160032 resultaten.
De knoet
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 52 ik liet het
rafelen toe
omdat ik moe
was van de knoet
de strak gedraaide
schoonheid sloeg
een leven lang
genadeloos toe
pas later gingen
we pluizen vonden
verschillende huizen
die welkom boden
ook in die
warmte daar
konden wij helaas
onze draai niet vinden
want in de rafels
schitterden nog
ongeziene kleuren die
bijzonder…
In de rij ...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 506 In de rij voor de pinautomaat
gewoon 'n doordeweekse dag
ergens in nederland
in de rij voor geld ...
In de rij bij de bakker
gewoon 'n doordeweekse dag
ergens in rusland
in de rij voor brood ...
In de rij voor 't stemlokaal
gewoon 'n doordeweekse dag
ergens in argentinie
in de rij om te gaan stemmen ...
In de rij bij de waterput…
Overspringen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 269 Je mist bij mij wat dingen
Levendigheid, initiatief en nog wat van dat soort zaken
En daar wil je naar op zoek, wat van je leven maken
Maar je zoekt het niet in jezelf
Een ander moet dat geven
Maar waar is toch de zoektocht in jezelf ineens gebleven ?
Volgens bij ben je zo afhankelijk als je nooit wilde zijn
En terwijl ik het zeg en jij het…
Danseres .....
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 886 Dansend in 't maanlicht
bewegend als een elfje
stralend als 'n ster
glimlachend
je gezicht omhoog
't Bewegen van
jouw handen
de expressie
op je mooie
gezicht
Een genot
om naar
te kijken
je danst
vederlicht
Al dansend
laten zien
wat je bedoelt
uiting geven
aan hoe je je voelt
Je danst
de sterren
van de hemel
soms…
Een wetende blik
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 43 ik heb de
kleuren gemeten
van ogen die
goed kunnen
inspreken met
een wetende blik
die compassie
kunnen delen
zonder confrontatie
die al innemend
hun woorden
kunnen geven
het is een
samenspel omdat
de doelen niet
geformuleerd zijn
in een liefdevol
eerst ontmoeten
om de interesse
in elkaar te verdiepen
met het verstaan…
en toch
hartenkreet
5.0 met 7 stemmen 741 Je bent maar een mens
een lichaam en gedachten
en toch ben je alles wat ik wens
op jou heb ik zitten wachten…
De ontlading
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 42 zij vibreerde
zacht lief
in haar lach
talloze minuscule
vonkjes knetterden
alsof zij altijd
zo gespannen was
het was haar
huid die bij raken
incidenteel
ontlading gaf
deze zijn boodschap
tot ontspanning
verder bracht
zoals geleiden
ook neuraal kan
nemen emoties
vaak een andere
baan in het
bestrijken van
grotere gebieden…
Licht en schaduw
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 52 lief spelen zij
al jaren lang
het spel van
licht en schaduw
nooit heeft een
onvertogen woord
daar afbreuk
aan gedaan
als er een
lichte schaduw
overtrok
werden er slechts
wenkbrauwen
gefronst en nooit
eens stevig op
de deur gebonsd
alleen waar
onverwacht
het contrast
verstoord werd
herstel niet snel
voorhanden was
bleek…
Jouw hand
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 48 je vingers met
dwarse streepjes
die kootjes dragen
nagels die nooit
hebben nagelaten
vuil te willen zijn
de lijnen in je hand
als markering van
spieren en gewrichten
de duim heeft een
oppositionele rol in
dit gevoelig geheel
ringen rond de
pols hebben hun
eigen verhalen over
het vele werk de
vermoeidheden in
buigen en barsten…
Kind van de hemel
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 51 jij hebt ooit je
eigen tranen
gedroogd toen je
besefte dat jij
nooit op eigen
kracht zou
leren vliegen jij
als kind van de hemel
met altijd hoofd
en armen omhoog
om het blauw van
de lucht ook maar
even te kunnen
raken om de vlucht
van wolken te
kunnen smaken
het was toen
jij in ultiem
proberen met een
hoge sprong…
Het klein carrousel
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 61 ik zag ogen
langzaam open
gaan lichaam
traag ontwaken
in het ontdekken
van de nieuwe dag
waar donker is
geweest veegt nu
licht de restanten
naar de kanten
opwindend
trillen leuke dingen
in het gezichtsbeeld
terwijl donkere delen
bezorgdheid meekrijgen
het kleine carrousel
van deze ochtend
opent een veelvoud
in kleur en ludieke…
als liefde went
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.001 de vlinders zijn allang gevlogen:
geen afspraakjes meer,
gehaaste onzekere kussen,
aarzelende ogen
zoals die eerste keren.....
gebleven is het begeren
vanzelfsprekender
maar meer intens
het geloven,
vertrouwen in een mens
in een toekomst
die geen verleden kent.....
als liefde went…
Spitsten de oren
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 60 ze knipte
heel zacht
met haar vingers
en meteen spitsten
de oren zich in
de zaal waar door
het geroezemoes de
aandacht was verloren
ze zwaaide en
zag alle ogen
haar armen en
handen volgen
als zij draaide en
liep wist dat de
alertheid zich
weer had verdiept
in de goede
stemming en sfeer
zette zij zich neer
verwelkomde
haar…
Een sprankje ondeugd
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 56 ik zag
je ogen zingen
met het licht
van de zon
van binnen
een sprankje
ondeugd lag
als verrassing over
je bruingebrande jeugd
op het warme strand
kleine cirkelwinden
speelden met
achtergelaten dingen
waaiden op in
een minitornado
bestrooiden ons
met zand als
offerande van
de natuur op een
godvergeten uur
wij holden…
Entiteit zonder tijd
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 52 ik kon geen
stappen doen
in de wereld
van glas
als dat breekt
vergeet het
zijn unieke vorm
is voor altijd geweest
er is geen geest
want de schaduw
bij glas is wat was
en komen gaat
het nu is
gevat in iets dat
zich subtiel laat zien
als entiteit zonder tijd
ik doe geen stap
voordat wat is ook
zijn reflecties heeft
in wat is…
Zijn accessoires
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 74 hij hoefde
zijn rug niet
te rechten
kreukloos
viel het maatpak
hem op de huid
zijn accessoires
waren hun tijd
al ver vooruit
opzienbarend
in het trendy circuit
dat hij onderhield
hij leek onbereikbaar
keek verder weg
dan ooit pas op
de horizon was er
kans op ontmoeten bij
toeval op afspraak nooit…
Juist in samen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 58 ik heb je
adem kunnen
lezen in de slag
van je hart
haar ruisende
aanloop geeft
jou lucht in
ruimte en kracht
de resolute
power van de
spier is vertrouwen
waar je altijd op
kunt bouwen de
subtiele tekst van je
adem is niet voor
de buitenstaander
juist in samen
geven wij onze
zintuigen namen
die meerwaarde hebben
in functie…
armenslaap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 820 in je vernielende armen
stierf ik ongemerkt wiegedood.
je knuffelde mij zeer bewust
een verstikkende ademnood
in het slapende ochtendrood.
in je begrijpende armen
herleefde, herrees ik even.
je duffelde mij onbewust
weer warmpjes in medeleven,
het slapende niet verdreven.
in je omarmende armen
zweefde ik weg als herboren…
Die vonken
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 63 zacht klinkt
de weemoed
in hun lief gezang
maar woorden met
een eeuwig gewicht
maken kinderen bang
zij gaan voor
het meer dansante
voetenwerk en de handjes
maar in jouw
ogen smeult het
nooit gedoofde vuur
het donkere van
je stem herinnert
zich nog ieder uur
die vonken ga jij
kinderen leren uit hun
geschiedenis van proberen…
Paradijselijke momenten
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 44 ik weet door
de kleuren van
je ogen dat jij
bestaat omdat ik
de combinaties
maak die met mijn
gedachten spelen
haren zijn kort
krullend of
watergolven
het strand en
de zee in het
blond van duinen
en stralende zon
ik hoef geen
emoties aan je lach
toe te voegen
innemend en
charmant zijn
altijd jouw grootste
troeven geweest…
Jouw regie
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 66 jij kon ons
In een blik
de dialogen
uit een roman
laten lezen
met mimiek de
diverse emoties
goed accentueren
met lichaamstaal
van armen en benen
de setting veranderen
waarin jij speelde
ogen klein en
verschrikt groot
gaven gevoelens
voorzichtig hun
ziel zo nam jij
ook met vingers
toeschouwers mee
om samen te
genieten van…
Gebroken letters
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 57 heb de brief
met gebroken letters
nooit verstuurd
het deed teveel pijn
om hem te schrijven
het adres op de
enveloppe te krijgen
om woorden
in zinnen te zetten
zonder dat zwarte
wanhoop dwong
uit te leggen waar
geen enkel begrip
voor aanwezig was
de luchtigheid is
verdwenen maakte
plaats voor een
vluchtig leren op eigen
benen…
Kleine rimpelingen
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 50 waar de
voorplecht het
water sneed
en jij golven
weer dichtritste
gaf het water
in een kleine
opening snel
stand van zaken
in spiegelend glad
verschijnen
lieten de diverse
metamorfoses
een veelheid aan
mogelijkheden zien
waarvan velen in
kleine rimpelingen
geschiedenis spraken
terug kijkend
konden wij de
vaart zien die
wij…
de schijn tegen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 975 ik neem uit het medicijnenkastje
een aspirine en een dosis filosofie
die de stoelgang bevordert en
helpt bij de afvoer van afvalstoffen
zoals een wandeling op het strand
het schuldgevoel doelmatig afweert
neem ik vrede met het keukenwerk
en dis gedienstig het avondmaal op
want ik heb zo waar de schijn tegen
kan niet even schuilen voor…
Heerlijk kletsen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 53 we hebben
de tijd opgerekt
toch wordt er
in meer
minder gezegd
alsof we zuinig
moeten zijn op
de info die we
geven in zijn
effecten op leven
het heerlijk
kletsen is voorbij
want wat we
doorspelen is nu van
belang voor jou en mij
wil melker
02/02/2022…
Openen het mozaïek
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 52 de lucht droeg
merkwaardig genoeg
het onbestemde
druppels twijfelden al
glijdend aan tak en
stam donker kleurend
als heel oud behang
in deze seance
klonken de kreten
van vogels gedempt
zonder de echte spirit
die een zonnige dag
van ze kent in gedartel
en gedurfde duik
maar tussen de
struiken en groen
grijzende grassen is
het een…
't Is lang geleden (8)
poëzie
5.0 met 2 stemmen 783 En voor den eten, 's middags, werd de zegen
Gevraagd van 'Vader, die al 't leven voedt,'
En die zo trouw 'ons spijzigt met het goed,'
Dat wíj wèl 'van Zijn milde hand verkregen'.
Hij gaf de zon, en, als 't moest zijn, de regen;
En deden we onze plicht met vroom gemoed,
En leerden braaf, en waren altijd zoet,
Zou Hij ons leiden op al…
Stukjes geluk
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 45 ik wist
dat ik even
onder je vleugels
mocht schuilen
tot rust komen in
loslatend huilen
me in warmte
aan je kon koesteren
jij die zoveel
kon geven aan hen
die dat net tekort
kwamen in hun leven
jij stimuleerde
de stukjes geluk
die vaak ongebruikt
lagen te wachten tot
liefde ze eindelijk in
glinsters deed ontluiken
overal waar…
muren vol weemoed....
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 746 door muren vol weemoed
barst ooit het geluk
verscheurt jouw angst
zichzelf
aan flarden
tot aan de grens
van verdriet en vreugd
waar tranen vloeien
door elkaar heen
zichzelf verweven
in armen van troost
mijn liefde gegeven
die muren sloopt…
de blinde speleman
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 760 ik ben gehuld in het gewaad
van een blinde speleman
een waas van onzekerheden
en verwaterd ongeduld
ik schrijf in een spiegel
krul de letters binnenste buiten
jaag de woorden op tot een rapsodie
een melodie van kwinkslagen en implosies
zoek op de bodem het illusoire begin
het nooit aflatende einde
in een metafoor van cascades
ik zie anders…