Alle inzendingen over klauteren

mistig en nat is de weg naar boven langs watervallen en rotspartij, het is klimmen en klauteren over soms glibberige kloven steile helling, een gladde houten brug verraderlijk glimmend groen gras en zompige stukken moeras maar eindelijk boven, klaart de lucht en dan....…

winterjas uitdoen… staat de tuin met blauwe druifjes schoon zont de poes zalig onder d’ oude perenboom je zou denken ze is aan ’t spinnen en ‘t ronken maar soms kijkt ze even met een loens oog wat hipt die merel op en af die stronken hij moet ergens broeden en dan nog zo hoog wanneer ‘t donker wordt zijn haar ogen lichtjes zij kan klauteren…

maar ze hangen aan het kozijn klimmen in de sparrentakken zodat niemand ze kan pakken springen op het maneschip en gebruiken het als wip klauteren op manestralen gaan een handje vuurwerk halen werpen het in wijde vlucht tegen het zwarte fluweel van de lucht Worden niet naar bed gebracht Spelen buiten heel de nacht Warm in haar bedje heeft…

brioblokjes links blijven liggen bouw jij met de steentjes van lego nieuwe torens naar toekomst ridder ravot kleine jongetjes worden groot sneller dan jij snellen wilt blijf echter die expert van kattenkwaad even nog – die vrolijke boskabouter dartel en dol – ravot en rollebol eigen-wijs – blij en ondeugend ook als dat parmantig ventje dat klauterend…

Dat kinderen weer klauteren in bomen en de oude mensen weer omhelzen zonder vrees; dat jongeren hun diepste dromen weer gestalte kunnen geven, dat ze leven. Dat God geen ijdel woord is maar de naam van 't groot mysterie dat we nooit genoeg beminnen maar dat ons omringt zoals het water steeds de vissen draagt en voedt.…

Daarna ging hij weer op weg, naar zijn trouwe schuit, hij wist aan boord te klauteren, dook z'n kooi in en sliep zijn roes uit.…

voor hij het pad neemt in een stad zonder horizonnen daalt de avond in straten die stilte weigeren gieren draaien hun schaduwloze cirkels en wolken volgen de windpaden voorbij een verdwijnende zon en de tong zoekt verkoeling in een koortsig ademende mond bleke lijven klauteren uit onderaardse gangen zoeken de schaduw van torenhoog beton…

wat waardeloos doorgedraaid de boeren storten het derde glas lest de dorst maar stilt niet de honger naar meer van toen nog een keer zamelen wij het zilver dat ons in flessen de melk en yoghurt dopt opdat de nonnetjes van kerk en kleuterschool in verre oorden die wij niet kennen nog hun missie kunnen doen na het middageten klauteren…

Hecht, daar ge u aan de moord vergast, De stormbrug aan de borstweer vast, En klauter met bebloede kop De muren van de Vijfhoek op, En ruk de Vlag van Holland af: Uw voet betreedt een gapend graf; Want als de nood het hoogste klimt, En ieder vlammend tegengrimt, Dan daalt uit hoger lucht en sfeer VAN SPEYK, als wrekende Engel neer,…