Netgedichten

netgedicht (nr. 9.451):

Mokum

een druilerige regen
stemt mijn Mokum
tot een grijs bestaan
over lauwe koffie turend
zie ik kabbelend water
aan mij voorbijgaan

vandaag bruist het niet
van kleurrijke mensen
de stad lijkt dood
ook al belt de tram zijn stem
en zijn luiken gastvrij geopend
door mij gaan verleden wensen
en een hoop die
zwaarder weegt dan lood