Alle inzendingen over filigraan

Een nobele kruin van halfedel filigraan van bevend koolstof aan een grijsgrauwe hemel de wind ervan aangedaan…

houdt het filigraan de nevel tegen glansrijk breekt de ochtend aan berken in hun kaalheid beven bloothoofds wilgen koppig staan…

Nog is het winter speelt de wind in het ultieme filigraan peilt het licht het donker van de zilverspar bloeit de winterheide rilt de ruwe berk bengelt al het sneeuwklokje kijkt het nestkastje uit zijn eenoog mij koolzwart aan…

Ik zie ze graag achtkanten genaamd dat is hun nom de plume lijfwachten van de stilte hun bast lijkt op die van herten voor de bronst geheven hun gewei kostbaar filigraan in hun kruin een wijde blik een vergezicht hecht in het gelid contemplatief op wacht honkvast als ze zijn met het pittoreske van de winter…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

ik heb de jaren voorbij zien gaan in jouw smeltkroes van edele metalen en nog glinstert filigraan haar bijna eeuwige jeugd om te ontsnappen aan de vrijwel alles overheersende zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar…

het schemert fijntjes groen met donkerrode ondertonen in goud filigraan gevat een luxe dompeling in het warme bad van sfeer en verfijning dat al uitstraalt van dit diner de chique is nog niet verziekt met shirt en spijkerbroek maar opgefleurd met kleur en smaak de couverts zijn uitgebreid en op de tafels glinstert het kristal…

Het moeilijkste is zwakheid te tonen het zijn van warme handen, vingers die niet houden kunnen, knieën die omknikken, angstige ogen en, finaal de monstrans van zwakte: twijfel Gemakkelijk is het kracht te meten elkaar strelen en diep voelbaar zijn heet tot genotvolle uitputting; sterk als steppegras; groen, filigraan mooi zo is passie:…

je geeft me goud geen filigraan met lucht de schijn van werkelijkheid we gingen samen door geen deur als spiegels kaatsten we verbeelding bekennen nu volledig kleur je gaat voor mij meer stappen verder dan je denkt je treedt uit en geeft vertrouwen dat verplicht tot in de allerdiepste vezel van mijn lijf in overgaaf van je te houden…

nooit heb ik je nog gezien toch bleef ik wachten als had je me beloofd, stilzwijgend, wat ik dacht dat je wou zeggen en sedertdien spel ik de tijd als onvoltooid verleden milde hunker heeft me oud zien groeien in koesterend polijsten van illusie mijn leven was banaal appasionaat heb ik het voort gesleten weemoed strelend tot een ragfijn filigraan…

Op Mijner Wereld regel-rechte banen Pronk-volkren trekken op ter Kathedrale Kaproen, pij, toog; kazuifel, filigrane Mijter; dorpers-rood, rood van kardinalen.…

waar eerst een nis was met een bronzen dak een tabernakeltje van filigraan een open schatkist voor het eiland brak een toegang die door niemand werd bewaakt een baken voor wie aankwam in de nacht daar waar de wand een eigen lichtbron had daar werd de rots geraakt het eiland brak onvast als ijs dat breekt rondom het wak de zigzaglijn onzichtbaar…

Jij kunt ook nu al eenzaamheid wegsturen grijze dagen omtoveren in gouden sieraden dicht op de huid te dragen als filigraan medaillon en vooral de extra etensborden met liefde vullen.…