Alle inzendingen, jaar 2010, week 38

zacht zuchtend, de wind zomersterven ruist vredig stilte tot stormen hergeboorte wemelt rond afgevallen bladeren…

in de plooien van mijn gezicht vond ik uitgelezen woorden als verkruimelde gedachten voor een ongeschreven boek waar ik in ongezouten zinnen al mijn waarheid zou verwerken… maar nooit verder ben gekomen dan onverteerbaar oude koek…

Mijn tong altijd rap en snel alleen de drank maakt hem nog los dan ga ik fier op pad komedie in een notendop aangekomen in de kroeg trakteer ik rond en behaag menigeen tot de morgenstond zoek dan de weg terug vanwaar ik ben gekomen om als een verlopen hond weer aan te komen. dan trek ik nog een flesje open en hef het glas op schelmen…

Gisteren ben ik geboren en morgen ga ik paren "Er komen geen konijnen in huis," zei vader. "En ook geen hoeren," zei moeder. "En als ik erachter kom dat je een flikker bent schop ik je dood," zei vader. Vandaag ben ik geboren en morgen sta ik op.…

Als de Zon wil ik zijn Stralend, warm Liefdevol Een lichtpunt in jouw leven Als de Zon wil ik zijn Vrolijk, blij om jouw bestaan meer kleur te geven Als de Zon wil ik zijn Mijn zonnestralen op jouw gezicht Als de Zon wil ik zijn in jouw leven Meer liefde Meer licht Als de Zon zal ik zijn…

De lucht verzwart en smijt zijn water in striemen tot de aarde zwelt stromen gorgelen dan tot beken en water vlucht voor dat geweld. De boom verbleekt en bloedt zijn bla'ren heft nog wanhopig op zijn kruin met zijn gekromde vingers schril geheven maar bliksem klieft hem toch tot puin. Wel weert hij zwiepend alle slagen nu herfst wreed dekt…

Daar ben je weer Je komt de kinderen halen De spanning snijdend Je blik als ijs Pijn in mijn buik, stekend hart En haar zie ik in de auto, sms’end balen Mompelende verplichtingen Bijzonderheden, niets oké en dag Mijn keel zit dicht Mijn ogen ontwijken En de kinderen, die lopen naar de auto Zwaaien en een lach Dan de stilte.. Even zitten…

Dat gelooft toch geen hond mijn hond geloofde het echter wel Wat geloofde hij dan wel zult u zich afvragen Hij geloofde er in Hij geloofde in iets, ik niet Hij weigerde oud als hij was te eten Hij werd zwakker, werd blind en stierf En gek hé Hij is er nog altijd Dat wel…

Bij een bijzondere vrouw past een bijzonder afscheid Een mooie en sterke vrouw, zelfstandig en eigengereid Oma voor 6 kleinkinderen, overgrootmoeder van vijf Pittige en elegante dame, met een wil sterker dan haar lijf 92 jaren waren haar gegeven, met een maand erbij Zoveel nog mee te maken, blijf leven zeiden wij, Oma wilde naar God en verlangde…

de stegen oogden nooit te donker geen stad te guur, geen buurt te grauw we liepen niet, we zweefden de nacht bracht huiver, angst en kou we teerden op vergeten honger die knaagde en die vervaarlijk vrat de jongste van de bende vluchtte ver weg van de verkilde stad geen tijd nu om de held te spelen, te draaien rond de hete brij pas…

Een slapende wind gunt het meer nog even de rust. Zomer en herfst gaan hand in hand. Rimpelloos licht weerspiegelt een schilderachtige land. Aan de oever lonkt een boomstronk haast welbewust. De tijd zwijgt. Ik heb het begrepen...…

Ik zal wel gek zijn. Het kan ook dat ik zot ben. Maar als ik naar je kijk. Dan voel me zo blij. Want jij bent de zon in mij…

huil maar als dierbaren dood zijn huiver maar aan stervensgedachten hul je maar in diep weegeklaag houd je maar niet zo sterk hoe dat mag je zelf invullen en wanneer, dat blijft een verassing want de dood kent geen agenda waardoor het zo'n mysterie blijft waarom?, waarheen?, waartoe? wacht levendig je eigen vorm af!…

Ze had beloofd goed voor hem te zorgen -haar nieuwe hondje- en zat vol plannen: dacht na over welke soorten voer en voldoende beweging in de morgen Maar na een tijd, werd het voor haar een sleur wees ze hem keer op keer de deur, maar wel, steeds midden in de nacht Zo rond half twee, om twee uur soms dan sleepte hij zijn spullen…

Als straks de zon gaat schijnen en de schaduwzijden verdringt Zal mij geen smart verdwijnen omdat ‘t mij nog altijd omringt Als straks de nacht gaat vallen en ‘t donker zich om mij kleeft Kijk ik met pijn in het heelal en merk ik dat jij daar ergens leeft Als straks lichtjes gaan doven en de hemel kleurt vlug blauw Zie ik in het blauw,…

Opeens een klik vanuit het niets verschijnt er in mijn geest een beeld nooit eerder hier geweest ik focus mijn gedachten scherp verbaasd hoe kwam dat in mijn lens niet tastbaar maar toch echt. Nooit eerder zoiets meegemaakt getroffen door een flits geen twijfel mogelijk ik weet dat het er is een zonnestraal in mijn vizier…

och, bloempje aan de muur met uw kopje naar benee zie dan toch het ridderspoor wees niet langer zo gedwee laat uw aanzicht stralen toon uw blanke bloesem en hartje vol vuur bloei in schoonheid door en ziedaar, de jonge vorst hij komt u halen…

Afgelopen winter kreeg ik voor het eerst Een bekeuring toegestuurd, omdat ik zonder Licht had gereden. Ik dacht hoe kan dat nou Dat ik een bekeuring heb gekregen, want ik Rijd altijd braaf met fietslicht aan, maar wat Dus bleek was dat mijn achterlicht gevallen was. Er reden zoveel fietsers en natuurlijk was ik weer degene Met de problemen,…

Netwerksamenleving; Uitgangspunt (maatschappelijke) Organisaties bestaan niet in isolement Maar in een (complex) netwerk van organisaties die op de één of andere manier in meer of mindere mate met elkander verbonden zijn…

ik tastte met mezelf in het duister een roep in het heelal ontving een dalende luister omhulde het hoofd hart en ziel in een fragiel kanten fluister geweven in het licht van wevershand.…

In structureel geweld wordt wat opwelt bekneld.…

Waar is mijn dorp gebleven Mijn lief, verdwenen In stenen Waar ben je gebleven Met je kanalen, heide en venen In de vooruitgang voorgoed verdwenen Of ben ik niet jou maar jij mij verloren Stilstaand uit het zicht verdwenen Achterblijvend in het verleden In stilstand alles verloren…

een gouden koets ratelt over beschaduwde keien de hoedjes van Prinsjesdag staan al weer op Marktplaats…

Hamerboor, beitelkop bonkend bloed, hartenklop snotvolneus rochelblaf dikke huig, rauwe keel, bibberbenen, slappe buik ogenwater, luchtpijpnauw koortsgevoel, hete adem …zorgende handen aai over bol lieve ogen, medelijdensvol waterglas, met ijskoelwater kussenopschuddend, ingestopt knuffelliefde veiligheidsgevoel groot vijfenvijftigjarig…

men hoede zich voor ouder worden in eer en deugd dat is dodelijk vervelend…

De zon zakt achter de hoge bomen duiven vangen het laatste, blinkende licht vleugels zoemen door de lucht Jij zweeft hier ergens rond woorden, die je sprak, zinnen, die jij zorgvuldig formuleerde, waarbij jij mij diep in de ogen keek, alsof daar ergens iets ontweek vanwege dagen zonder lichaam De geuren die je droeg zo vol van jou het…

Hij is weg, komt nooit weer, de gedachte alleen al, vult mijn hart met zeer, dan overweldigt de leegte mij, ogen zonder blik, woorden zonder betekenis, lichaam zonder ik, hij is dicht bij me, en toch zo ver weg, ik wil erover praten, maar ik weet niet wat ik zeg, een traan op mijn wang verraadt mijn intense verdriet, de zon laat hem glinsteren…

Kolderiek periodiek (nr.8 uit een reeks van 100) De cabaretier die de finale gewonnen had, stelde het publiek teleur. Het bleek hier te gaan om een "stand-in comedian..."…

Over de zee Moet je toch eens horen Ik las over zeeoren. Over het woord zeebenen, Ben ik nauwelijks henen. Het begint nu weer van voren. Ik wil u alleen maar vragen U voortaan zee-dig te gedragen.…

mijn hart drinkt de woorden "als de liefde niet bestond" zou ik sterven het zachte fluisteren van de wind zou veranderen in een orkaan van boosheid "als de liefde niet bestond" de glans van mijn haar zou verdoffen de zon zou bomen en struiken verbranden met alle hitte in zich en alles zou verassen "als de liefde niet bestond"…