en kil, de baas nog hier? ‘t Is half april! ‘t Is onbermhertig koud; en ‘t kan, de zonne ondanks, gebeuren, dat, ‘s morgens, al dat gers is, wit geruwrijmd, staat…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

Ik heb met mijn handen Alles weer opgebouwd Veel fouten gemaakt Omdat ik teveel mensen had vertrouwd Veel moeten geven In de steek gelaten in het leven Het is ieder voor zich Maar een verleden dat allang achter me ligt Ik ben altijd geleefd Door schade en schande wijs geworden En ik heb het overleefd…

Mijn moeder is nog langs geweest Daags na het feest van het verrijzen Zij kwam mij even op iets wijzen Als altijd was ze jong van geest Was mooi in hemels wit gekleed En danste voor de achterruiten Ze ging zich even snel te buiten Had ik van de natuur wel weet? Vooral van opstaan uit de doden Vond ik haar nieuwe vorm niet mooi Ik las…

De kamer is een troosteloze bak, vol stapels vergeelde boeken en een muffe geur die zelfs de kat niet meer interesseert. Het licht dat binnenvalt is laf en grijs, alsof de zon ook haar dag niet heeft. Buiten krijsen kinderen alsof ze nooit oorlog hebben gekend, ik trek het gordijn nog wat dichter— hun stemmen zijn te scherp voor…