Alle inzendingen over graat

moederland willen de koningin uitkleden tot in d'r blootje voor ceremonieel als de koning van swaziland dat is toch hard voor de liefhebber van bontmantels livrei kroon epauletten goud bestikte inlegkruisjes op het Haagse Koningsplein ingericht ter ere van Willem de Derde staat het koninklijk paard als zwart karkas wind blaast door graten…

kwam ziekte via stadsbomen binnen reden wellicht te overwegen weer nat te beginnen toen uw water wilgen knoestig levend kon drenken Bedenk uw eiland met afslag was daarvóór al verlaten beneden zakkend boven noest vechtend tegen alle elementen bij UNESCO mooi wel erkend onder vele Wereldmonumenten daarbij contra verknipt aan dijken met zwarte graten…

ik zag ze, hoe ze zichzelf overschreeuwden, alsof stilte een misdaad was alsof betonnen woorden, zelfs die er nog niet waren, dijken moesten breken, dammen vlak bij voeten ieder moment in een ander, onbereikbaar leven volgestopt met graten, vage vrienden en joints die enkel het vreten van verzen kenden zonder kauwen, omhoog op weg…

Jawel, ik eet veel gehakt en graag een bief ben ook heel beslist gek op varkensgebraad, er is werkelijk weinig wat ik niet blief ik eet alles volledig op tot op de graat.…

over jouw waarde zijn de fabels van je pijn, glad van adel en ruw van bolster schijn jij voor het liefdesspel het wonder te zijn dat voor de mens moet vrezen jij dier, zonder oren herken je toch de branding waar het licht in ’t zonneval jouw ogen zacht bevallen van kiem tot oesterkind getooid met helm van kalk en lijm het weekdier zonder graat…

Zo'n dal heeft in het algemeen vrij wat meer waarde Dan zijn buurman de berg; ja de dalen zijn eigenlijk het vette der aarde, En een berg is inderdaad, Zegt Le Luc niet veel meer dan de graat; - Ofschoon de man, met dit zeggen, toch zijn onkunde verraadt; Want welke liefhebber van vis heeft in zijn leven Een graat gezien die, als Samsons ezelskinnebakken…

Bazige bassen barsten de krakende graten van broze baarzen. Lakeien laven zich lachend, de bezige koning’s laarzen lakend, aan bossen levende have, van ‘t barre land. Zwaar zand. Brandend zand! Vurige vlammen, zengende zwaarden, briesende paarden, zingende meermin, wichtige woorden, zware waarden.…

Dat vin’k vies – Op verrukkelijke kluiven; Graten niet. Die zijn voor Mies. ’n Enkele keer een stukje lever Door je droge hondenbrood – En je dankt de milde gever Met een extra-zware poot. Uren zull’ we samen wandlen Al maar keuvlen met mekaar En van allerlei behandlen; Ik vertel. Jij luistert maar.…

't Is niet langer die zoete guit Met zijn mooie fluit Vol melodieus getuit; Daar is thans in zijn stem iets, dat me stuit, Iets... enfin, 't heeft heel veel Van een driftig Aanspreker, met een graat in zijn keel; Want na zijn metempsycosis, Zingt hij net als een schor mens dat boos is.- - - - - - - - - - - - -- -…

Zo maak je aan het einde goede sier, die je genieten mag in ruime mate, maar ga nu niet te heftig aan de zwier; hap niet te gulzig in het schuimend bier, want voor je ’t weet heb je een kop vol graten. Ik smokkel nu met résoné en maat.…