Alle inzendingen over dunt

Hij heeft blaren op zijn vingers Sterk is hij in de adem van haar taal Dat de slaap meer en meer dunt Verbijsterd in schrik doet ontwaken…

avond sluit fluisterend zacht de zomertijd met winst voor maanden lucht dunt grijs van regen lange dagen een depressie begroet de opkomende maan met slechts een bleke glimlach en neemt het uur met weemoed aan…

Het riet dunt uit, is aan het kalen Het najaar is nu echt begonnen Ik maak ze op, de eerste schalen Met sierfruit, blad en lampionnen Physalis met oranje bollen Heeft bijnaam jodenkers, veeg teken Omdat het volk der Thorarollen Hoofddeksels droeg die daarop leken De bloemen van de plant zijn giftig Maar dat is niet de kruisbes (Kaapse)…

Gedoopt in trots en twijfel maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn taal langzaam uit.…

Gedoopt in trots en twijfel maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn eigen taal langzaam uit om steeds in vol ornaat weer op te staan ik werd herhaald verleid door haar verpletterende schoonheid, getatoeëerd geluk op de huid van het oudste perkament, die schrift…

Het bos waarin ik groot geworden ben dunt zich steeds verder uit, mijn takken reiken nog omhoog maar raken nauwelijks andere meer. Wat schaduw geven doe ik nog maar vruchten zoveel minder dan voorheen. De stormen van de tijd hebben mijn wortels los gewrikt, mijn grootste tak is onlangs afgescheurd en open ligt mijn zij.…

Jacht naar vette buit ontwakende vleermuizen, dunt haar zoektocht uit. Geveilde nagels ruisende wolken haren, tijgers in gordijnen.…

Jacht naar vette buit daar waken vleermuizen, dunt de speurtocht uit. Littekens van nagels ruisend glas van haren, tijger in gordijnen.…

Je haar dunt uit, het restant is wit, maar je kijkt zo helder uit je ogen. God, wat zal het mijn jonge hart raken, als de dag komt dat jij zal moeten gaan.…

Nog is de droom niet uit mijn hart geweken, Hoewel het weet, het loof der bomen dunt… De herfst gaat goudend rond door stille streken, Zolang zijn wil nog een schoon rusten gunt. Al goud en zon zover mijn ogen dwalen, Leve die pracht in zangen en verhalen.…

Zie hoe de lucht reeds dunt en weer de doortocht gunt aan 't licht, dat goudstof strooit en om de wolkrand plooit en nu de donder zwijgt opnieuw ten wagen stijgt. Hou tegen alle leed het hart ten kamp gereed! Al wat ooit de aarde gaf, verslenste en viel weer af.…

Zie, hoe de lucht reeds dunt, En weer de doortocht gunt Aan 't licht, dat goudstof strooit En om de wolkrand plooit, En, na de donder zwijgt, Opnieuw ten wagen stijgt. Houd tegen alle leed Het hart ten kamp gereed! Al, wat ooit de aarde gaf, Verslenste en viel weer af.…