Alle inzendingen, jaar 2004, week 45

Vandaag dragen wij jou ten grave Een omstreden strijder voor het geweten Jij schopte tegen de heiligen en het brave Nooit liet jij je een keurslijf aanmeten Nederland zal nooit meer dezelfde zijn Verscheurt is Nederlands trots Het gedogen heeft geleid tot pijn Terreur brak de poldermodel rots Zoals we de dagen nu moeten passeren Vervuld…

de herfstbladeren verzamelen zich massaal geholpen door de blower van de overbuurman dicht opeen gepakt verwachtingsvol zonbelicht hopend op mental coach Tabaksblatt hij zegde echter goed ingelicht af waardoor er ongedurige ruis ontstaat in het bijeengeveegde kleurenbad sonoor autogebrom wordt hoorbaar onrust gepaard aan bladergefluister…

Een ooievaar bracht een baby naar Een al op leeftijd zijnd echtpaar maar de heer des huizes zei; nee ik ben hiermee echt niet blij. Ik heb zoiets niet besteld, echt waar.…

Knipperend met mijn ogen zie ik sterren vallen en onder aan die boog van licht doet een wens zijn gevolg Telkens weer, zie je even niets in het geweten van de duivel in het donker van de hemel achter de handen voor je ogen Pijnlijk, elk geluid is onbekend geen voorstelling te maken en toch, je bent nieuwsgierig wee en gebeente, de droom…

in rood en geel zie ik geen sterven het is het erven van de zomergloed de oogst van zon en lange dagen overvloed ook jij was stil in pril ontluiken het duurde lang voordat ik lente in je ogen zag en in je lach de vroege vogels hoorde fluiten je bloesemde als nooit te voor kleurde vol de zomer we maakten hittegolven door bewoonden…

In Indonesië heeft men nog net Zo'n vijftig zwaar bedreigde exemplaren Van schildpadden, die reeds gevangen waren Van een gewisse slagersmoord gered Wie lang genoeg zoekt is het wel gegeven Te stuiten op berichten over leven…

de zonovergoten polder scheen al dagen in diepe verstilling elke boom leek onbewogen het blad in lome zondagsrust langs de dijken stonden schapen peinzend voor zich uit te staren akkers luierden in aardse kleuren vogels hingen roerloos in de lucht in de verte dommelde een vrome toren tussen eenzame boerderijen weerklonk in het stille…

Mijn gevoel schreeuwt Niet gehoord op de open vlakte Niets dat het opvangt en verwerkt Alleen die stilte die het erger maakt dan het al is Het enige is dat ik jou mis Maar zie je mij wel staan, Wat weet je nou van mij, Voornaam en misschien achternaam. Je lijkt wel zo stug als klei Geen gevoel voor mij. Weet je wel dat ik besta, Geef…

Onverwachts zie ik je weer Onze blikken raken elkaar Je slaat je ogen schuchter neer En even staan wij samen daar Ik mis de twinkeling in je ogen Je staat daar zo goed als uitgeblust Ik voel haast een soort mededogen Had je het liefst even teder gekust Je lijkt niet meer dezelfde als toen Je haar anders en te lang Toch kan ik er niks aan…

Uitgekristalliseerde gedachten vinden ruimte en gebakken stenen dromen in woorden papieren krachten verharden nadat ze zijn verdwenen de vergeten uitwerking een keten onder dikke lagen ijdel massa overstroomt de oevers van het weten zoekt meer dan wolken, het licht en manna ik schop tegen muren ik wil breken door blinde obstakels te bevrijden…

Des harten binnenst overleg, gezegd, gezucht, gedacht! Het trillen van een stille vlam die naar de wolken tracht. Het slaken van een ademtocht, het vallen van een traan de blik naar boven van een oog door God-alléén verstaan. De eenvoudigheid, het kunstloos waar der kinderlijke taal, maar aan wie plaats gegeven wordt…

Het bloed van onschuldigen vloeit als tranen over wangen in een straat hier niet ver vandaan waar genade en vergeving door dovemansoren nog verstaan gesmeekt in angst en wil voor leven in een straat hier niet ver vandaan in een straat hier niet ver vandaan werd de schuld niet vergeven en werden we niet verlost van het kwade in een straat…

handleiding voor een depressie: zeg tijdens een open vergadering tegen de vorige juf dat je echte lekker-in-je-vel-situaties knap waardeloos vindt mazzel een Fries woord pake de verleden tijd van pieken huisbezoek een stukje plezier bedrijfsarts en blindedarm typisch vragen om een gevoelsblokkade op arbeidstherapeutische basis beheerst…

Stil muistil... Geen enkel geluid, warm maar toch kil. Kom ik hier ooit nog uit. letters dansen voor mijn ogen, buiten hoor ik de vogeltjes fluiten. zou ze hebben gelogen, ze kan haar gevoelens goed genoeg uiten. Waarom hier die stilte waar ik niets aan heb. Laat mij verdwijnen uit de kilte. laat me verdwijnen. Wegzinken in dit boek…

Ritselen doet ’t stil niet meer dat is zij lange reeds vergeten Maar ach, de stilte van weleer zat vol trieste afscheidskreten Ritselen doet ’t stil niet meer zij wacht mij en ligt te staren in het duister steeds maar weer naar de pijn van duizend jaren Ritselen doet ’t stil niet meer ook in het oeverriet is ze dood Schoon het riet gaat…

De weg naar huis was lang toch fietste ik een snelle gang een diepe zucht Donkere wolken kwamen bijeen waarachter de zon steeds verdween onweer in de lucht De eerste druppels vallen neer droog aankomen, lukt niet meer ik kijk omhoog In de verte hoor ik gedonder het regent, de zon schijnt een wonder een regenboog Ben nu thuis, fiets in…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten ---------------------------------------------- uit de bundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer…

Ik haat het, ik verafschuw het wat ik na al die tijd in je zie voor iemand zoals jij je bent een en al mysterie Ik wou dat ik je kon lezen heb bijna te vaak aan je gedacht ik zou je zo graag willen zeggen; je bent mooi als je lacht Diep in mijn hart weet ik wel dat ik je moet laten gaan want wat heb ik aan iemand die mij toch niet ziet…

zo nu en dan een glimp zien van hoe leven oorspronkelijk bedoeld is een flits in een toekomst van samenleven in vertrouwen delen in gerechtigheid ---------------------------------------------------- uitde gedichtenbundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

Ik meende het niet, mijn liefste een aanraking kan meerdere betekenissen en toch is er ruis niet alleen in de verte soms is irritatie zo’n vorm van aandacht als je wil wacht ik met open hand…

tot aan de grens van vrijheid gaan omkijken en genieten van het uitzicht verwondering over diepte en kleuren leven in overvloed -------------------------------------------- uit "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

De virusaanval heeft zich ingezet en probeert met geweld mijn harde schijf via alle openstaande poorten aan te vallen. Maar ik zal mij verweren, vechten tegen de infectiebronnen: het ongenuanceerd geroddel van de straat. Ik hoop dat ik van deze wormen vrij blijf, het Trojaanse paard op tijd ontdek en immuun blijf voor het kwaad. Ik zal…

‘Hoogste tijd’, zo dacht het blad - al turend in de grauwe lucht - ‘ik heb mijn seizoenen nu gehad ben klaar voor de finale vlucht Krijg kramp in al mijn nerven mijn huidje wordt al droog val ik nu in duizend scherven of zweef ik naar de regenboog ?’ Beneden dreigt een modderbad of de klauwen van een hark egels, muizen, zelfs een rat…

Zwart geaderde beuken, glimmen in een druipend mistgordijn. Ze blozen met hun wijnrode kruinenkop als een mimefestijn van Chinese nimfen. Populieren priemen hun naakte zwepen in de iele lucht. Nog enkele blaadjes wisperen met een diepe zucht hun laatste fezelverhaal. Kraaien roeien stil door de mistrivier. Ze enteren knoken van een…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

De wind waait door je haren tilt beide wimpers hoog laat jouw ogen lachen blaast gehuilde tranen droog De wind fluit in je oren fluistert op zachte toon stop een keer met knokken geniet nu maar gewoon De wind stormt naar het heden soms stappen met kracht tien twee vooruit en een achteruit verwaait verleden, ongezien De wind brengt…

In het doosje van de toekomst stop ik een klein beetje geluk geschreven letters vouw ik dubbel en leg ze neer bij de glimlach van verwondering een heel klein plaatsje ruim ik in voor druppels van verdriet maar ook een schaterlach geeft tranen en ik leg ze naast elkaar ik zie nog een klein stukje van de bodem, daar kan mooi een beetje…

De VVD vindt het nu oorlogstijd Wil fundamentalisten met geweld Tot orde roepen, maar dat kost veel geld Van Wilders’ aftocht heeft men dan ook spijt Want als hij in het kabinet belandt Maakt elke moslim zich vanzelf van kant…

Heimelijke blikken zijn uitverkocht Passie, indien voorradig, verkrijgbaar Aan de balie op bestelling Vul eerst het formulier viervoudig in Traan bevlekte formulieren retour Minimale wachtlijst: Een eeuw en drie kwartier Er zijn teveel wachtenden voor u... U wordt doorgeschakeld "De afdeling Verloren Hoop Blijft u vooral aan de lijn…

Heerlijke in zachte dekens van geluk ervaar ik telkensmale het oneindige niets lijkt op een doortrapte ervaring waaronder we wel vaker zijn gepaard Kijk! zie daar een vogel van de lach nimmer zag ik zulk geluk op een gelaat terwijl we zingend langzaam, teder vrijen hebben we de slaap voor vannacht bewaard…