hoe nu een flauw blauwig
licht slanke silhouetten van
dennenbomen hard aftekenen
en zwart het geluid van knarsen
van sneeuw onder laarzen geknak
van fijne takken en hoe een smalle
straal uit pakijs ontsnapt er was
het kraken van borstbeen en hoe ze
één voor één je oude ribben braken
ritmisch regelmatig het reflecteren van
zwaailichten…
Wat duurt de winter
ellenlang, verstuurt het
een gerucht alleen nog
uit een zucht, vanuit het
borstbeen te horen in een
voortvluchtig gericht, de
tijd hijgt lichter in ons
rond, stikt gaten in de
ochtendstond, is amper bij
te houden, beweegt verder
uit het zicht, schaatsers op
smeltende melk, trekken
eigenwijs sporen over het…
Ook nu geen veiligheid, maar een
vergissing in het perspectief, een ander oculair:
een fout is zo gemaakt, en dat gebarsten borstbeen: een scheur
zo dun als een haar.
--------------------------------
uit: 'De tweede ronde', 2003.…
In een holle spier liggen ze zij aan zij
Twee gelijkgestemde pompen
Die hun kamers met kleppen scheiden
Een zuigende, stuwende, lillende brij
Zo broos achter dat borstbeen
Bestuurd door een knoop van cellen
Het plant zich door vezels verder
Tot het verste kootje van mijn kleine teen
Het eerste bloed stroomt naar de long
Wisselt van stof…
De koffie smaakte niet, hij zweette, z'n borstbeen stak.
Een kleinigheid, het deed ook echt niet zoveel pijn,
meer een gevoel. Morgen zal hij overbodig zijn.
Het laatste uur, nog eenmaal Havo vijf.
Dag Jan, dag Ien, vanaf morgen ben ik vrij.
Het ga je goed, jullie waren fijn,
maar die pijn, zal die morgen over zijn?…
151
Bezig met laden