Alle inzendingen, jaar 2002, week 51

Buiten fluisteren de bomen, Gaan mee met de wind, Langzaam zal ook de zon doorkomen, Die zich nog achter wolken bevindt... Maar de schaduwen zullen nooit verdwijnen, Ik zal er nooit voor kunnen vluchten, Samen zullen we wegkwijnen, En onze harten luchten...…

beelden spinnen zich tot leven het behang golft proostend mee bubbels stijgen dronken op en ik drink uit een bodem zee…

Ik heb ergens zo'n plaatje rechthoekig en gekleurd als het meezat scherp genomen van je. zo'n gevalletje heel dun met rechte randjes en je beweegt niet eens dus leven zal 't wel niet zijn geweest. er zit niks boven niks onder behalve mijn hand die dat plaatje weg laat vallen langzaam vergeten.…

Geen overvloedig kerstdiner dit jaar. Geen hertenbiefstuk, reerug, wildpaté, Konijnenbout of ander kerstcliché, Laat staan iets decadents als kaviaar. Hoe ik mezelf exotisch heb verwend? Met kebab uit een shoarmatent!…

Een plek waar je iemand anders kan zijn Een plek waar je ware liefde vind Een plek waar je wordt bemind Een plek, o zo fijn Hoge hoeden en pruiken Make-up en glitterjurken De goede en de schurken Een andere stem om te gebruiken Jezelf verliezen Opgaan in een personage Iemand anders zijn bagage Je hoeft nooit echt te kiezen Eeuwig…

Eindelijk gaat het dan gebeuren. De tijd gaat snel, zegt iedereen maar dit gaat alleen jezelf aan en niet de mensen om je heen. Er zo lang tegenaan kijken is het ergste. Achteraf gezien valt het dan misschien nog wel mee. Een half jaar is best heel lang maar nu gaan we dan toch vliegen over die grote zee. Volgende week sluit ik mijn dochter…

En nu zijn we hier weer samen na een tijd vol duisternis. Duisternis in onze harten, die ons verstikten met hun macht. Maar nu is dat weer voorbij, we hebben het verslagen allebei. Samen door het leven, samen hand in hand. Samen zullen we alles krijgen..... met onze speciale band.…

Geen sneeuw een stille kerst geen samen zijn kerst is voorbij De daklozen op straat leven hun leven zo goed als dat gaat want ook dat is hun streven De sneeuwstormen over zee kostten vele mensenlevens de oorlogen die blijven woede en de tv geeft ons die gegevens Een meisje ergens in het land kent al die ellende niet meer aan neemt…

In de tijd waarin we nu leven Is het gros van de gemeenschap Een kuddedier dat graast Van het kale dorre gras Slechts een enkeling verlaat de kudde En vindt in een kleine hoek in het weiland Een ongeschonden graspol die schittert in het zonlicht Degenen die verkiezen om in de menigte te blijven Krijgen niet de kans om een glimp op te…

woorden, die pijn deden verwondden..... en nog is er bewondering woorden,niet afgewogen slecht overdacht..... en nog is er genegenheid woorden, die beschadigden de ziel raakten..... en nog is er vertrouwen woorden van spijt wellen naar boven..... en nog is er hoop…

ik wou dat ik een boompje was zo eentje met een hele mooie kruin de stam fier opkomend uit het gras zo vast geworteld in jouw tuin dan zou ik op een dag jou mogen begroeten en je laten genieten van mijn bladerdek jij, zoals altijd lopend op blote voeten en gezeten op je vaste stek vervolgens zou ik heel voorzichtig kijken naar beneden waar…

Vrij en verlicht ben jij een heilige zonder plichten. Aanbeden zie je wat de blinden weten, omdat ze niet bang zijn voor waar jij vandaan komt en waar jij altijd spreekt als de doven je volgen en nooit vergeten waarom jij altijd op een eeuwige droom lijkt.…

Groene kleuren zwermen om je heen Je gaat naar daar, Alleen, Je staat daar met de kaars in je hand Je bent niet tegen het geelrode bestand Vuur teert op het zachte hout De knettering, je voelt je oud Je weet niet wat je ziet De hitte voel je niet Steek jezelf in brand Sta niet domweg aan de kant Zorg dat je je niet verbrandt…

ik weeg stilte en het valt me zwaar ik kan de druk niet meer verdragen de antwoordloze vragen ik leg ze naast me neer is er nog plaats om gedachten naast gedichten neer te vlijen zinnen moeten ook betijen anders zijn de woorden zonder context waardeloos ik steel lucht in ademloze nood ik wil decibellen breken alle mensen tegenspreken…

Kerstmis is niet meer dat oude liedje De kaarsen gaan nu in het stopcontact De kerststol werd in mei al voorverpakt De samenzang komt van een MP3'tje De stal met kribbe is al menig jaar Vervangen door de meubelboulevard…

het uur (in stations wordt tijd bepaald door treinen en ik zocht het spoor naar huis op een perronbank uit de wind liet ik couperus rusten in mijn schoot macht der gewoonte die me tijdinwaarts ontvoert en ik sprak écht met hem) past nergens in…

Hé! Dag God, grote vriend Het is Walter hier die praat Ik heb een leuk ideetje Zullen we eens doen alsof je niet bestaat? Zal ik gewoon lekker bandeloos leven? Gewoon doen wat ik echt wil En dat ik dan pas bij de hemelpoort Inzie wat een kil En liefdeloos leven ik eigenlijk geleefd heb Wat een fouten ik heb gemaakt Dat ik dan pas begrijp…

Daar in de wereldse duisternis Kondigt de Heer de komst van Christus aan Daar in de wereldse duisternis zal het licht der wereld opgaan Daar in de wereldse duisternis Zal Jezus de schaduwen beschijnen Daar in de wereldse duisternis Zullen alle zonden verdwijnen Genade spreidt haar morgenrood Over de zwarte schaduw van de dood Daar…

Stralende ogen, in een geluidloze lach. Als weke boomtakken in een storm, strelen haar armen de zon. Niet luisterend, hoort ze mijn haperende stem. Er is geen tijd, we moeten nu echt gaan. In geaccepteerde nietigheid, betovert ze de zon. Duellerend in een duet, verwonderd en bewonderend. Herfstbladeren vol kleur, dwarrelen omhoog van…

ik ben vanavond naar buiten gegaan, de bloemen waren alle wit, de maan had haar ontroerd. Ik heb een boom omhelsd, zijn bast was hard, maar ik voelde duidelijk het kloppen van een hart, ik denk dat het alleen het mijne was. Ik stond in het ontzichtbare, natte, en zware gras, en ik voelde me in het paradijs gedreven.…

Stille nacht, heilige nacht zingen de mensen overal voor 't kindje dat is geboren geboren in een kribbe geboren in een stal Moeder Maria en Jozef de herders er om heen kijkend teder naar dat kindje zij zijn niet alleen Schaapjes in de weide de os en de ezel liggen daar een ster schitterend aan de hemel wachtend op het nieuwe…

Zacht trekt ze de woorden uit me weg die haar schoonheid volkomen missen maar naar waardering blijft ze vissen nadat ik mijn diepste heb gezegd ze laat me draaien om mijn as verliest belang in mijn aanwezen zodat ik alweer begin te vrezen ik ben de domste van haar klas ze leert mij de fijne kneepjes lest mijn dorst maar taalt zelf niet…

Waar ben ik verkeerd gegaan welk pad heb ik genomen dat mij zo treurig naar deze diepe afgrond leidde? kan ik nog terug of is er geen weg meer naar mijn veilige bestaan wat er van over is gebleven. ik wil niet meer heen ik word meegesleurd door wezens langs de kant ik wil terug, niet heen! deze weg leidt alleen maar naar een nog dieper…

Sterren in de nacht Stralen helder licht Schitteren in kracht Scherpen het inzicht Toveren in pracht Tekenen het verhaal Tedervol gebracht Tastbaar duizendmaal Ergens klinken klokjes En muzikaal gezang En daarna sneeuwen vlokjes Eeuwen winters lang Ritmisch spelen koren Reiken je de hand Reizend langs vele oren Raken harten, in…

is schoonheid alles wat zinnen voelen maar niet omvatten door de kijkgaten van onze realiteit verken ik werelden die waanzin erkennen de zwarte engelen breken hun vleugels om zonder hemel oneindig te vallen holle mensen verstenen in luchtledig schreeuwen zodat mijn beeldenstorm verheven zielen spaart is de realiteit niet de waanzin…

de boom rijst uit een oceaan vol pakjes en glinstert ieders droom het licht valt op de ballen en sopranen schallen weer hun kerstgroet door de stille nacht de goudvis zwemt door al die pracht en lokt met soepeltjes bewegen emoties en de vredeszegen naar het heidens feest der winterwende dat de oudheid al eonen kende als de viering…

in onze boom groen als nooit tevoren brandt één lampje niet het valt niet op het zit niet van voren eigenlijk niemand die het ziet het lampje is niet stuk of zo het geeft gewoon geen licht en wij … wij laten het gebeuren het zit toch niet in het zicht maar ergens in de nacht als alle andere lichtjes doven zien wij soms onverwacht…

Het kind komt uit de doeken, omdat het in de wereld moet. En wat het uit de doeken doet is alles wat wij zoeken. Het is elk jaar het eendere verhaal; een kind, dat ons geen teken geeft of taal. Toch is dit zwijgend Kind, dat wij beminnen, ten einde toe het Woord van den beginne.…

Een spoorwegman in Rhenen Is niet op zijn werk verschenen Men maakt thans gewag Van buitensporig gedrag Waarna hij spoorslags is verdwenen…

De nacht licht op in’t barre Bethlehem, daar schallen wonderschone eng’lenkoren, de boodschap dat een Heiland werd geboren weerklinkt in Gabriël’s sonore stem. Maar daar doorheen snerpt snibbig Jerney Kaagman: “Ja, stop maar, uit de maat en veel te láág, man !”…