Alle inzendingen over fronsen

In ochtendadem fronsen landerijen stil verwonderd om het lege van hun schoot aardedonker rust verkillend onder rijpen nevelsluiers drijven droef over de vorens van de velden dauw beroert haar ogen vol begrijpen…

je hoeft niet eens 't water in om te verzuipen zee en lucht 't is één pot nat paraplu's sneuvelen aan het regenfront plassen fronsen boos om de drieste wind verlaten terrasjes schuilen mismoedig onder drijfnatte parasols in café 't Anker vinden we troost en een Bossche Bol…

Lang geleden zagen wij hoe maanlicht van de hemel gleed laag gedragen door het staren in een rimpelvrije vijver we dachten dat de dag geen licht verdragen kon althans de glans niet die in nacht geboren werd nu zien we slechts nog duister water oppervlakkig fronsen en onze morgen daagt geen schijn zelfs niet zijn eigen dromen…

‘k Vind zo’n zwak betoog nee niemand de schuld ademen gaat hoog Zij hebben geen geduld Kansen blijven onbenut beperkingen in ’t zicht niemand voelt ‘t; ingedut zoveel schade aangericht Wenkbrauwen fronsen ben je gezwicht?…

Ik zag je in het grote ledikant Een teer schijnsel kroop voorzichtig binnen Gezonden licht van hemels tinne Halverwege de kamer gestrand In de fronsen van het beddengoed Zocht ik naarstig jouw gezicht Je scheen zo bleek en ook zo licht Doorschijnend haast, voorbij de gloed Dan plotser nog, het dagen van de zon Zeilen schaduwen door dromen…

Mijn vader is klein van gestalte en fel vermagerd hij hapert af en toe het grijze haar, dat hem nog rest bedekt ternauwernood het fronsen hij wekt de wrevel om hetgeen hij was, zijn stiltes bij momenten maar als we samen graven in oude aarde, dan glanzen ogenblikken soms en klinkt zijn stem weer opgewekt Mijn vader is groot van…

Zo ken ik mijn mensen, hun hoeden zullen scheef staan, hun wenkbrauwen zullen fronsen als ze mij weer pijn gaan doen. Ook ik zal niet meer werken op het erf van tante Maggie, want de knechten dragen knuppels en de honden hebben tanden zie ze blikkeren in de late avondzon.…

Het is rond: een week lang hebben we: -wat je noemt- een logeerhond Geen gesputter tegenspraak noch diep fronsen: zij komt bij ons logeren Laat nog op -ongekend- vroeg uit de veren met 'n hond is 't sportief ......verkeren laat je haar uit ze is uitgelaten Blaft vrolijk Springt hoog tegen ons lijf en leden op…

Ik aai je wimpers, je voeten Je oren en je neus Je wangen en je haren Ik aai de tranen uit jouw ogen Ik aai de fronsen van bezorgdheid weg Ik volg de lijnen van jouw armen Je handen, je benen Je gezicht, je buik Ik teken je In gedachten onthoud ik je vormen Jouw lichaam; mijn tekening van liefde Ademloos ben ik, verward een beetje…

De onrust die mijn denken scheurt Mijn fronsen laaft, mijn handen stuurt Laat jou weer binnenglippen, traag In mijn gedachten, hecht ommuurd.…

Om alleen maar naar je kijken, drijvend op een laatste strohalm en je te zwemmend te bereiken, verwaaid onder wolken waaruit druppels zich aan regen hechten, in de spiegels van de tijd verlost, komen we onszelf weer tegen, opkomende dorst verlegen lessend van haar borst, rimpels fronsen in het water, oprijzend worden over…

journalist Bekritiseert en beschouwt De inhoud De politicus beredeneert En Discusieert De media Maakt de show de strijd is een serieuze zaak Want de winnaar duldt geen tegenspraak De ondertoon Is de troon Het koningshuis Waakt De monarchie Staat bovenaan In onze democratie Journalisten en politici Zijn in touw Het is het diep fronsen…

U onlangs weer eens blauw geërgerd in de trein aan blèrend GSM-volk (vaak vermomd als heren), dat overluid uw reisgenot zat te versjteren en niet gevoelig voor uw fronsen bleek te zijn? Weer hele conversaties woord voor woord verstaan met chefs, collega’s, klanten, kinderen of vrouwen?…

kan hij op mekaar krijgen men gaat aan 'm voorbij Als ie z'n ronde doet, podia beklimt achter katheders ....plaats neemt Hun wenkbrauwen ziet ie fronsen zelfs optrekken..... geen oor gespitst Alleen...... kinderen blijven -peinzend- staan vingertje in de mond.…

Krantenschrijvers fronsen. De neurosen druipen straks als vocht de muren af. Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen Op uw speurtocht tussen wieg en graf? Sociologen, kom maar wijsheid winnen. Psychologen, tracht gerust te spieden. Boor uw blik in wat reeds vaag zich toont!…

Hoe fronsen zich die gladde rozenvoeten In 't rimpelend kristal.... O, laat mij beiden, Om met een voetkus mijn vorstin te groeten!... En 'k liet het linnen van haar voeten drinken Het water, wenend om het wreed verscheiden, En zag haar oog van frisse blijheid blinken. -…

licht en ongrijpbaar zijn de ongesproken woorden enkel uitgeademde lucht, geen klank gedachten in een lege tekstballon stil zonder de droom te verbreken radiografisch kijken naar onderhuidse wonden met gewone ogen niet waar te nemen toch elke keer diep bewogen door het fronsen van je voorhoofd begrip is een vreemde taal doch eentje die…

staan wij stil als familie vriend collega of bekende bij wat jij voor ieder van hen betekent we herinneren en verheugen ons ook op wat het leven jou bracht en brengt door juist jouw het doen of het laten wat jou maakt tot wie jij voor hen bent daarom zingen dansen en proosten wij op jou en wat jij toevoegt aan het leven met je lach je fronsen…

Men vraagt steeds om een C.V Nou zit ik daar niet echt mee Maar grappig zou het zijn Om puur en alleen voor de gein Een CV te sturen die wel zo gewoon is Dat men de wenkbrauwen zou fronsen Zo gewoon, zo simpel en zo fris Dat een CV nog niet eerder zo gegeven is Verwondert me in hoge mate.…

Zij nam een frisse duik op nieuwjaarsdag Een invalbeurt met snoezelige kloeten Ze kietelde zijn zinnen met haar sproeten Een culmeneer nam haar met gulle lach De gildemeester brouwde met z'n fronsen Want havermoutse pap ging er wel in Voor hem was nieuwjaarsdag een goed begin Bevroren golven werden natte sponzen Haar kale faliekant…

.' 'Stel je voorr,' zo zegt de krijger, Trekkend aan zijn kinnebaard, - Hand'ling, waar een ernstig fronsen Van het voorhoofd zich mee paart: 'Stel je voorr, 'k heb met zo'n hitte Eens vijf uren gemarcheerd; 't Was wat!…