Alle inzendingen, jaar 2003, week 27

Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd met een zweem van streling, snaren klonken. Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast…

Wie moet haar nu voorlezen doen vergeten dat ze niet slapen kan Wie moet naar haar kijken als ze elders is bedenken waar ze zich om omdraait Nu ik mijn angst om haar te verliezen ben verloren Nu ik haar niet meer in mijn dromen hoef te zoeken, waar ben je toch? Ga nu maar slapen; zo alleen kan iemand je wakker kussen het glas om je breken…

Uit de keel van de droom een tjilpen in duizendvoud. De zwerm spreeuwen verzamelt voor de wintertrek. Over geploegde aarde wervelen wolken van letters. De zon gloort en walmt in de brand van het onkruid. Waar de winter toeslaat, vliegt de zwaan zich kalm. Traag kolkend verplaatst zich door de lucht. Hier dringt een ver zwiepen door, als geselt…

Bedankt, voor jou dat ik je kennen mocht en ik van je mocht houden Bedankt, voor al je liefde en je sterke vertrouwen dat ik met jou wel oud zou worden in een bejaardenflat maar nu slaap ik voortaan alleen in ons tweepersoonse bed. Bedankt, dat jij er voor mij was en zoveel hield van mij Bedankt, voor wat we samen hadden want `samen…

geraniums verbleken als hij er lang naar kijkt potten verdroogde aarde dat van de randen wijkt zij had ze nog gekocht en water willen geven maar was daarmee gestopt zoals zij deed met leven haar bril nog op het kastje haar breiwerk op haar stoel patroon zat enkel in haar hoofd het geeft een vreemd gevoel dat hij die trui nooit dragen zal…

Zomaar even een paar woorden deden me soms zoveel goed. Even een paar armen om mijn schouders gaven me steeds nieuwe moed. Soms was het leven me niet goed gezind Ik was het geluk vaak kwijt. Jij hielp me het weer terug te vinden jij stond achter me in elke strijd. Jij liet voor mij de zon weer schijnen op al mijn grauwe dagen. Jij gaf…

Het geel verlichte beeld, met de kleine letters die je mij hebt gestuurd. Een sms die even al mijn aandacht steelt, terwijl mijn vinger over het toetsenbord schuurt. Op het kleine verlichte scherm, zeg je even wat je nog voor me voelt. En smijt je wederom met die term, maar je legt uit wat je met "Ik hou van je" bedoelt. In het kleine…

Met een ragfijne sluier van tule opgegroeid in vertrouwen met de smaak van geschiedenis lijken ze het landschap te tillen naar een eigen wereld. Zegen de groene blaadjes die het leven verrijken met de magische geur van karakter en een filosofisch vloeibaar goud.…

Ook al zijn we amateurtjes We zijn geen onderdeurtjes Wij willen ook verhalen kwijt Daarom zitten we op deze site Hier word je geaccepteerd Dat heeft deze site me geleerd Geen gedicht word afgewezen Je mag gewoon je zelf wezen Samen een gedicht maken Met woorden die je raken In samengestelde eenheid Dat is mogelijk op deze site…

Lief, klein, nieuw wezentje, daar ben je eind'lijk dan! Er is lang op jou gewacht, maar daar weet jij niets van... Je ligt daar in je nieuwe wieg Zo zalig pril te zijn Zo klein en zo afhankelijk, zo puur nog en zo rein... Lief, klein nieuw wezentje, er wordt voor jou gezorgd! Dus geniet maar van je baby-zijn En wees nog niet bezorgd…

Jij geeft een feestje? Ik zal er zijn... Of is het een party, en ben jij de kastelein? Jouw feestjes zijn altijd bijzonder en apart, gezellig en zo feestelijk, dat moet mij van het hart... Ik kom natuurlijk als altijd Maar nu is er die kleine waar jij zo reuze dol op bent Je ziet me wel verschijnen...…

Waar ik mijn hart aan heb verpand in mijn verspild verleden, het ging voorbij, het hield geen stand, het is als zand vergleden. Ik heb mij steeds het meest gehecht aan sterfelijke zaken, aan dingen die ik nimmer echt tot mijn bezit kon maken. Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed…

Al maanden moet ik strijken Maar er komt gewoon niet van Ik sta er alleen maar naar te kijken, want strijken?, daar houd ik- echt niet van... De stapel wordt- alleen maar hoger iedere dag komt er wel wat bij... En steeds zeg ik weer: Morgen! Maar die gaat zo voorbij Zonder dat ik gestreken heb, Weet je wat? Ik breng de hele…

In je eerste levensjaar is vriendschap nog niet echt daar Maar wanneer de eerste pasjes zijn gezet komt de vriendschap met gelijke tred Vrienden komen en vrienden gaan maar die eerste vriendschap blijft bestaan Al gaan er jaren overheen voor je elkaar weer ziet dat verkleint de vriendschap niet Altijd blijft daar het ene hoekje in je hart…

Je kunt contacten hebben en dat is best wel fijn Maar ook vrienden hebben die er voor je zijn... Een ieder heeft wel een 'losse' kennis maar dat is nog geen vriend Je moet een vriend zelf wezen Dan heb je een vriend verdiend... Op één hand kun je ze meest tellen Want vrienden zijn zo schaars maar eigenlijk is één al genoeg, die moet…

Mijn oma was een mooie vrouw met dikke zwarte haren Die haren kamde ik heel trouw Het was net dik zwart garen. Ze was bescheiden en heel net En vaak mocht ik logeren Haar haar was in een rol gezet maar 'k zat altijd te coifferen En als het dan weer bedtijd was Ging oma zich omkleden in een lange nachtjapon, kwam zij naar bed geschreden…

op een avond kwam je thuis mama: " ik ben ernstig ziek" ow ja muis zeg eens "mama ik heb kanker" waarom ik mama, ik ben pas 23 jaar je wereld stort in je begint aan een nieuw begin van verdriet en pijn waarom moest het juist "mijn jongen" zijn je valt in een heel diep gat je zweet je bent drijfnat je wilt het niet begrijpen…

Jouw handen kunnen vederlicht tintelen onderzoekend verkennen Jouw handen kunnen beschermen mij bereiken totale liefde geven Jouw handen kunnen geven wat ik zoek ..... Alleen jouw handen .....…

Mijn lieve man, hij snurkt met ongelofelijke kracht zittend, liggend of gehurkt 't is een orkest elke nacht. Dàn hoor je een trompet, bastrombone of cimbaal en denkt, dat kan nog nèt maar het is niet normaal. Hij kan zich laten opereren door een snurkende chirurg maar is bang voor de heren en wacht tot ìk hem wurg.…

Ziet gij niet, hetgeen mij boeit mijn verdriet en mijn bitterheid dat wat mij doet wenen of wat mij blij maakt. Waarom zijt gij zo blind voor wie ik ben. Voel mijn tranen. Voel mijn geluk. vertrouw in mij, opdat ik in u kan vertrouwen…

Waarom ben je zó lang weg en hoor ik helemaal niets Is er íets verkeerds gegaan, en hoor ik daarom niets? Ik mis je sterke armen echt en ook je lieve lach Jouw woorden die muziek toch zijn, of heb je tegenslag? Laat alsjeblieft iets van je horen want 'k maak me ongerust, Een briefje, of een belletje... Of doe je dit bewust? Misschien…

Toen ik trouwde was mijn man vlot, slank en goed gekleed werd fabrikant, geen Don Juan niet wetend wat dàt met hem deed. Nu zit hij alle dagen, met pyama aan te schrijven met dromerige blik z'n baard heeft hij laten staan zijn buikje wordt al aardig dik. Een douche elke dag, ongezond maar weet nog goed dat hij er liever driemaal onder…

Deur ‘t haaghout raamt de wilde wind, verblind, zijn reuzensprongen: en al dat ooit hem tegenstaat verlaat hij, losgewrongen. Gebogen hier, gebroken daar, malkaar de bomen schenden; die, scheurende uit de gronde, huis en thuis de gruw* inzenden.…

Twee pianisten van groot formaat, mocht ik eens ontmoeten, en luisterend naar hun pianospel, met die lach op hun gelaat, dacht ik die wil ik straks begroeten... Hun improvisatie- talent was groots Het waren goeie vrienden De een was klein de ander groot; en het waren- oudgedienden... Toen hun spel beëindigd was Liep ik met…

Door eenzaamheid verblind, loopt ze slenterend door de straten. Tranen rollen over haar wangen, niemand heeft dit in de gaten. Ze leidt een zwervend bestaan, geen dak boven haar hoofd. Blaren onder haar voeten, niets wat de pijn enigszins verdoofd. Vrienden hebben haar verlaten, juist toen ze hen zo nodig had. Als een baksteen laten vallen…

haar lichaam te begeren vertroebelde zijn zicht hij zag haar ronde vormen zelfs met zijn ogen dicht kon zich niet concentreren verloor daardoor zijn baan en ook zijn vrouw (zijn vierde) is er vandoor gegaan uiteindelijk na maanden kreeg hij haar in ’t vizier en warmde haar wat hitsig op beloofde haar plezier zij heeft hem afgelopen nacht…

Ik wil diep in jouw ogen kijken want, dan zie ik je ziel je warme blikken doorboren mij dat ik bijna voor je kniel... We hebben nog geen woord gezegd, het spanningsveld is groot... mijn hoofd, dat heb ik neergelegd gelegd nu op jouw schoot... En jij, jij streelt mijn haren zo teder voelt jouw hand... Je vingertoppen over mijn gezicht…

Al een half jaar Zijn mijn vriend en ik gelukkig bij elkaar Hij geeft mij de liefde die ik nodig heb En hij moet het aanhoren, al mijn geklep Alles was zo veilig en zo zacht Niks veranderde in onze aantrekkingskracht We besloten met elkaar naar bed te gaan Maar niet om een kindje te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En…

Tot nu toe altijd samen ja’s en nee’s, Geen middag in je eentje lekker statten, Geen drankje zonder op elkaar te katten, Zo is het leven van de Siamees. Ik hoop dat het goed afloopt met die meiden, Je mag toch in Iran normaal niet scheiden?…

‘t Meiske, met zijn tele* melk, op zijn blote voetjes, lang, gelijk nen terruwstelk*, zoetjes, zoetjes, zoetjes terdt* het voort, en anders niet als zijn tele melk en ziet ‘t. ‘t Meiske hoorde: "Goedendag!" zeggen, zoetjes, zoetjes: "Mietje!" ‘t Meiske ommezag... Op zijn blote voetjes viel de melk en, vol verdriet…