Netgedichten

netgedicht (nr. 49.294):

Gespiegeld ?

Mijn dagelijks sterven
herkent zich in de strijd
met de kleine dood van
afscheid na een moment
van minnepozen, richtpunt
op een schaduwblos in
spiegelschrift van de tijd.

Gedoopt in trots en twijfel
maakt het subjectief om het
pad alleen te gaan over
de naakte pagina’s van
een laatste hoofdstuk en
dunt mijn taal langzaam uit.

Waarin ik werd verleid
door de geletterde schoonheid,
vergeten geluk op de huid
van een versleten perkament,
altijd aanwezig maar blijft het
cursief, gespiegeld in het thema
van mijn onvolkomenheid.