Alle inzendingen, jaar 2008

Zo had het moeten blijven: Jij 28 jaar en gehaast. Ik die je de weg wees naar het station. En dat ik daarna koffie dronk, me afvroeg of je de trein haalde. Jij die geen tijd had om te denken: vriendelijke man. Maar liefde moest zonodig roet in het eten gooien. ------------------------------------ uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

Die duisenjarige ryk so troosryk en fiktief dui onweerlegbaar aan Iemand het ons lief... Ons aardbewoners aap genade en almag na wat geen beskeidenhei of feitendwang verdra: die twee-en-sestigjarige Mafia-voorman weet hy mag nou honderd jaar lank tronkspaghetti eet. En jy en ek? Ons laat ons oë en hand raak asof die melkwegstoet…

Het huisnummer verlicht, waar liefde woont (je zag aan de gordijnen dat dat zo was, aan de kleur van een raam, donker hardsteen, was de geveltuin vochtig, dan wist je genoeg) waar liefde woont, een doordeweekse dag achter een dichte deur, je belde aan, een leven als een oordeel, daar kleef je graag aan het vergankelijke leven. Waar op de dorpel…

Waar je stem is wil ik zijn zoals op onze eerste dag toen jij aan stilte die hem veilig hield mijn naam ontsloot samen met namen van vogels - mees, jonge merel; bloemen die daar uit het stof ontstonden - krokus, sneeuwklok, narcis - wuifden, geven aan je groet gehoor. Wij spraken met geen woord van 'ons inrichten', volgden waar…

Ik wil je even zeggen hoe bijzonder jij niet bent jij die vanaf het begin mij het allerbeste kent Ik wil je even zeggen dat ik je nooit zou willen missen Je in mijn hart bewaar nooit uit zal wissen Ik wil je even zeggen dat ik je enorm bewonder Mijn grote zus ik kan niet zonder Ik wil je even zeggen dat ik heel trots ben op jou Ontzettend…

Als hij lacht dan sneeuwt het rozen zijn wenkbrauw is een dennenbos of brandnetels, wuivend in de wind. Als hij lacht dan sneeuwt het rozen, ik heb hem lief, ik ben zijn kind. Zijn oor een vat vol fluistering, het fluistert er vol rozen en honinggeur hangt in zijn haar, zijn hand, een korenaar. Het sneeuwt, als hij lacht, vol rozen. In…

Vanochtend was de wereld weer erg goed begonnen met blauwe lucht en hier en daar een wolk van zelfgesponnen suiker, en in haar schaduw op de grond een koe, maar als altijd hield ze het voor bekeken toen ik onder haar door reed, over haar heen, en hoorde dat er vandaag geen doden maar wel een paar gewonden waren, en dat we mochten hopen dat…

Zij voelen koud op stille banden. Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…

Het zwembad in om daar mijn voeten nat te maken eruit om met die natte voeten de tegels naast het zwembad aan te raken kijken hoe de tegeltenen verdwijnen in de zon. Een foto die tevoorschijn komt maar dan andersom. In het bad uit het bad ik zong een lied dat ik op school geleerd had. 'Looft den heer want hij is goed' en…

Bij de Hoge Enk een zwart schaap alleen in een weide, grazend en kauwend als één die weet dat alles voor hem is zolang de witte er niet zijn. ---------------------------------------- uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970,…

Het strand is wel mijn vaderland, de zee synchroniseert nog monotoon stromen van tegenstrijdigheden. Toch droom ik soms, dat er een hoge boom zou staan waaronder ik mij neer kon leggen, een boom, die breed geloverd in terrassen van takken vogels bergen zou. Vogels, die zingen een voor een, niet tegelijk, en luistrend naar elkaar. Soms droom…

de omvang van haar schedeltje stelt ons voor een raadsel. onder haartjes, een voor een vouwen zich blaadjes toe tot been zodat haar gezichtje als een lampenkap vol licht de binnenkant weergeeft - anders zien we de niet roze lettergrepen van haar handjes of het ritselen van een glimlach wanneer die opkruipt naar de pasgeboren oogjes en ze…

Anderen knippen met hun vingers, zie: Er valt vanzelf een wonder uit hun hand. Ik zwoeg gestaag, verbrand mijn energie, Maar wat ik opdelf is wat grint en zand. Anderen eten graag, ik kauw met pijn. Fazant! en ik verslik met in een luis. De hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn Verhemelte proef ik slechts as en gruis. Anderen hebben ritme,…

'deze vuist op deze vuist deze vuist op deze vuist deze vuist op deze vuist en zo klim ik naar boven...' ook dit schreef Willem Wilmink en wel op een kladje onderweg naar een voorstelling met Ome Willem ergens in den lande... Heel PinkPop brulde het vorig jaar mee. --------------------------------------------------- Er staan maar zo weinig…

Eerste liefde! Waterige zon op ijsvogelplasje! Al te fijntjes begin je meteen te zeiken in mij. Vruchtbaar hoor, dit doornat afwachten, aandachtig kijken, piepkleinvogeltje scoren soms... Donderstraal mij liever eens flink in de kluiten, miezer, kluns eens in mijn blubber rond! --------------------------------------- uit: 'Jou willen…

Allen, die hier tesamen zijn, de levenden, de doden, de handbreed, die ons scheidt, is klein, wij zijn tesamen ontboden voor het gericht ... Gedenk de liefste, die hier ligt, de broeder, vrind of vader, maar gun Uw ogen wijder zicht, aanzie het land en alle mens tegader, hoor dit bericht: Wij staan tesaam voor het gericht voor…

dat was in de wonderbaarlijke maand van bloesemingen en overvloed toen mijn borstkas opstoof als papaver ribben in sierpennen uitwaaierden mei mijn magere taal openbrak vergelijkingen vrat als vuur water ik schaamde mij diep naar poldergewoonte in loden jas tussen druppel en wind ongevoelig bij takken struikgewas doornen had ik licht opgevat…

Glijdend trok het donker weg in vale vlakken uit mijn hoofd een stem die fluistert zonverdoofd 'Daar komt de liefde, liefde aan' Mooier nog dan het mooiste lied Ik pomp en pomp het bloed rondom om plaats te maken in mijn hart voor lange linten zwart en rood Want jij zwiert en zwiert mijn oog voorbij En mint en mint mijn lijf volkomen Ik…

De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen, de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, ze zal nog een hele tijd knechten en kinderen moeten zeggen welke koud geworden kleren met hun menselijkheden kwijt weg te smijten, weer meer en hartverscheurend klemtoon leggen op de…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. -------------------…

Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen. Bladeren…

Alsof het was bedekt met hevig licht bleef haar lichaam mij weerkaatsen, even zinloos dreigend zoals de glans aan messen hangt. Ik bedroog haar met geweld: mijn lichaam liet haar voor de liefde leven, haren werden touw toen ik ze opbond, een verwonding opsmuk, een gevlamde tatoeage. Voor mijn schoonheid moest zij dood. Uit haar schreeuwden…

als dan het koperen keteltje vol as van wat ik was wordt leeggeschud over het geduldig gras, mijn lief, sta daar niet voor schut en veeg de rimmel van je wangen. Denk aan de vingers die deze regels schreven in onze tijd van verlangen en die je streelden tijdens hun leven. En lach om wat ik was, onder meer het gesnurk in de bioscoop, de…

Die clusterbommen zijn toch godgeklaagd Daarover wordt vandaag geconfereerd Paus Benedictus vindt ze ook verkeerd Omdat het kindjes snel de dood in jaagt Die moeten eerst nog lijden, dus iets wreeds Is wenselijker, doe maar liever aids…

geniet op mijn banken vergader op mij ja voetbal betoog verlies in de massa mekaar uit het oog - maar geef dat ik niet met mijzelf overschiet kietel mijn flanken met de rankste der skaters versier mij met kruiden & kramen voor uw gulzigste eters - maar geef dat ik niet hier alleen wortel schiet sta op mij in de rij om ter meest om…

straks als ik wegga reis ik door tot aan de einder van het allerlaatste land verbonden door zo’n sterke band dat het zou knellen als ik bleef wacht ik bij bruisende fonteinen in het licht van zon en maan tot het kraaien van de haan mij laat voelen hoe ik terug verlang naar jou. -------------------------- uit: 'Gaandeweg…

Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunen blijven slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

voor Johnny van Doorn spektakel in 't gebouw van de drie Stoepen aan de Prinsegracht wanneer ik m'n ogen sluit zie ik het weer "johnny's act" zelden hoorde ik later nog zo'n vloed aan woorden uit één keel... 'een zaal in de branding' waar wij bijna verdronken in zijn zee van poëzie Lejo van Kuijeren…

Laten we de kamer voor wat ze is: het verlangen om te wonen. Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister. Mijn woorden zoeken het vermogen je toe…

het begon met een lach die onbekommerd van de springplank duikelde, op het plat van het water, en nog eens en nog eens en nog eens, tot de lach, zoveel harder en grijzer, binnen bleef. ik doe niet meer mee, schreef de lach, de tanden hebben het koud gekregen. het kwam nog tot een eind toen het water, plat en hard, al onder het maanlicht…