Alle inzendingen, jaar 2002, week 33

als pleisters op mijn wonden lagen jouw handen op mijn hart waar ze feilloos knopen vonden die je geduldig hebt ontward als zalf werkten jouw ogen op mijn zo rusteloze ziel en je woorden, afgewogen voorkwamen dat ik telkens viel als kompressen kusten jouw lippen al mijn pijnen weg en meer ik liet de warmte binnenglippen verzachtend al…

Dood jij maar dood geef je bloot intense weerzin wekkende gruwel jij overheerst alomvattend mijn zijn jij negativist verbied mij te slapen, drinken, eten genieten, vergeten de dood is wat er op volgt groot zal jou overwinning zijn verdwenen pijn van het zijn klinkt als muziek in mijn oren ik geef me over…

De NASA wou een blik op twee kometen, twee brokken steen die razen door 't heelal, toen de gezonden sonde met een knal in twee onnutte stukken is gespleten. Wie zonder sonde is werpt in 't gemeen geen blikken, zelfs niet op de eerste steen.…

In een klein koninkrijk Waar spaans keltisch lijkt Een klotsend havenstadje Ondergaande zon met sangria en tapas Jamon en calamares en toch niet Spanje? Mooi weer Ik vind je niet en Ik mis je zo Sevilla, heerlijk bruisende stad Wirwar van straatjes Zapaterias en bars, rebajas overal Bezoek die ene bar, die steeds dezelfde blijft Oloroso…

In mijn eigen privé darkroom met rood hartvormige lumières, sluip ik langs mijn luipaardvel tot in mijn bloemenbed. Onder de gevreesde turbokat ligt nu mijn geheim verscholen. Naakt en breekbaar ben ik nu met kleine vreugdes en grote verdrietjes. Zo onzichtbaar, niet doorzichtig als de dag me maakt zo ruw en onontgonnen ben ik nu. Heel…

Vooraan zie ik mensen die lachen met dezelfde gedachten die ze achteraan altijd verloren omdat ze niet konden wachten.…

Zacht spreidt de nacht zijn zijden sluier over ‘t zilte water. Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

Terwijl de golfslag zich op ’t strand verliest Raken lucht en water zich in ’t ijle, Waar de einder zich in nevels hult En schepen zich als stippen voortbewegen, Gedragen door het schuim van eeuwen, Gelaten drijvend op de grote waterplas – Zo boven als zo onder – donker. Dit aquarel in alle tonen grijs Lijkt wel allegorisch voor deze laatste…

duizend woorden wil ik schrijven maar mijn handen zijn zo zwaar honderd dingen wil ik denken maar mijn hoofd dat voelt zo raar te veel beelden in gedachten en mijn ogen zijn te nat iets van troost wil ik verwoorden maar ik weet niet hoe en wat de leegte is mij veel te groot om verdriet te verdringen en vind ik enkel nog wat…

Heb je wel eens daar gezien waar niemand ooit nog heeft gekeken Aan de andere kant misschien ben je voor een keer bezweken Heb je daar een bloem gekust of haar blaadjes horen spreken Op een paarse wolk gerust met haar adem als een deken Heb je sterren horen zingen de overleden mens omarmd Op een regenboog staan springen de kleuren aan…

in elke celdeling schuilt een kans op een nieuw levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat…

Door herhaling Herhaling van het leed met verfraaide beelden of gepolijste zinnen Door herhaling Door herhaling Mijn gedicht verkoopt zichzelf Door herhaling Daar wordt het fraaier van Net als reclame neem ik je in de maling door herhaling van het leed Zomaar een vrouw die zegt dat het haar speet? Net als reclame is het ineens…

Miss Kylie heeft al heel wat gekrakeeld Over hoe haar image is geschonden In Madame Tussaud's in hartje Londen Waar zij nogal bloot is afgebeeld 'Dat rokje dat mijn lichaampje omspant Dat mag je nooit heet wassen voor die stand!'…

zoals de koelte 's nachts langs lelies en langs rozen als wit koraal en parels diep in zee zoals wat schoon is rustig schuilt maar straalt wanneer ik schouwen wil zo meen ik dat ook jij bent als melk als leem en 't bleke rood van vaal gesteent of porselein zoals wat ver is en gering lang vergeten voor het oud is zoals een…

daar waar ik mij laatst verplaatste per spoor liep het oneindige landschap tot aan de horizon door de lange greppels die het weiland spleten deden mij denken aan ravijnen in een woeste bergketen daar waar ik een boer op een tractor had bemerkt die fluitend het luie land bewerkt deden twee schimmen mij verbazen wat is het? wat is het? wat zijn…

Ogen die dwalen waar ze eenzaam lijken op de liefde die zichzelf zoekt en de blindheid vreest omdat ze machteloos naar alles wil blijven kijken…

Aanstonds wakker geschud ligt stil op de loer het etmaal vol verlangen Een etmaal met een overvloed aan gedachten stilstaand bij de waarden des levens de blik verbaasd teruggeworpen Soms vreugdevol soms lijdzaam door het ochtenddauw ontwakend breekt nu eindelijk die dag Die dag vol herinneringen en in het geheugen gegrift verrukt ermee…

In een stille kamer waar de schemering meer leven brengt dan ik voert mijn besluiteloosheid de boventoon gedragen door een trage bas van betreurenswaardigheden Geen muziek omsiert mijn grauw verleden of mijn vrolijkheid vandaag Vandaag ben ik in dubio, mistig en te traag over hoe ik me moet voelen en hoe ik me gedraag…

door de beslagen vensters van mijn geest zoek ik naar vaste vormen naar waarden en normen en hoe het is geweest door de bestofte kamers van mijn hart dool ik door honderd hoven van onwetend naar geloven en voel mij zo verward door de bedauwde draden van het web verstrik ik in hersenspinsels van waarheid en verzinsels en verlies…

Op een boogscheut van de Notre Dame Priemt de toren van de Saint’Chapelle, gevat in ‘t keurslijf van de Cour de Mai. Een eerste stap in de kapel beneden zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven te reiken naar de sterren en daar ver voorbij- de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten. Maar niets slaat ‘t gevoel dat je overvalt na…

samen een kwartet geef jij mij de zin van het leven jij bent het licht het einde van een donker gat wij samen mijn tijd vloog voorbij, verblind door jou ook jij vloog maar weg van mij onverwachts die woorden van pijn woorden, harder dan ik hebben kon samen een kwartet maar jij mist de vierde kaart de liefde werd mij fataal…

Met enig ongeduld loop ik in gedachten van Montmartre naar Beaubourg Kuier langs de Place des Vosgues en dobber op de Seine, de Notre Dame voorbij. En terwijl ik haastig weer een bladzij draai van ‘t stratenplan, verkneukel ik mij nu reeds op ‘t weerzien met Parijs Ik weet dat ’t een illusie is de tijd te stoppen, om te keren naar ‘t…

Aarzelend druipt het zonlicht naar benee’ en transformeert de grauwe vloer in diepe kleurenzee. Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken. En terwijl de ijle…

De zon gaat stralend op boven ’t wijdse, Wase land zo ver je kijken kan lopen voren naar de einder. ‘l Landschap, af en toe gebed in enkele verloren kreken, afgezoomd door hoge bomen die ruisend zingen in de wind. Je ademt Reinaert ’t allenkant’, zijn vossenstreken diep verankerd in het wezen van de mensen die er wonen – zwijgend en…

Zo rustig in uw ligstoel op het strand, Het zilte briesje streelt uw glimlach zacht, En niemand die nog iets van u verwacht, Dus droomt u zich stil naar de overkant. Maar voordat u uw leven heeft voltooid, Hebt u nog in wat ogen zand gestrooid.…

Vreemde ogen in eenzame spiegels dwalen zonder gezichten waar iedereen vergeet waarom de spiegels zoveel op hun dromen lijken.…

Geslaagd zijn in het leven Gaf jou geen voldoening meer Je miste de zin, het diepere En de blijheid van weleer Nu ben je in dat schemerland Van helder licht verstoken Schaduwen spelen hun spel En gedachten blijven spoken De verte vangt de blik Van je starre stille ogen De vreugde is vervaagd Door leegte opgezogen Van droomstof geweven…

dichterbij dan in jouw gedachten zal hij toch nooit komen mag je enkel dromen dichterbij dan in jouw hart zal hij nimmer zijn maakt je kansen klein dichterbij dan deze afstand zal hij zich nooit begeven … … niet met haar in zijn leven…

En daar zit zij, ze is, ze staart. Ik laat haar, ga niet weg. Ik hoop en wacht, op liefde en hoe het is met haar. We zien elkaar, zij mij, ik haar, graag, heel graag. En daar zit zij, ze is, ze lacht en staart, ze wacht. Zo mooi.…

Worstelend in een wereld van gevoelens die zelfs ik niet helemaal begrijp. Een wereld waarin twijfel baas is waar mijn echte ik moet luisteren vooral onderdanigheid ervarend. En in zo’n wereld loop ik rond, bijna de hele dag. Wezenloos. Zoekend met mijn ogen dicht, bang dat iemand tranen ziet.…