Alle inzendingen over groot-mokum

Met typisch Amsterdamse arrogantie dacht Mokum internationaal te scoren door jonge cityhoppers te bekoren als trendy dans-reisdoel in de vakantie. Maar bij het eerste grote dansfestijn blijkt al dat er te weinig bussen zijn.…

Refrein De muizenfamilie werd vreselijk groot De molenaar vluchtte, hij was als de dood Voor de muizen die zongen: wat is het toch fijn Een muis in een molen in Mokum te zijn.…

Nettemeijers Je ziet ze langs de lange lijnbaan lopen - lachend loerend lellebellend hoge hakken korte rokken – tippelend van genot in Mokum Lamed het doet er niet toe of Mokum Leeumed overal gelijk als zinnebeeld van de nettemeijer op de wateren van de Grote Schipper zij varen alleen stuurloos ontroerd attenooie wat…

in het aloude Mokum vonden zij na pogroms een wijkplaats aloude zeden en gewoontes leefden voort in tijdsspan tussen leven en dood bruiloften waren uitbundig na de huwelijkssluiting vertrapte de bruidegom een glas de brute laars van haat vermorzelde miljoenen levens toen, maar ook nu N.a.v schilderijen door Mels Sluyser…

Mokum Maandag loop ik langs het Rokin Ik neem genoegen met de vogels Ik heb geen huis Maar dansen kan ik nog wel Dinsdag loop ik langs het Singel Het begin is er nooit geweest Ik voel onder mijn voeten Mijn zoete Mokumse grond Woensdag loop ik op de Lindengracht Zo eenvoudig kan het zijn De deur bijt in zijn slot Hij legt zijn handen…

In Mokum zijn ze er geheel mee klaar, Met Tokkies die een plaag zijn voor hun buren. Vandaar, dat ze die nu de stad uit sturen, Proleten, plebs en plurken bij elkaar. Indachtig het gezegde ‘soort bij soort’ Kan men in Mokum ‘opgeruimd’ weer voort.…

een druilerige regen stemt mijn Mokum tot een grijs bestaan over lauwe koffie turend zie ik kabbelend water aan mij voorbijgaan vandaag bruist het niet van kleurrijke mensen de stad lijkt dood ook al belt de tram zijn stem en zijn luiken gastvrij geopend door mij gaan verleden wensen en een hoop die zwaarder weegt dan lood…

Maar zelfs zonder dat zal Mokum Mokum wezen, dat is maar water en zijn slechts stenen. Daar kan Amsterdam wel buiten Maar zonder tante Jans mogen ze Amsterdam van mij een tijdje sluiten.…

Dit jaar viert men de Mokumse pracht met eredames in klederdracht. Smartlappen en pils en voor elk wat wils op de walletjes langsheen de gracht...…

De Fyra spoort vanuit Mokum in twee uur naar het Atomium. 't helpt Henk bovendien want het bespaart Mien een chocolade-delirium.…

MOKUM Is Mokum nou vervloekt of Amsterdamned?…

Het is in Mokum bovengronds te merken hoe ondergronds daar de bestuurders werken.…

Hells Angels als gemeenteambtenaar… Als die daar met hun Harleys komen scheuren Om Amsterdam eens vrolijk op te fleuren, Dan zijn ze daar in Mokum gauw mee klaar: Tattoos en piercings en vaak paardenstaartjes, Er zijn wel grenzen aan visitekaartjes.…

En Mokum belt nog even Melkert op, Om hem te vragen voor een leuke job.…

Nokvol galmt de sopraan met een keel vol Franse noten zeer voldaan mijn naam Lena Lachschuit Mokums geboren en getogen in de Lelietraat: Jordaan lach de zaal uit: Jacques Offenbach onder de knie ben nu Hélène Lasschuit…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

men vroeg in mokum op de straat hoe ’t nou verkeert in belgenland zijn de dames elegant charmant dragen heren pakken in hun maat het antwoord is van grote eenvoud de mensen doen er veel aan variatie schrijven punt komma soms spatie kinderen soms lief maar vaker stout heus ‘t is er echt niet verkeerd er zijn veel punten met ’n kruis wijzers…

kruip ik als gevangen prins voer afgemat voldaan terug over de kasseien mijn pittoreske Mokum aan Rembrandt’s Amstel waar ik ter wereld kwam.…

kruip ik als gevangen prins voer afgemat voldaan terug over de kasseien mijn pittoreske Mokum aan Rembrandt’s Amstel waar ik ter wereld kwam.…

kruip ik als gevangen prins voer afgemat voldaan terug over de kasseien mijn pittoreske Mokum aan Rembrandt’s Amstel waar ik ter wereld kwam…

De ochtend is in dikke mist gehuld Je kijkt maar net aan twintig meter weg Ontwaart nu zelfs geen heg, laat staan een steg De stad heeft zich met waterdamp gevuld Een deken over het Thorbeckeplein De kroegen onverlicht en uitgeblust Alleen gerammel van het lege fust En ’t kuchen van een vroege kastelein ‘t Gerinkel van de tram hoor je…

&hagenees sprak in de vishal wat een zeldzaam mokums harde es heb jij pseudologia phantastica zwarte magie kardinaalsmuts die haar vruchten roemt giftig geeft ze de kost op het heksenbal ik moet aan nieuw bit het wringt nu ik die harde es als ekses zie…

op de dam dacht ijzeren hein ook al is thuis goedkoper ik blijf een kroegenloper op dus naar het rembrandtplein hij wrong zich op lijn negen tussen een keur aan wijffies met weinig om d’r lui's lijfies ter wrijving niks op tegen hij sprak ik voel hoor zie veel drang uit de provincie geniet met mij het levenslied helemaal van de betuwe…

Boven Amsterdam hangt een grijze lucht De Kromme Waal slingert en boten rusten Lopend door mijn Mokum een diepe zucht Het scheve achterwerk van de Sluyswacht Oudeschansers slapen hun roes uit De Montelbaans staat in zijn kracht Slenter door de Binnen Bantammerstraat naar de drukte bij de Waag waar ik in mezelf zachtjes praat Achter de…

Al sinds de kat van honk is in Den Haag Houdt niemand die daar zit de boel Bij1 Sylvana heeft op tijd het schip verlaten Het zinkt, maar hoe dat kwam is steeds de vraag Zij is een zeer welopgevoede dame Zij zit in 't Amsterdamse parlement Zij komt uit voor haar mening - Suriname? Haar huid heeft Congolees bloed en pigment En daarenboven…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

Zeilschepen uit de gloriejaren van de scheepvaart varen stapvoets langs toeschouwers op de kade van het oude Mokum met een maritiem verleden mensen zoeken verpozing bij deze beelden uit een oude tijd, een weerspiegeling in het heden terwijl mijn kleinzoon om een ijsje vraagt overpeins ik de moderne tijd met zijn machinerie en ik bedenk…

In 'Amateurs' laat Wim Overweg zijn licht schijnen over het gestuntel van de Amsterdamse naamdragers van de grote Griekse held - ooit wapenbroeder van Achilles en Odysseus - een blamage die tot in de verste uithoeken tot hilarisch leedvermaak heeft geleid, van de kleinste dorpen in de Atlas, tot de uitlopers van de pampa's in Tierra del fuego, de…

Als hij mij een hand geeft, kleedt hij mijn vingers uit. Toch verlang ik zo naar dit contact met mijn huid. Als hij met een vinger de split van mijn vingers beroert, word ik rood en voel ik mijn schoot. Wij glimlachen, het doet ons goed. Is het wel, als het moet? Maar ik geef toe en doe, en doe, en doe.…