Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

De volle maan verblind mijn ogen Weerspiegeld in de stille zee De hemel heeft mij voorgelogen Ik zweef slechts met de golven mee Het einde staat reeds in de sterren Voorspeld door toekomst en het lot Ik zie de golven al van verre De wind huilt zacht, ik bid tot God Verloren lig ik op het strand Eenzaam, koud, alleen... Het stille…

Er is thans een bisschop uit Spanje Met veel van die hulpjes waarvan je Vindt: is nou zo'n Piet Een kerel of niet? Want soms denk je echt: ach, verman je…

Die zondagmoren: zullen wij gaan, of zullen wij niet? Toch maar gegaan... Maar het waaien houdt aan, wordt een zware storm; het schip hulpeloos in weer een wind. Op de achterbank een huilend kind. Bange ouders met een extra last. Dan de draden vast voor de veilige sluis. In het nu stille water drijven witte kwallen...…

De hartverscheurende schoonheid van de bloementuil detoneert prachtig bij de knokige koning van de weg Zijn hoofddeksel steekt als een mijnwerkershelm boven zijn onherkenbaar gezicht van waaruit twee verbaasde ogen de zeldzaam grauwe wereld inblikken. Zijn tuniek is besmeurd met slijk en sponsornamen en de galmende menigte, als een hek…

(Verschrikkelijk Gezicht!) Mijn haren vallen "boem" van mijn hoofd. Ze vallen zomaar "boem" op mijn trui. Ik kan de hele dag wel bezig wezen haren van mijn trui te vegen. Soms zakt mijn voorhoofd over mijn ogen, ontneemt op die manier mijn blik. En buig ik mij een keer voorover hangen er wangen in 't gezicht. Ook mijn gebit is…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht. Zij waakt en wacht totdat de trans Gekleurd wordt…

De nestor van de speedsonnettenhorde, die ruimschoots al zijn sporen heeft verdiend, heeft zijn kandidatuur nu ingediend om Dichter van het Vaderland te worden Dus geeft uw stem aan deze grote dichter, dan wordt het nieuwe jaar poëtisch lichter.…

Tranen wellen op ik ben bezeten ik ben haar bezit ze duwt me onder mijn bebloede handen zonder waarschuwing: golven, haar golven overspoelen mij Golven eenzaamheid branding: ik herken het ruisen van een warme melodie…

Tranen beuken machteloos, woede ligt op mijn tong, vuisten huilen vruchteloos van verdriet dat ik niet bedwong. Hersenspinrag, doolhoven van smerige smart: verdronken in duistere kloven ben ik slaaf van een slinkend hart. Verzet tekent een open wond, bloed scheldt: "Rood", gil ik gedreven. Ik! open mijn brandende mond; de leugen valt…

Het woord is luchtig. Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

De nacht brengt ons samen We laten ons voeren op vleugels Je ogen fonkelen als parels Wetend dat we elkaar gaan begeren Langzaam sluipen we om elkaar Ademend onze liefdesgeuren Ik plaag je met onweerstaanbaar genot En laat je sluipen totdat je me aanraakt... De nacht brengt ons samen In het zwarte duister laten we ons vinden Je hete adem…

Je staat bij het open raam Mijn ogen laten zich dwalen Langs je goddelijke lichaam Heerlijk om daar af te dalen... Je borst zo heerlijk zacht Mijn ogen willen je verleiden Je oeverloos beminnen vannacht Deze spanning is zalig voor ons beiden... Je weet dat ik schaamteloos naar je kijk Mijn ogen willen je laten beminnen Je glimlacht als…

Papier is wit, is maagdelijke aarde. Ik zaai voor jou de woorden, rij na rij. Ik voel het vers, dat groeit, dat rijpt tot iets van waarde, maar 'k voel: wie het ooit lezen zal, niet jij. Als 'k met mijn zaadben door de velden loop, zie 'k jou al achter mij de aren strelen... Maar 't is een waan, vergeefs is 't dat ik hoop. Ik zal je met…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

" 'tWas wel een preek vol politiek," zo sprak een eerdienstkritikaster... "Maar, man, vòòr Bel en Zoroaster al, was in historische optiek 't sermoen van profeet en van paster allèèn maar sociogeniek, persoonsgericht en energiek dòòrdringend als een gettoblaster. Het Bijbelse Verhaal is te verstaan als kanseltaal geen formulier is,…

Driek is in vorm. En dat zal ieder weten! Een gratis pen met tekst voor het publiek. Het doel: meer stemmen voor vormvaste Driek, De vaderlandste van al de poëten. Het Idol-, Pim- , Big Brothervolk mag kiezen; In godsnaam Driek... wens dat je gaat verliezen. ____________________________________________ ...Driek van Wissen voert campagne…

De inhoud overtreft zijn stoutste dromen En wordt heel trots in rijen neergezet Maar niemand die er nu al aan mag komen Het staat voorlopig veilig naast zijn bed Een flesje wijn, een pakje kruidenthee Een zak toffees, gevulde speculaas Een boterkoek, een blikje kalfspaté Wat vage voordeelbonnen, geitenkaas Een kandelaar, een zakje cashewnoten…

Ik leg mijn vinger op zijn dik Behaarde bovenlip en schrik Hoezeer we lijken op elkaar Alsof ik in een spiegel staar Ik monster ogen, voorhoofd, haar Vertrouwd en toch een beetje raar Zijn in zichzelf gekeerde blik Die man, mijn opa, dat ben ik…

Rommel in mijn hoofd zooi in mijn gedachten alles is overhoop niks kan ik verwachten Weg van de wereld ver van realiteit zo ben ik veranderd, in een andere identiteit. Mijn gedachten door elkaar alle herineringen beleef ik opnieuw, vol haat, verdriet en afschuw Die rommel zal altijd blijven het laat me niet alleen nare gedachten…

perspectief wenkt naar Eenoog die taalt naar gebaren in golvend landschap de verte licht trillend op door vuurtje dat loopt naar boog die spant als vers gebakken lucht de vulkaan werkt als een paard ruzie slaat uitdrukking die staat voor het vrije woord op de vlucht sluit het alibi terwijl de schrille gil doordringt in het land van niemand…

De befaamde waakhond van ons milieu, Greenpeace is zijn onvolprezen naam, is het gif in ons menselijke lichaam via huid of voedsel zogezegd kotsbeu. Op verzoek van deze wakkere groenen begon het AZG een gedegen onderzoek en uit die academisch onverdachte hoek bleek dat wij talloos vele miljoenen giftige stoffen in onze eigen bloedbaan hebben…

ik heb geen werk, ik zit altijd thuis, ik ga zelden nog naar de kerk, ik zit te vaak voor de buis, ik pieker te veel, ik rook als een schoorsteen, ik laat niets van jou heel, ben soms door en door gemeen, ach het is niet eerlijk, ik loop jou zomaar voorbij, maar schat ik vind het heerlijk, als jij even zit, hier naast mij, WANT JOUW MOOIE…

Neen! ’t mensdom is nog niet verloren! Nog zijn er sterren in deez’ nacht, Waar ’t ranke bootje hulp van wacht! Weldadigheid doet nog haar stem aan de aarde horen. Die bloem, geteeld uit godlijk zaad, Spreidt nog haar geur in Neêrlands luchten; En hoe het mensdom ook moet zuchten, Zij blijft ons hart ten toeverlaat. Verdelger! schiet vrij…

Ontkenning hou je even vol maar breekt uiteindelijk op Je wilt haar graag vergeten maar krijgt haar niet uit je kop Respecteert haar keuze maar is niet wat je hartje wil Ziet haar haar leven leiden wilt schreeuwen maar houd je stil Je leidt onderhuids in alle stilte en geeft het slechts een plek Maar ondertussen weet je je houdt jezelf voor…

zijn handen omklemmen de foto van een bloemenkind met minirok het lange haar golvend naar omlaag vertelt van de dromen die ze had een meisje van amper zestien jaar bonzend hart vol onbestemde vragen ongedwongen laat ze hartstocht razen van hen die slechts op liefde azen smal gebouwd omkleed met leren jas zoeken haar dromende ogen vol verlangen…

Bewonderend werd in de Rotterdamse Kuip gekeken naar de prestaties van het Groninger groen-wit. Een ploeg waar ongelofelijk veel pit in zit, nuchtere daadkracht waaraan de Feyenoorders bezweken. Eén piemel- en één friemelgoal als bekroningen, gepermitteerd spreekkoor: Er gaat niets boven Groningen!…

De imam gaf minister Verdonk heel beslist geen hand, daar lichamelijk contact tussen een man en een vrouw volgens de Koran ondermijnend is voor hou en trouw. Verdonks zichtbare ongeloof beroerde toen het land. De imam houdt desondanks vriendelijk voet bij stuk, daarmee weerstreeft hij knap de (on)maatschappelijke druk.…

wind waait om mijn kop houdt niet op niet over wapperend lover tovert grillige vormen afgetopt door daklijst op natte straat verlepte bladeren treuren gehaaste passanten keuren ze geen blik waardig maat voor onverschilligheid ritmisch bepalen voeten vertrappend het wroeten van de hond die herfsttijd pootverheffend van geur voorziet…

...en hij blijft zijn vriend gaat terug schrijft een brief aan zijn vriendin die is nurse maar eigenlijk arts negeert de brief die wel wordt in- gezien door verplegend personeel en hoofdarts houdt vinger op slag- aderlijke bloeding met een vaart door het ziekenhuis fat coole dag voor assistenten die fout maakten malaria slachtoffert in…