Netgedichten

netgedicht (nr. 27.946):

Schaduw van een ander

je geeft me goud
geen filigraan met lucht
de schijn van werkelijkheid

we gingen samen door geen deur
als spiegels kaatsten we verbeelding
bekennen nu volledig kleur

je gaat voor mij
meer stappen verder dan je denkt
je treedt uit en geeft vertrouwen

dat verplicht tot in de
allerdiepste vezel van mijn lijf
in overgaaf van je te houden

ik hunker in mijn enkel zijn
naar binding van mijn vrijheid
door schaduw van een ander

want ik was ongenaakbaar
en te kwetsen in mijn angst
bang voor liefde

je buik voelt beter
dan je ogen minder hard
en zachter in geloven

ik zal je nooit doen schamen
omdat je bent en worden zal
wat ik zou willen zijn en mis