Alle inzendingen, jaar 2004, week 25

Ik las ooit een mooi gedicht geheten: twee rechten, twee naadjes en vanaf die tijd zijn de schrijfster en ik de allerbeste maatjes. Mijn allerdiepste geheimen vertel ik alleen maar aan haar en heb ik pijn of verdriet staat zij altijd voor me klaar. Ik zou haar zo graag in het echt willen zien wie weet in de toekomst komt die tijd er misschien…

De natuur is voor mij een bron van inspiratie het straalt energie uit om in contact te komen met het diepste in mezelf het geeft me het perspectief om alles in andere kleuren te zien het werkt bijna als een reinigingsmiddel op mijn ziel.…

De zee ruist, bruist. Golven spatten uiteen, bedekken mijn gezicht. De zilte smaak, van tranen, van water. Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

Er kwam een bus de hoek omscheuren juist toen iemand op een fiets passeerde, de tram langzaam in beweging kwam en een man zijn auto fout parkeerde. Dit, terwijl een mevrouw haar kinderwagen even inhield voor een in-line skater en een bejaarde in een scootmobiel zich aan een winkelwagentje blesseerde doordat de pizzabode op zijn brommer-…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…

Boeren, burgers, zelfs de allerhoogste heren ik zie ze vaak genadeloos op kleuren selecteren het kroeskopje van het Afrikaanse land de pareltjes uit oosterse culturen ze rollen weerloos van het strand verdwijnen achter muren Elk kind weerkaatst zijn eigen tint flonkert over rimpelloze meren voor boeren, burgers, al die diepgevallen heren…

Dertig juni, hartje zomer, bloedhete zomer in Irak. Verstopt tussen kapotte dromen zit een vogel op een tak. Hij ziet de verwoeste wegen, hoort de schoten, voelt de pijn, het tekort aan werk en huizen, schaamt zich adelaar te zijn. Verlegen plukt hij aan zijn veren - voor hij terugvliegt naar zijn ruif denkt hij, moe en ontevreden: liever…

Een boek is om te lezen Elke bladzij een verhaal Zo gaat dat ook in je leven Eigenlijk is dat maar normaal Maar het wil me maar niet lukken Om in het boek van mijn bestaan Na de laatste hoofdstukken De pagina om te slaan…

je hebt as gespuugd als gal van binnenuit je barstte open, explosief ineens had je jezelf weer lief joeg hete stenen door de lucht de zwavel rookte nader je angsten waren op de vlucht de vulkaan is nooit een vader de kern is rozerood wringt lava door de spleet ik vlij me in je warmte neer jouw magna is al eeuwen heet ik glij een helling…

Soms zing ik de contrasten weg in mijn leven en neurie zachte woorden, zo licht als de dagen. Dan lijk ik op de lente en strooi een heldere glans over de morgen, ik voel me door de balsemwind geborgen. Soms, heel soms, verbeeld ik me de zomer, ik kan de tijd met mijn lach vertragen en word als een vlinder van bloem tot…

Zon, zee, zand Jij en ik hand in hand Verliefd zo naast elkaar Voeten raken elkaar Je hand streelt zacht mijn borst De mijne gaat door je haar Vergeten alles om ons heen Er is alleen maar ons alleen Vier ogen vreten elkaar op Zon, zee, strand Jij en ik hand in hand Verliefd zo naast elkaar…

sla de kluit met een zweep als het nodig is en lik zijn wonden, spuug slijm op de striemen in zijn huid sprenkel zout water neem weg de diepe pijn met vriendelijke woorden die vertellen waarom en vul de leegte met zachte handen en loop veel op eigen benen van teugels bevrijd huiver, wees bang en laat het beest gillend in u los…

Wapperende haren walsen in de wind haar twinkelende ogen dansen puur genot armen lachen stralend, zij weet zich bemind naakt, één met de natuur, waant ze zich kind van God de opkomende zon verwarmt haar gezicht talrijke zandkorrels masseren haar voeten vergezellen haar op weg naar het morgenlicht om samen een nieuwe dag te begroeten herinneringen…

Je kijkt me lief en teder aan je gaat pappa iets laten zien ik blijf nieuwsgierig naast je staan wordt het een olifantje misschien? Je staat heel stoer voor het kleine schoolbord met een wit krijtje in je hand ik ben zo benieuwd wat het wordt je kijkt eventjes heel interessant Ineens word je een beetje verlegen je pruilt je lipjes voor…

De legertop beval de fabricage van groene pakken, jassen, groene sokken en groene onderbroeken, groene rokken, dit alles voor een goede camouflage. Maar ja, dan heb je altijd van die oenen die daarna de soldaten weer ontgroenen.…

Een quizkandidaat hier uit Heeten Was onlangs het antwoord vergeten In plaats van 't miljoen Kreeg hij toen een zoen Dat heeft ie bij thuiskomst geweten…

Eerzaamlied is mooi: “Uit de tenen oogopslag, bloesemachtig lieve lach; rode appelkoontjes tooi.” Eenzaamlied mag nog best d`r refrein, een beetje tonen teer decor om te bewonen. Niet te lang; zonder orkest. Breekbaarlied zo zinnig kuis wervelend al van geluk maar toch liever niet gelijk heel het liefdeswijsje rijk. Dat maakt de ontdekking…

Niet het wachten is teveel of de stilte te vol van wat ik vertelde in het moment dat scheurde en ons verscheurde en met een gebroken woede alles liet vergaan in de koude woorden die je op mijn ziel schreef…

Ik vertrouw jou nu niet meer jij hebt mij keihard bedonderd de situatie waarin ik nu verkeer heeft mij veel te lang verwonderd Waarom het zover moest komen vraag ik mij nu niet langer af jij hebt die beslissing genomen weg was je met gestrekte draf Kruip alsjeblieft niet meer terug mijn hart kan dat echt niet aan ik geef mezelf die steun…

Al spoedig trouwt ze met een advocaat. Ze denkt, dat hij de man is van d'r dromen, doch overspoeld door al z'n woordenstromen blijft zij vergeefs verlangen naar de daad. Het gaat maar door. De vrouw voelt zich genomen. Hij kletst van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en zelfs bij haar in bed. Ten einde raad verzint ze iets om toch nog…

Vanaf nu is het echt over, ik ga hieraan kapot Ik twijfel niet hierover, mijn hart gaat nu op slot. Te vaak gekwetst, te vaak ook pijn, heb ik het soms iets gemist? Liefde hoort toch mooi te zijn, maar het lot heeft nu beslist. Ik gaf de liefde nog een kans, de laatste wat mij betrof. Eerst blonk mijn hart, nog van zijn glans, nu ziet…

Gisteravond ben je langsgekomen. Stil kwam je naderbij, ging je naast me zitten, ik hoorde wat je zei. Maar ik begreep je woorden niet. Je fluisterde een andere taal. Licht was je stem, ijl, broos als kant. 't Klonk als een lied- vielen hier en nu ineen- fonkelende sterren in het gras; schitterend dat je er was. En net zo licht en…

Een arbeider uit s'Gravenhage Zat met verschillende vragen Zijn baas ging failliet Tot zijn grote verdriet Hij moest nog maar 3 jaar en 2 dagen…

Ik voel me zo depressief, Ik weet niet wat het is, De vrolijkheid, Dat mooie gevoel, Is het gevoel dat ik nu mis. En als ik in de spiegel kijk, Dan zie ik dat duffe hoofd, Dat zonder enige vrolijkheid, mijn ziel tijdelijk heeft verdoofd...…

Een versleten bouwvakker uit Dalen Liep van het kabinetsbesluit vreselijk te balen Ik ben kapot en kan binnenkort met pensioen Wat moet ik hier in hemelsnaam nu aan doen Nu Minister de Geus de touwtjes aan gaat halen…

Ze zeggen wel eens school is saai Voor mij is dit de plek waar ik me thuis voel Thuis is er alleen ruzie en geschreeuw Ze denken niet aan mij, ze vragen nooit wat ik voel Ik voel alleen verdriet. Ze zeggen wel eens school is saai Voor mij is dit de plek waar ik plezier kan maken met mijn vrienden Thuis is er alleen ruzie en geschreeuw Mijn…

Als je niet weet wat je wilt, doe me dan geen pijn. Als je mijn liefdeshonger niet stilt, wil ik liever alleen ongelukkig zijn. Dan weet ik waar ik aan toe ben, en verwerk dan mijn verdriet. Nu wacht ik tot jij je liefde bekent maar volgens mij weet je het niet. Als jij het niet weet, weet ik genoeg, daarvoor is mijn gevoel te sterk. Had…

Ik zie hoe de droefnis jouw gezicht week en vochtig maakt naar zijn grauwe visie boetseert mijn keel implodeert tientallen woorden ontrafelen van binnenuit in het pijnlijk mysterie van de stilte de lucht huilt mee zijn tranen vegen de voorgrond geleidelijk met de achtergrond gelijk we blijven op een stil gepluimd podium achter gekneld…

waar ik de lach in jouw ogen niet langer ontwaar het speelse verdwijnt in gelaten tranen verkramping van woorden gebroken door pijn onhoorbaar geworden in de vraag waarom zoek ik het antwoord in betraande ogen aanzie het smeken dwars door mij heen schenk jou de troost die woorden vermogen geef ons de lach die even verdween…

Ik droom een volmaakte vorm een eeuwige reis naar hier waar ik alles zie en schrijf de vrijheid als behang in kleuren om me heen. Ik leef mijn eigen verslag en begin in het midden waar het heden volmaakt mijn woorden beschrijft. In een magische dans van leven en natuur stroomt mijn wereld in het licht van nu.…