Netgedichten

netgedicht (nr. 4.973):

de kern is rozerood

je hebt as gespuugd
als gal van binnenuit
je barstte open, explosief
ineens had je jezelf weer lief

joeg hete stenen door de lucht
de zwavel rookte nader
je angsten waren op de vlucht
de vulkaan is nooit een vader

de kern is rozerood
wringt lava door de spleet
ik vlij me in je warmte neer
jouw magna is al eeuwen heet

ik glij een helling af
ontsteek de oude sintels
waar jij mij hitte brengt
voel ik opnieuw intieme tintels

je stroomt over mijn lijf
ik proef nu al je smaken
ik bied je een puntgaaf verblijf
als ik jou voluit mag raken