Hij trekt zich terug - ik nader op de oever
twee kleine kolken mompelen waar hij stond,
een brasem hapt naar adem op de grond.
---------------------------------------
uit: 'De vrouw en de trommel', 1987.…
in het amsterdamse bos
van alle mensen los
daar is een slootje
en ik weet waar
de brasem paait
in een modderpoel
met rotte bladeren
bellen uit de bagger
uiteen spattend
we zullen stil zijn
wachten je ziet
het wentelen
reuze grijze
vissenlijven
heel enge waterschuddingen
tot overstromen toe
nee zal ik zeggen
ze eten geen mensen…
En van achter de rietkraag zet je
met iets van verbazing
de brasem terug in de vaart.
De vis slaat met zijn staart. Het
zilveren pantser schiet weg, wordt
niets dan het zwart van de rug.
-----------------------------------
uit: 'In een zwervend licht', 1992.…
We praten elkaar lege zinnen,
de dobber wacht haar kans,
en terwijl we elkaar soms een half woord geven,
is er geen brasem, zelfs geen voorn
die het waagt in die halfstomme woordendans
het aas te grijpen om ons te verstoren.…
Uit Holland komt het vlootje Sjaak,
dat als enige van ons landje
een brasem laat eten uit zijn handje.
Uit Rusland komt stoere Iljitsch
die met zijn onderwaterfiets
balanceert op de rug van Loek,
een hele grote valse snoek.…
dat je niet alleen
op brasem blijft hengelen
op de dijk van de neet of het kempisch kanaal
dat je de waarheid
zou blijven zoeken
's avonds bij 't haardvuur
gewoon in een boeiend verhaal..…
'Halfwassen brasem!' hoor 'k, doch houd mijn deel
Zo in 't versnaapringsfonds als in het loze
Verleidelijke schouwspel uit den boze;
Meé-spelen, zo 'k al kon, ware ál te veel.…