Alle inzendingen over aria

doeken strak aan stalen staketsels verankerd weerhouden stemmen uit een verre noordelijke haven me het spiegelvlak te verbreken me te voegen in het speelveld van de éénbenige duiker die wondere wereld waar donker lichter maakt er licht in donker is die rauwe klanken rechtstreeks van de paplepel gegoten wijl hier zelfs de honden in aria…

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestompt ga nu vlinders behagen zie kikkers krabben aan hun kont ga al kietelend brandnetels plagen bijt in de vinger die zich om mij wond als je dat dan hebt gedaan valt niets meer uit de toon als een gans een aria fluit is…

je bruist muziek in elke beweging danst het kabbelende water als een volleerd ballerina moeiteloos tot een spetterend ballet druppels swingen in het rond kleine parelende blikvangers die je vrolijkheid terugkaatsen je echoot je schater in de lucht vangt de klanken weer op in je lachende mond en verwerkt ze opnieuw in een volgende aria…

de hoogste noot brak in applaus haar echo kaatste leegte tussen sterren de dirigent sloot toen het firmament stilte kwam van verre…

de hoogste noot brak in applaus zijn echo kaatste leegte tussen sterren de dirigent sloot toen het firmament stilte kwam van verre…

Waar ter wereld klinken koren Schoner dan de aria Die de R.A.F. doet horen Op haar weg naar Mofrika…

Allen wachtend op het einde dat komt Wanneer ons licht verdwijnt en jouw adem verstomd Ik hoor hier niet thuis want ik ben nog jong Want ik hoor nog wat jij vroeger zong Mijn lief jij komt nooit achter de begonia's Want jij bent gemaakt voor opera's en aria's.…

Zo zing ik een aria over mijn dromen, Die mij nog niet zijn ontnomen. Ik weet dat als de zon ondergaat, De waarheid weer voor mij staat. Met kleuren op mijn verfpalet Heb ik voor even de werkelijkheid naar mijn hand gezet.…

largo in haar hoofd ineens weer de bijna vergeten klanken die nostalgisch schrijnend vergeten beelden oproepen stenen vormen in haar hart de melodie blijft maar hinken tussen twee toonhoogtes hunkerend wachtend op woorden die passen om een lied te vormen rond vreugde en verdriet een dodenmars weerklinkt naast de geboorte van een aria…

Wordt één Met de passie van een vrouw die liefde beheerst wordt leven weer écht LEVEN Jij bent de kracht die mijn leven leidt; meer nog stuurt in de richting van ware Ontgonnen liefde slechts voorzien van nieuwe kans van verdriet ooit aangedaan 'n Liefdes-aria Zangstuk met begeleiding vol passie met massage Jouw kus beweegt na…

Hij hielp de tijd voort op een klok die niet echt liep verbood als ooit zijn club verloor een naar het matglas opgalmende aria. Weer in dat broeierige hokje; je vangt in tegels soms een glimp op van jezelf, ontdekt sporen van roest. Een nutteloze plug. Met ribbelige vingers wrik je hem eruit. Schuim daalt langs haar rug.…

Een nieuwe dag is geboren vogels net uit het ei, sjilpen zacht een mussenkoor, met daar tussen door de vink,die zich ook laat horen, merels zingen hun aria met vuur het is èèn twinkelende partituur. naar aanleiding van: Morgenstimmung, componist; Edvard Grieg…

Een zeer beroemde Diva van de Weense Opera kreeg naar gelang ze ouder werd steeds vaker wat problemen en zweette peentjes als ze op moest voor de aria ~Der Hölle Rache~, om dan raak die hoge F te nemen.…

. ____________________________________ Hoe heette zij ook weer - ik weet het niet verdween zij later met de noorderzon zong zij te luid en liederlijk en schalks haar operette aria's te vals als alt zonder een enkele bon ton ach ja, dat kon maar één zijn...…