Wat zal ik wensen?
Nu we weer een nieuw jaar zijn begonnen
en veel mensen nog slapen omdat
ze gisteren, ja vorig jaar, nog laat
moesten vieren, stuur ik jou nu al maar
mijn beste wensen. Wat kan ik wensen?
Dat we corona mogen vergeten en alles
wat daarmee te maken heeft of wat het
heeft veroorzaakt? ja, maar mocht toch
ook wat van het mooie blijven leven:
de solidariteit, het zichzelf vergeten
om te denken aan de ander, het genieten
van natuur en lange wandelingen, het
diep besef dat leven gave is en taak,
misschien het durven bidden en een
kaarsje branden omdat licht niet uit
onszelf komt; dat we eindelijk nog eens
gaan danken en zelfs knielen voor wat
zomaar gegeven is. Dàt wens ik jou en
ook natuurlijk dromen en wat vreugde
om de kleine, daagse dingen die ons
dragen en de kleuren van de herfst en
't bloesemen van bomen in de lente;
het geuren van de regen, de winter met
zijn stilte en de herfst met vruchten.
Dat kinderen weer klauteren in bomen
en de oude mensen weer omhelzen zonder
vrees; dat jongeren hun diepste dromen
weer gestalte kunnen geven, dat ze leven.
Dat God geen ijdel woord is maar de naam
van 't groot mysterie dat we nooit genoeg
beminnen maar dat ons omringt zoals het
water steeds de vissen draagt en voedt.
Dat je geluk mag vinden ondanks leed
en dat de vluchtelingen veilig onderdak
en nieuw begin gaan krijgen, dat we
allen weten dat we broers en zussen zijn
en dat de aarde ons is toevertrouwd,
dat we beheerders zijn, geen eigenaars.
Wat wens ik nog? Dat ieder mens zichzelf
mag zijn in vreugde en ooit ook in pijn.
Geplaatst in de categorie: actualiteit