Het komt wel

Wat duurt de winter
ellenlang, verstuurt het
een gerucht alleen nog
uit een zucht, vanuit het
borstbeen te horen in een
voortvluchtig gericht, de
tijd hijgt lichter in ons
rond, stikt gaten in de
ochtendstond, is amper bij
te houden, beweegt verder
uit het zicht, schaatsers op
smeltende melk, trekken
eigenwijs sporen over het
virtuele ijs, wat gelig korzelt
aan de randen, bestijgen dag
en nacht de zon en maan in
nieuwe offerranden, hervat het
seizoen zich in een gewogen
rantsoen in een ander gedicht.

Zie ook: http//www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 17 januari 2010

pebmartenskpnmail.nl

winter ochtendstond ijs

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 455