Netgedichten

netgedicht (nr. 36.314):

Ik waag het weer

ik zie hoe de winter
haar rust als in een prent
aan de aarde wil opdragen

hoe elk sprankje licht
fonkelend uit de verte
de mens kan behagen

bevroren bladeren
ritselen in kwetsbaarheid
een verfijnde wijs

ijsbloemen tekenen
zich als een glasschilderijtje
flatteren het stemmige grijs

de merel trippelt
tal van sporenpootjes
op de sneeuwlagen

*
en ik, ik waag het weer
om in deze stilte
naar de lente te vragen

Schrijver: Hilly Nicolay, 4 december 2010

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: natuur

natuur

3.0 met 7 stemmen

228

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Astridv
Datum:: 11 december 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Heel mooi...deze winter-sprankjes van licht vol warmte geschetst, het fonkelen in de verte als teken van hoop.
De trippelende sporenpootjes van de merel in de sneeuw vind ik een prachtig beeld!

Naam:: Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:: 8 december 2010
Email:: cobytjeertlive.nl; Mooi dit sfeergedicht over de winter met erdoor verweven het verlangen naar de lente.

Naam:: lijda
Datum:: 5 december 2010
Email:: lijdazielemangmail.com; mooi beeld schep je van de winter, en je verlangen wordt gedeeld!

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 4 december 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Een mooi verlangen...en toch ook een prachtig beschreven winterbeeld!

Naam:: annabel
Datum:: 4 december 2010
Email:: annekestziggo.nl; Mooi verstild, zoals jij de winter beschrijft, met een spoortje van lente.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 4 december 2010
Email:: kerima.ellouisegmail.com; ...ik waag het met je mee....mooi Hilly met prachtige laatste strofe

Geef je reactie op deze inzending: