hier weet ik me gedragen
in deze paradijselijke tuin
stilzwijgend
vervuld van euforie
vergeet ik al mijn vragen
hier in dit lommerrijk waakt de zon
als een gevierde vorstin
hemelvogels schakeren, flatteren
als oogappeltjes tussen het groen
hier is waar ik bemin
me met het leven verzoen
*Beeldentuin Dehullu*…
Bij 't vallen van de avond
maakt ze zich op
in de stad te gaan zoeken
naar aantrekkelijke heren,
ze voelt zich tip-top
in kleren die flatteren.
Zal ze hem vinden
de levensmaat?
Er zijn genoeg vrinden
die alleen willen
wat haar tegenstaat.…
ik zie hoe de winter
haar rust als in een prent
aan de aarde wil opdragen
hoe elk sprankje licht
fonkelend uit de verte
de mens kan behagen
bevroren bladeren
ritselen in kwetsbaarheid
een verfijnde wijs
ijsbloemen tekenen
zich als een glasschilderijtje
flatteren het stemmige grijs
de merel trippelt
tal van sporenpootjes
op…
Deez’ schone schijn, flatterend ideaal
Teniet gedaan, geknakt is dit reliek
Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal
Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek
Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal
Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…
weerkaatsen schakeringen als lichtreflectie
schitteren de eigen aard
de dag, hij slaapt steeds lichter
en helder creëert verdriet de wand
in een onnatuurlijke poging
kleurt leven gedrenkt in unieke momenten
goudgele perzikrand
contrasteert roodachtige tinten
waar mirre, goud en ivoor
het ebbenhout aanraakten
ebbenhout ter aarde
vrij licht flatterend…